SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Chemia |
| Kod przedmiotu | 06.9-WZS-EnP-C |
| Wydział | Filia Uniwersytetu Zielonogórskiego w Sulechowie |
| Kierunek | Energetyka. |
| Profil | praktyczny |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
| Semestr | 2 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Egzamin |
| Laboratorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z podstawową wiedzą z zakresu chemii nieorganicznej oraz wybranymi zagadnieniami chemii organicznej, a także metodami analizy chemicznej, które są przydatne w poznawaniu zagadnień związanych z energetyką.
Zdobycie umiejętności praktycznych niezbędnych w celu wykonywania prostych eksperymentów i analiz chemicznych oraz interpretacji uzyskanych wyników badań w oparciu o uzyskaną wiedzę.
Nieformalne: Znajomość chemii nieorganicznej i organicznej na poziomie szkoły średniej.
Program wykładów:
Podstawowe pojęcia, definicje i prawa chemiczne. Budowa atomu, konfiguracja elektronowa, układ okresowy pierwiastków. Wiązania chemiczne.
Klasyfikacja, nazewnictwo i właściwości wybranych związków nieorganicznych. Typy reakcji chemicznych. Procesy spalania. Kinetyka reakcji chemicznych. Podstawy elektrochemii. Szereg napięciowy metali. Korozja chemiczna. Roztwory i ich właściwości. Sposoby wyrażania stężeń roztworów. Równowagi w roztworach elektrolitów, prawo rozcieńczeń Ostwalda, definicje kwasów i zasad, pojęcie pH. Hydroliza soli. Bufory. Podstawy chemii organicznej: nomenklatura i budowa związków organicznych, izomeria konstytucyjna i przestrzenna. Typy reakcji organicznych: substytucja, addycja, eliminacja. Łańcuchowe i pierścieniowe węglowodory nasycone: alkany i cykloalkany. Węglowodory nienasycone: alkeny, alkiny. Węglowodory aromatyczne. Alkohole i fenole. Aldehydy i ketony. Kwasy karboksylowe. Estry kwasów karboksylowych. Klasyczne i instrumentalne metody analizy chemicznej.
Program laboratorium:
Zasady BHP związane z pracą w laboratorium chemicznym. Sprzęt laboratoryjny i metody analiz chemicznych. Typy reakcji chemicznych. Obliczenia stechiometryczne. Stężenia procentowe i molowe roztworu. Przeliczanie stężeń. Elektrolity, kwasy, zasady i sole. Hydroliza soli. Roztwory buforowe. Reakcje utleniania i redukcji. Analiza jakościowa wybranych kationów. Analiza miareczkowa - alkacymetria, kompleksometria. Metody instrumentalne w analizie chemicznej - metoda spektrofotometryczna. Analiza wybranych wskaźników jakości wody. Zmiękczanie wody metodą termiczną.
Metody podające: wykład informacyjno-problemowy z wykorzystaniem technik multimedialnych.
Metody poszukujące: ćwiczenia laboratoryjne realizowane w zespołach i indywidualnie, eksperyment, obserwacja, pomiar, ćwiczenia rachunkowe.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Laboratorium: podstawą zaliczenia jest wykonanie wszystkich przewidzianych w programie ćwiczeń laboratoryjnych, pozytywne zaliczenie teoretycznych wiadomości z zakresu wykonywanych ćwiczeń oraz oddanie w terminie prawidłowo wykonanych sprawozdań. Ocena końcowa z zajęć laboratoryjnych jest średnią arytmetyczną ocen uzyskanych ze sprawdzianów wiadomości teoretycznych z zakresu wykonywanych ćwiczeń.
Wykład: egzamin - warunkiem przystąpienia do egzaminu jest uzyskanie pozytywnej oceny z laboratorium, egzamin ma formę pisemną i/lub ustną. Skala ocen: uzyskane punkty/ocena: 0 – 50%/ niedostateczny; 51 – 60%/ dostateczny; 61- 70%/ dostateczny plus; 71 – 80%/ dobry: 81 – 90%/ dobry plus; 91 -100%/ bardzo dobry. Podstawą ustalenia oceny końcowej z przedmiotu jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,6 oceny z wykładu i 0,4 oceny z ćwiczeń laboratoryjnych. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. Ocena końcowa ustalona jest na podstawie średniej ważonej zgodnie z zasadą: poniżej 3,24 – dostateczny, od 3,25 do 3,74 – dostateczny plus, od 3,75 do 4,24 – dobry, od 4,25 do 4,74 – dobry plus, od 4,75 – bardzo dobry.
Zmodyfikowane przez dr hab. Izabela Krupińska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 16-04-2021 13:22)
