Zaawansowane systemy konstrukcyjne - opis przedmiotu

Informacje ogólne

Nazwa przedmiotu	Zaawansowane systemy konstrukcyjne
Kod przedmiotu	02.1-WI-ArchP-ZSK-S20
Wydział	Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek	Architektura / Projektowanie architektoniczno-urbanistyczne
Profil	ogólnoakademicki
Rodzaj studiów	drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera architekta
Semestr rozpoczęcia	semestr letni 2020/2021

Informacje o przedmiocie

Semestr	2
Liczba punktów ECTS do zdobycia	3
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Język nauczania	polski
Sylabus opracował	prof. dr hab. inż. Jakub Marcinowski dr inż. Sebastian Kołodziej

Formy zajęć

Forma zajęć	Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)	Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)	Forma zaliczenia
Wykład	15	1	-	-	Egzamin
Projekt	30	2	-	-	Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zapoznanie studentów z dźwigarami powierzchniowymi w postaci płyt i powłok dowolnego kształtu oraz ze strukturami przestrzennymi służącymi do przekryć dużych powierzchni. Prezentacja współczesnych tendencji w projektowaniu konstrukcji budynków wysokich. Nowoczesne przekrycia cięgnowe ze szczególnym uwzględnieniem konstrukcji tensegrytycznych oraz membranowych.

Wymagania wstępne

Nieformalne:

Wiedza, umiejętności i kompetencje z zakresie mechaniki budowli, budownictwa ogólnego i konstrukcji budowlanych osiągnięte na poziomie studiów inżynierskich.

Zakres tematyczny

Program wykładów:
Stropy zespolone.
Przekrycia w postaci powłok obrotowych, osiowo symetrycznych - stan błonowy, stan zgięciowy.
Przekrycia powłokowe innych kształtów.
Przekrycia prętowe, strukturalne. Podstawowe koncepcje konstruowania. Zasady kształtowania.
Żelbetowe i metalowe budynki wysokie. Układy nośne. Układy stężające. Fundamentowanie budynków wysokich.
Konstrukcje podwieszone. Siatki cięgnowe.
Konstrukcje membranowe. Najnowsze koncepcje konstrukcji tensegrytycznych.
Kształty organiczne.
Fasady szklane.

Program ćwiczeń projektowych:Kształtowanie układów konstrukcyjnych budynków w technologii BIM przy użyciu środowiska REVIT. Wstępne przyjmowanie przekrojów poprzecznych elementów konstrukcyjnych (słupy, podciągi, żebra, stropy, biegi schodowe). Kształtowania ustrojów z uwzględnieniem rozmieszczenia ścian usztywniających. Rozmieszczanie dylatacji w budynkach. Projekt – wykonanie wybranego projektu budynku użyteczności publicznej z uwzględnieniem zasad omawianych w trakcie zajęć projektowych. W ramach zajęć odbywają się konsultacje konstrukcyjno – budowlane, dotyczące bieżących projektów studenta.

Metody kształcenia

Metody podające: wykład konwencjonalny ilustrowany prezentacjami w Power Poincie.

Metody poszukujące: projekt - indywidualna praca projektowa według wyjaśnień prowadzącego.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady:

Student przystępuje do weryfikacji stanu jego wiedzy z zakresu kształtowania i konstruowania stropów zespolonych oraz powłokowych i prętowych przekryć wielko-powierzchniowych.

Projekt:

Student wykonuje ćwiczenia projektowe w środowisku REVIT z zastosowaniem zasad poznanych w trakcie zajęć projektowych, z położeniem nacisku na poprawne wstępne przyjęcie przekrojów poprzecznych głównych elementów konstrukcyjnych.

Zasada ustalania oceny:

Oceną osiągniętych efektów kształcenia jest egzamin pisemny:

50% - 60% pozytywnych odpowiedzi – dst,

61% - 70% dst plus,

71% - 80% db,

81% - 90% db+,

91% - 100% bdb.

Oceną końcową Ok jest ocena ważona z ocen z egzaminu Oe i oceny z projektu Op, potwierdzonej czynnym udziałem na zajęciach:

OK=0,6*Oe+0,4*Op

Literatura podstawowa

1. Łubiński M., Żółtowski W.: Konstrukcje metalowe. Część II. Obiekty budowlane, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2004.
2. Menyhard I.: Konstrukcje powłokowe, Arkady, Warszawa 1971.
3. Bródka J., Kozłowski A.: Stalowe budynki szkieletowe, Ofic. Wyd. Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 2003.
4. Przewłocki S.: Kształtowanie geometryczne konstrukcji powłokowych, Arkady, Warszawa 1969.
5. Hajduk J., Osiecki J.: Ustroje cięgnowe. Teoria i obliczanie. Wydaw.. Naukowo-techniczne, Warszawa 1970.

Literatura uzupełniająca

1. Borusiewicz W.: Konstrukcje budowlane dla architektów, Arkady, Warszawa 1978.
2. Ziółko J., Włodarczyk W., Mendera Z., Włodarczyk S.: Stalowe konstrukcje specjalne, Arkady, Warszawa 1995.
3. Biegus A.: Stalowe budynki halowe, Arkady, Warszawa 2004.
4. Bródka J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, t.1 i 2, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź 1994.

5. Pałkowski Sz.: Konstrukcje stalowe. Wybrane zagadnienia obliczania i projektowania. PWN, Warszawa 2009.

6. Starosolski W.: Konstrukcje żelbetowe wg PN-B-03264:2002 i Eurokodu 2, PWN, Warszawa 2008

7. Mielczarek Z.: Nowoczesne konstrukcje w budownictwie ogólnym, Arkady, Warszawa 2001

Uwagi

Brak.

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Marta Skiba, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 24-09-2021 15:31)