1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr zimowy 2021/2022
4. Architektura - pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta
5. Historia architektury V

Wygeneruj PDF dla tej strony

Historia architektury V - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z najważniejszymi zagadnieniami i problemami, związanymi z historią architektury powszechnej, w tym terminologią związaną z architekturą historyczną.

Celem w zakresie umiejętności odróżniania stylów architektonicznych i określania ich cech, przybliżonego datowania budynku na podstawie cech formalnych oraz umiejętności wykorzystania form architektury historycznej jako inspiracji twórczej, nauczenie studenta pozyskiwania informacji z literatury oraz innych źródeł, a także analizowania, rozpoznawania interpretowania i wartościowania zabytków architektury, jak również formułowanie wniosków.

Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest przygotowanie studenta do samodzielnej oraz zespołowej pracy studialnej i projektowej w szczególności związanej z rewitalizacją oraz wyrobienie świadomości społecznej roli architekta oraz kompetencji do popularyzacji zagadnień architektonicznych w społeczeństwie.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

brak wymagań

Zakres tematyczny

Historia architektury I połowy XX wieku. Geneza architektury nowoczesnej – nurt inżynieryjny XIX wieku; konstrukcje stalowe i żelbetowe. Architektura secesyjna – specyfika form belgijskich, francuskich, hiszpańskich i wiedeńskich – podobieństwa i różnice; indywidualiści – Antonio Gaudi, Ödön Lechner. Ekspresjonizm: źródła artystyczne, szkoła amsterdamska, ekspresjonizm niemiecki (nurt organiczny, nurt geometryczny); formy pochodne – czeski kubizm. Futuryzm włoski: założenia ruchu, twórczość teoretyczna Antonio Sant’Elii. Architektura amerykańska: szkoła chicagowska. Wczesny modernizm: działalność Deutscher Werkbund (Muthesius, Gropius, van de Welde), A. Perreta, M. Berga; grupa De Stilj – neoplastycyzm. Postawy stylistyczne w okresie międzywojennym: radziecki konstruktywizm, budownictwo osiedlowe w Niemczech; funkcjonalizm - Bauhaus, twórczość Le Corbusiera, 5 punktów nowoczensje architektury, Mies van der Rohe; CIAM. Monumentalizm: styl totalitarny III Rzeszy i Włoch Mussoliniego, socrealizm radziecki. Architektura polska: Protosecesja (twórczość Teodora Talowskiego); secesja – połączenie secesji europejskiej i form narodowo-ludowych. Propozycje stylów narodowych: styl zakopiański, tzw. świdermajer, styl swojski, styl dworkowy – inspiracje. Wczesny modernizm – tzw. szkoła warszawska. Architektura II Rzeczypospolitej: kontynuacja form dworkowych; klasycyzm akademicki – twórczość Mariana Lalewicza i Adolfa Szyszko-Bohusza; klasycyzm zmodernizowany: gmachy publiczne; polski ekspresjonizm, tzw. szkoła krakowska – związki z ekspresjonizmem niemieckim, czeskim kubizmem i formami narodowymi; funkcjonalizm – działalność grup Blok i Praesens, architektura osiedlowa; recepcja neoplastycyzmu w architekturze polskiej; monumentalizm jako styl oficjalny lat 30. – uwarunkowania polityczne, związki z tendencjami w architekturze zachodniej; architektura Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu.

Metody kształcenia

Wykład konwencjonalny, wykład informacyjny, pokaz, prezentacje audio-wizualne.

Praca z książką, praca z dokumentem źródłowym, dyskusja.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Student zdobywa zaliczenie  na podstawie obecności na wykładach oraz zdanego kolokwium.

Student oceniany jest za całokształt pracy, obecność na zajęciach, aktywność, zaangażowanie oraz systematyczność.

Literatura podstawowa

Banham R., Rewolucja w architekturze, WAiF, Warszawa 1979.

Giedion S., Przestrzeń, czas i architektura, PWN, Warszawa 1968

Gössel P., Leuthäuser G., Architektura XX wieku, Taschen, Köln, 2006.

Jencks Ch., Ruch nowoczesny w architekturze, WAiF, Warszawa 1987.

Jencks Ch., Architektura postmodernistyczna, Arkady, Warszawa 1987.

Jencks Ch., Architektura późnego modernizmu, Arkady, Warszawa 1989.

Pevsner N., Pionierzy współczesności. Od Williama Morrisa do Waltera Gropiusa, WAiF, Warszawa 1978.

Trzeciak P., Przygody architektury XX wieku, Nasza Księgarnia, Warszawa 1974.

Wisłocka I., Awangardowa architektura polska 1918-1939, Arkady, Warszawa 1968.

Awangarda polska. Urbanistyka i architektura. 1918-1939,

Czerner  O., Listowski H., Interpress, Editions du Moniteur, Warszawa, Paris, 1981.

Biegański P., U źródeł architektury współczesnej, PWN, Warszawa 1972.

Ghirardo D., Architektura po modernizmie, VIA, Toruń 1999.

Jencks Ch., Le Corbusier – tragizm współczesnej architektury, WAiF, Warszawa 1982.

Latour S., Szymski A., Rozwój współczesnej myśli architektonicznej, PWN, Warszawa 1985

Olszewski A., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Interpress, Warszawa 1988.

Olszewski A., Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925, Ossolineum, Wrocław 1967.

Pevsner N., Historia architektury europejskiej, t. II, PWN, Warszawa 1981.

Syrkus H., Ku idei osiedla społecznego 1925-1975, PWN, Warszawa 1976.

Syrkus H., Społeczne cele urbanizacji. Człowiek i środowisko, PWN, Warszawa 1984.

Literatura uzupełniająca

Latour S., Szymski A., Rozwój współczesnej myśli architektonicznej, PWN, Warszawa 1985

Olszewski A., Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Interpress, Warszawa 1988.

Olszewski A., Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925, Ossolineum, Wrocław 1967.

Pevsner N., Historia architektury europejskiej, t. II, PWN, Warszawa 1981.

wskazane artykuły w czasopismach fachowych, jak „Biuletyn Historii Sztuki” i „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”.

Uwagi

Sala wykładowa i seminaryjna z możliwością zaciemnienia powinna być wyposażona w sprzęt audio-wizualny, tablice do pisania i prezentowania plansz

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Marta Skiba, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 26-04-2022 12:43)