SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Ochrona dziedzictwa |
| Kod przedmiotu | 02.1-WI-ArchP-ODZ-S21 |
| Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
| Kierunek | Architektura |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
| Semestr | 6 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Laboratorium | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem merytorycznym zajęć jest zapoznanie studentów z ewolucją ochrony zabytków na przestrzeni dziejów, postrzegania jej potrzeby w kolejnych wiekach oraz współcześnie.
Pogłębienie umiejętności obserwacji, analizy, interpretacji i przewidywania konsekwencji działań podejmowanych w przestrzeni dziedzictwa architektoniczno-urbanistycznego, uznanego za dobro wspólne, które służy zarówno naszemu jak i przyszłym pokoleniom. W zakresie dydaktycznym uczestnicy zajęć powinni zdobyć umiejętność definiowania różnych rodzajów prac konserwatorskich i ich metodologii. Zajęcia mają także służyć kształtowaniu umiejętności posługiwania się terminologią fachową, zdolności do wyciągania wniosków i formułowania własnych opinii oraz wykorzystania zdobytej wiedzy w praktyce zawodowej.
W zakresie kompetencji personalnych i społecznych zajęcia mają na celu uświadomienie studentowi społecznej roli architekta w kontekście ochrony dziedzictwa, a także potrzeby ustawicznego pogłębiania wiedzy na ten temat, w tym na podstawie bezpośredniego kontaktu z architekturą zabytkową i formami jej ochrony.
brak wymagań
Pojęcie zabytku i wartości zabytkowej: wartość historyczna, artystyczna, emocjonalna. Tendencje w zakresie ochrony zabytków na przestrzeni dziejów: pojęcie puryzmu i nieinterwencjonizmu. Współczesne zasady konserwacji zabytków. Praktyka konserwatorska: rodzaje prac (zabezpieczenie, konserwacja, restauracja, rekompozycja, przemieszczenie, reintegracja, integracja, odbudowa, restytucja, rekonstrukcja). Technologia i zasady prac konserwatorskich w odniesieniu do gruntu i fundamentów, murów i filarów, stropów i sklepień, konstrukcji drewnianych, żelaznych, żelbetowych. Metodologia prac konserwatorskich: dokumentacja naukowa (inwentaryzacja pomiarowo-rysunkowa, studia historyczne, badania architektoniczne). Rola Narodowego Instytutu Dziedzictwa i państwowych służb ochrony zabytków; formy ochrony (rejestr zabytków, gminna ewidencja zabytków, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, wpis obszarowy). Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego. Działania społeczne w zakresie ochrony zabytków; społeczny opiekun zabytków, działalność organizacji społecznych (Towarzystwo Opieki nad Zabytkami). Społeczne i polityczne uwarunkowania ochrony zabytków.
Omówienie podstawowych pojęć: dotyczących architektury zabytkowej w strukturze zurbanizowanej, w tym architektury przemysłowej, zabytków techniki, opieki nad zabytkami, konserwacji, renowacji, rewaloryzacji. Wpływ i znaczenie zabytkowej architektury przemysłowej w kształtowaniu środowiska kulturowego. Wpływ architektury zabytkowej na kształtowanie się nowoczesnych form architektonicznych (adaptacje do nowej funkcji). Typy zagrożeń i czynników niszczących strukturę budowli zabytkowych (fizyko-chemicznych, organicznych, atmosferycznych itp.)
Metoda podająca (wykład z wykorzystaniem technik multimedialnych).
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Student zdobywa zaliczenie na podstawie obecności na seminariach oraz zdanego kolokwium.
Student oceniany jest za całokształt pracy, obecność na zajęciach, aktywność, zaangażowanie oraz systematyczność.
Frodl W., Pojęcia i kryteria wartościowania zabytków, 1966.
Kurzątkowski M., Mały słownik ochrony zabytków, Warszawa 1989.
Małachowicz E., Konserwacja i rewaloryzacja architektury w zespołach i krajobrazie, Wrocław 1994.
Małachowicz E., Ochrona środowiska kulturowego, T. 1-2, Wrocław 1982.
Pawlicki M., Strategia konserwacji zabytków architektury w Polsce, Kraków 1993.
Pruszyński J., Dziedzictwo kultury Polski. Jego straty i ochrona prawna, t. 1-2, Zakamycze 2001.
Pruszyński J., Ochrona zabytków w Polsce. Geneza, organizacja, prawo, Warszawa 1989.
Rymaszewski B., Klucze ochrony zabytków w Polsce, Warszawa 1992.
Vademecum właściciela i użytkownika zabytków. Prawna i organizacyjna problematyka użytkowania zabytków nieruchomych, Warszawa 1997.
Zarys problematyki ochrony zabytków, Warszawa 1996
Czopek S., Wstęp do muzealnictwa i konserwatorstwa archeologicznego, Rzeszów 2000.
Dobosz P., Administracyjno-prawne instrumenty kształtowania ochrony zabytków, Kraków 1997.
Frycz J., Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce w latach 1795-1918, Warszawa 1918.
Majdecki L., Ochrona i konserwacja zabytkowych założeń ogrodowych, Warszawa 1993.
Ochrona i konserwacja zabytków w Polsce w latach 1944-1989. Uwarunkowania polityczne ispołeczne, red. A. Tomaszewski, Warszawa 1996.
Pasierb J., Ochrona zabytków sztuki kościelnej, Warszawa 1995.
Rouba B., Pielęgnacja świątyni i innych zabytków, Toruń 2014.
-
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Marta Skiba, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 26-04-2022 12:55)
