SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Wspomagane komputerowo projektowanie inżynierskie |
| Kod przedmiotu | 06.9-WM-IB-P-08_19 |
| Wydział | Wydział Mechaniczny |
| Kierunek | Inżynieria biomedyczna |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2020/2021 |
| Semestr | 1 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Laboratorium | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Projektowanie to wieloetapowy proces podejmowania decyzji. Można w nim wyróżnić fazę obliczeniową oraz tworzenia dokumentacji techniczno-rysunkowej. Tworzenie dokumentacji rysunkowej można wspomóc stosując specjalistyczne oprogramowanie. Jednakże, by rozsądnie używać elektronicznych narzędzi wspomagających pracę potrzebna jest znajomość zasad określających sposoby odwzorowywania obiektów trójwymiarowych na dwuwymiarowej płaszczyźnie. Celem zajęć jest działanie zmierzające do połączenia dwóch różnych umiejętności: (i) zapoznania studentów z zasadami rysunku technicznego oraz praktyczne korzystanie z nabytej wiedzy oraz (ii) wskazanie możliwości, jakie daje oprogramowanie do projektowania 2D/3D i zapoznanie z podstawami, umożliwiającymi samodzielne rozwijanie nabytych umiejętności w przyszłości. Każde zajęcia łączą zatem ręczne wykonywanie rysunków oraz rysowanie z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania. Jest to wprowadzenie do szeroko rozumianego projektowania.
Zajęcia podzielone zostały na 3 części.
Część 1 – budowanie fundamentu teoretycznego - podstawy rysunku technicznego
1. Wprowadzenie do przedmiotu → zasady dotyczące zajęć, literatura, podstawy rysunku technicznego, czym jest projektowanie.
2.Rzutowanie aksonometryczne → charakterystyka, rodzaje rzutów, rysowanie okręgów, zastosowanie.
3.Rzutowanie prostokątne → charakterystyka, metoda europejska, metoda amerykańska, metoda z dowolnym oznaczaniem rzutni.
4.Przekroje → rodzaje przekrojów, oznaczanie, kreskowanie, kłady.
5.Wymiarowanie → linie wymiarowe, liczby wymiarowe, rodzaje wymiarowania (liniowe, kątowe, promieni, średnic; równoległe, szeregowe, mieszane), zasady wymiarowania, wymiarowanie wybranych elementów.
6.Tolerancje, chropowatość, powłoki, obróbka cieplna → rodzaje tolerancji (wymiarów, kształtu i położenia), pasowania, oznaczanie chropowatości, oznaczanie obróbki cieplnej i powłok.
7.Połączenia rozłączne i nierozłączne (prezentacje) → gwintowe, kołkowe, sworzniowe, wpustowe, wielowypustowe, spawane, zgrzewane, klejone, lutowane, nitowe, zszywane.
Część 2 – poznawanie środowiska pracy inżynierskiej - Autodesk Inventor
1. Zasady ogólne, poznanie programu, narzędzia rysunkowe, narzędzia modyfikacji, narzędzia rysowania precyzyjnego.
2. Oglądanie rysunku, warstwy i zarządzanie nimi, bloki rysunkowe, wymiarowanie, wyrwania, wydruki, widoki.
3. Napisy i teksty, ułamki, dostosowywanie wyglądu programu do własnych potrzeb, cechy, kreskowanie, style wymiarowania, tekstu, multilinii, punktu.
4. Tworzenie szablonów rysunkowych, funkcje oglądania rysunku, częściowe wczytywanie rysunku, centrum danych projektowych, eksport danych do innych aplikacji, układy współrzędnych.
Część 3 – Poznawanie środowiska pracy inżynierskiej w przestrzeni (3D) oraz rozwijanie fundamentu teoretycznego w kierunku samodzielnego prezentowania wyników pracy
Metoda zależy od tematu zajęć.
W przypadku zajęć 2, 3, 4, 5 i 6 – metoda składa się z dwóch części – część pierwsza to teoretyczne wprowadzenie za zagadnienie w formie pogadanki; część druga to typowe ćwiczenie laboratoryjne, podczas którego studenci pracują indywidualnie nad cząstkowymi zadaniami określonymi przez prowadzącego. Zadania, związane z tematem spotkania, rozwiązywane są ręcznie, a następnie z zastosowaniem techniki komputerowej. W przypadku zajęć 7 – metoda przyjmuje charakter seminariów, podczas których studenci samodzielnie przygotowują i prezentują wcześniej określone zagadnienia. Każda prezentacja związana jest też z krótką dyskusją.
W przypadku zajęć opisanych w części 2 metoda przyjmuje postać typowego szkolenia, którego celem jest zapoznanie z przedmiotem (tzw. wprowadzenie do zagadnienia) oraz podstawowymi zasadami użytkowania programu komputerowego wspomagającego proces projektowania. Zajęcia kończą się przedstawieniem i omówieniem rysunku technicznego przygotowanego w programie Inventor.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych przez studenta z zdań cząstkowych realizowanych w trakcie trwania semestru. Obejmują one wykonanie dokumentacji rysunkowej oraz prezentację na zadany przez prowadzącego temat.
1. Dobrzański T., Rysunek techniczny maszynowy, WNT, Warszawa, 2004
2. Bober A., Dudziak M., Zapis konstrukcji, PWN, Warszawa, 1999
3. Winkler T., Komputerowy zapis konstrukcji, WNT, Warszawa, 1997
4. Mazur J., Kosiński K., Polakowski K., Grafika inżynierska z wykorzystaniem metod CAD,Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2004
1. Rydzanicz I., Rysunek techniczny jako zapis konstrukcji: zadania, WNT, Warszawa, 2004
2. Lewandowski T., Zbiór zadań z rysunku technicznego dla mechaników, WSiP, Warszawa, 1995
3. Knosala R., Laboratorium z CAD-CAM, Politechnika Opolska, Opole, 2001
4. Pikoń A., AutoCAD 2005, Helion, Gliwice, 2005
5. Jaskulski A., AutoCAD 2006/LT2006+:wersja polska i angielska: kurs projektowania, PWN, Warszawa, 2006
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Tomasz Klekiel, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 14-04-2020 21:39)
