1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr zimowy 2020/2021
4. Architektura - pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta
5. Architektura krajobrazu i terenów zieleni z elementami dendrologii

Wygeneruj PDF dla tej strony

Architektura krajobrazu i terenów zieleni z elementami dendrologii - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Przekazanie wiedzy z zakresu teorii budowy wnętrz krajobrazowych i ogrodowych, a także podstaw kompozycji stylów ogrodowych. Przekazanie wiedzy z zakresu procesu projektowego, kształtowania wnętrz ogrodowych z wykorzystaniem roślin i pozostałych materiałów. Rozwinięcie umiejętności czytania map sytuacyjno-wysokościowych w procesie projektowym. Rozwinięcie umiejętności projektowych w zakresie kształtowania przydomowych wnętrz ogrodowych z wykorzystaniem roślin i innych materiałów dobranych lub dostosowanych do warunków miejsca, a także opisu przygotowanego projektu zgodnie z wymogami prawa. Rozwinięcie umiejętności porozumiewania się ze zleceniodawcą i/lub użytkownikami projektowanego ogrodu oraz współpracowania w grupie.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Elementy kompozycji urbanistycznej, rysunek;

Wstępne projektowanie urbanisyczne, geometria wykreślna

Zakres tematyczny

Program wykładów:

1. Komponenty przestrzeni: a) fizyczno – przyrodnicze, b) historyczno – kulturowe, c) społeczno – symboliczne
2. Elementy kompozycji urbanistycznej. Kompozycja widoków
3. Wnętrza krajobrazowe
4. Zakłócenia
5. Analizy widoczności
6. Sylwety
7. Ocena estetyczna
8. Potencjał jakości krajobrazu

Program projektu: 

1. Koncepcje zagospodarowania terenu.                     Skala 1: 200/1:500.
2. Zagospodarowanie przestrzeni z uwzględnieniem powiązań widokowych (elementy kompozycyjne), komunikacyjnych (z uwzględnieniem natężenia ruchu) i ekologicznych (włączenie do systemu zieleni).
3. Akcent kompozycyjny, który mógłby stać się symbolem miejsca.
4. Wprowadzenie elementów kompozycji roślinnych (zieleń wysoka, średnia i niska) .
5. Zaprojektowanie oświetlenia i wyposażenia placu.
6. Projekt posadzki.
7. Waloryzacja przestrzeni pod względem pór roku.
8. Wybrane detale roślinne.                                              Skala 1: 100.
9. Przekrój z rozwinięciem elewacji przestrzeni objętej opracowaniem w miejscach charakterystycznych z uwzględnieniem projektowanych elementów. Skala 1: 500/1:250.
10. Aksonometria.

 

Metody kształcenia

METODY PODAJĄCE: wykład konwersatoryjny, wykład informacyjny

METODY POSZUKUJĄCE: metoda ćwiczeniowo-praktyczna – metoda ćwiczebna i projekt; metoda eksponująca: pokaz

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie pisemne – wiedza teoretyczna. Student wykaże się zdobytą wiedzą i rozumieniem zagadnień związanych z teorią projektowania wnętrz ogrodowych. Ocena końcowa jest średnią ważoną ocen wszystkich elementów składowych kształcenia (uwzględniającą jako wagę liczbę godzin w poszczególnych elementach).

Sposobem sprawdzenia wiedzy praktycznej jest ocena projektu zagospodarowania wybranego terenu pod względem: przyjętych rozwiązań projektowych – wykorzystania wiedzy teoretycznej w kształtowaniu wnętrz ogrodowych wraz z oceną realizacji wymagań Inwestora i/lub osób prowadzących przedmiot, a także ocena poprawności przygotowania dokumentacji projektowej (teczka projektu).

Literatura podstawowa

1. Aleksander Ch., 2008. Język wzorców. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne sp. z o.o. Gdańsk.
2. Audyt krajobrazowy. Funkcja, konstrukcja prawna, metodyka prac. Memorandum oraz materiały z seminarium eksperckiego red. Zelewski D., Instytut Metropolitalny – lipiec 2016, http://www.im.edu.pl/wp-content/uploads/2016/07/IM_memorandum_nr5-2016.pdf
3. Böhm A., 2008. Walory krajobrazowe w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Politechnika Krakowska. Kraków.
4. Böhm A., 2006. Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu: o czynniku kompozycji. Politechnika Krakowska. Kraków.
5. Böhm A., 2004. „Wnętrze” w kompozycji krajobrazu. Politechnika Krakowska. Kraków.
6. Bonenberg W., 2012. Mapy emocjonalne jako metoda diagnozy przestrzeni publicznych na przykładzie miasta Poznania. Czasopismo Techniczne, zeszyt 5, rok 107, 34-39
7. Bonenberg W., 2005. Ulica jako element krajobrazu miasta, w: Odnowa krajobrazu miejskiego – Pomysły – Programy – Projekty. UlLAR, Politechnika Śląska, Gliwice.
8. Cichy-Pazder E., 1998. Humanistyczne podstawy kompozycji miast. Wybrane aspekty percepcyjne i behawioralne. Politechnika Krakowska, Krakow.
9. Gzell S., 2002. Nowe Planowanie – integracja kwestii projektowych, ekonomicznych, środowiskowych i społecznych w nowej filozofii planowania rozwoju miast, w: Lorens P. (red.), System zarządzania przestrzenią miasta. Politechnika Gdańska, Gdańsk.
10. Haupt P., 2015. Naturalne elementy kompozycji w kształtowaniu współczesnej przestrzeni miejskiej. Relacje budynku z otoczeniem. Politechnika Krakowska. Kraków.
11. Jałowiecki B. (red.), 2008. Miasto jako przedmiot badań naukowych w początkach XXI wieku. Scholar, Warszawa.
12. Kosiński W., 2011. Miasto i piękno miasta. Politechnika Krakowska. Krakow.
13. Lynch K., 1960. The Image of the City, MIT Press, Cambridge, Massachusetts.
14. Bugała W.: Drzewa i krzewy, PWRiL, Warszawa 2000.
15. Lenard E., Wolski K.: Dobór drzew i krzewów w kształtowaniu terenów zieleni. Akademia Rolnicza
    we, Wrocławiu 2006.
16. Marosz A.: Drzewa i krzewy iglaste. Officina Botanica, Kraków 2008.
17. Rutkowski L.: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej, PWN, Warszawa 2008.
18. Seneta W.: Dendrologia, PWN, Warszawa 1976 r. i późniejsze wydania.
19. Czerwieniec M.: Lewińska J.: Zieleń w mieście. IGPiM, Warszawa1996.
20. Godet J. D.: Przewodnik do rozpoznawania drzew i krzewów, Wydawnictwo Delta, 2000
21. Łukasiewicz A.: Drzewa w środowisku miejsko-przemysłowym. Życie drzew w skażonym środowisku. Mon. Popul. Nasze drzewa leśne t. 21, Inst. Dendrologii PAN, Poznań-Warszawa 1989.
22. Łukasiewicz A.: Rola i kształtowanie zieleni miejskiej, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2009.

Literatura uzupełniająca

1. Myczkowski Z., 2013. Kryteria waloryzacji krajobrazów Polski – propozycja systematyki, w: Identyfikacja i waloryzacja krajobrazów – wdrażanie Europejskiej Konwencji Krajobrazowej. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Warszawa.
2. Ozimek P., Böhm A., Ozimek A., Wańkowicz W., 2014. Planowanie przestrzeni o wysokich walorach krajobrazowych przy użyciu cyfrowych analiz terenu wraz z oceną ekonomiczną. Politechnika Krakowska. Kraków.
3. Ozimek P., Arko J., Łabędź P., 2010. Cyfrowe modele analizy krajobrazu bazujące na cyfrowych modelach terenu Systemów Informacji Przestrzennej, w: Krajobraz a turystyka. Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego Nr 14, Komisja Krajobrazu Kulturowego PTG, Sosnowiec.
4. Pawłowska K., 2008. Przeciwdziałanie konfliktom wokół ochrony i kształtowania krajobrazu. Partycypacja społeczna, debata publiczna, negocjacje. Politechnika Krakowska, Kraków.
5. Pawłowska K., 2001. Idea swojskości. Politechnika Krakowska, Kraków.
6. Solon J., Chmielewski T., Myga-Piątek U., Plit J., Kistowski M., Milewski P. - Identyfikacja i ocena krajobrazów – metodyka oraz główne założenia, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN https://nfosigw.gov.pl/download/gfx/nfosigw/pl/nfoekspertyzy/858/.../2013-837.pdf

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr inż. arch. Justyna Kleszcz (ostatnia modyfikacja: 26-04-2020 13:25)