SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Biomechanika stosowana i ergonomia - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Biomechanika stosowana i ergonomia
Kod przedmiotu 06.9-WL-FIZJO-BSE
Wydział Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu
Kierunek Fizjoterapia
Profil praktyczny
Rodzaj studiów jednolite magisterskie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2022/2023
Informacje o przedmiocie
Semestr 2
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 10 0,67 - - Egzamin
Ćwiczenia 15 1 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

  1. Zapoznanie z podstawowymi pojęciami stosowanymi w biomechanice i ergonomii
  2. Nabycie wiedzy z zakresu biomechaniki ruchu człowieka
  3. Zapoznanie z podstawą biomechaniki tkanki

Wymagania wstępne

Znajomość anatomii człowieka

Zakres tematyczny

Wykłady:

  1. Podstawowe pojęcia z biomechaniki i prawa fizyczne stosowane w biomechanice
  2. Biomechanika mięśni, fizyczne właściwości mięśni. Biomechanika stawów

Ćwiczenia:

  1. Schematy strukturalne kończyny górnej i dolnej. Identyfikacja członów
  2. Różnice w ruchomości pomiędzy kończyną dolną i górną. Analiza ruchów – praca w grupach.
  3. Właściwości mechaniczne mięśni szkieletowych. Metodologia badań dynamometrycznych.
  4. Ergonomia – definicja. Niewymuszone i wymuszone pozycje przyjmowane podczas pracy.
  5. Wady i zalety oraz oddziaływanie na organizm człowieka pracy w pozycji stojącej, siedzącej i leżącej.
  6. Kolokwium zaliczeniowe

Metody kształcenia

Wykłady:
Metody podające (wykład informacyjny), metody problemowe (wykład konwersatoryjny), metody eksponujące (pokaz, prezentacja multimedialna, pomoce dydaktyczne).

Ćwiczenia:
Metody aktywizujące (dyskusja dydaktyczna), metody praktyczne (ćwiczenia praktyczne w parach poprzedzone pokazem nauczyciela akademickiego).

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Kolokwium testowe oraz egzamin.

Ocena wykładu:

- Uzyskanie pozytywnej oceny z egzaminu.

Ocena zajęć praktycznych:

- prezentacja multimedialna

- kolokwium (treści z ćwiczeń)

- egzamin.

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny z ćwiczeń i wykładów

Uzyskane punkty są przeliczane na oceny według następującej skali:

Procent punktów                          Ocena

91-100%                                         Bardzo dobry

85-90%                                          Dobry plus

76-84%                                          Dobry

66-75%                                          Dostateczny plus

51-65%                                          Dostateczny

0-50%                                            Niedostateczny

W przypadku braku uzyskania zaliczenia - poprawa w formie odpowiedzi ustnej lub pisemnej.

Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.

Nieobecności - dopuszcza się 1 usprawiedliwioną nieobecność, którą Student jest zobowiązany odrobić z inną grupą lub w godzinach konsultacyjnych u prowadzącego zajęcia. Godziny konsultacyjne są podane do wiadomości studentów z początkiem roku akademickiego.

Regulacje dotyczące warunków zaliczenia odpowiadają warunkom zaliczania bezpośredniego, z zastrzeżeniem możliwości wprowadzenia zmian w przypadku konieczności przejścia na zaliczanie zdalne w czasie regulaminowym, przed rozpoczęciem sesji.

Pozostałe nie wymienione regulacje określa Regulamin Studiów na Uniwersytecie Zielonogórskim https://www.uz.zgora.pl/index.php?regulamin-studiow

Literatura podstawowa

  1. Błaszczyk J.W., „Biomechanika kliniczna” Podręcznik dla studentów medycyny i fizjoterapii, wyd. PZWL, 2014.
  2. Bober Z., Zawadzki J., „Biomechanika układu ruchu człowieka”, wyd. BK, 2003.
  3. Zagrobelny Z., Woźniewski M., „Biomechanika kliniczna” część ogólna, wyd. AWF Wrocław, 1992.

Literatura uzupełniająca

1. Grimshaw Paul, Lees Adrian, Flower Neil, Burden Adrian „Biomechanika sportu. Krótkie wykłady” Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010.

Uwagi

Program opracowała: dr Magdalena Dębińska


Zmodyfikowane przez dr hab. n. med. Magdalena Gibas-Dorna, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 14-04-2022 22:23)