Techniki kompozytorskie - opis przedmiotu

Informacje ogólne

Nazwa przedmiotu	Techniki kompozytorskie
Kod przedmiotu	03.2-WA-EASMD-TechKom-S21
Wydział	Wydział Artystyczny
Kierunek	Jazz i muzyka estradowa
Profil	praktyczny
Rodzaj studiów	drugiego stopnia z tyt. magistra
Semestr rozpoczęcia	semestr zimowy 2022/2023

Informacje o przedmiocie

Semestr	4
Liczba punktów ECTS do zdobycia	2
Typ przedmiotu	obieralny
Język nauczania	polski
Sylabus opracował	dr Stanisław Leśniewski

Formy zajęć

Forma zajęć	Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)	Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)	Forma zaliczenia
Ćwiczenia	15	1	-	-	Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Wykorzystywanie wybranych technik kompozytorskich w twórczości własnej studenta. Poszerzenie umiejętności pracy z partyturą.

Wymagania wstępne

Zaliczenie III semestru studiów.

Zakres tematyczny

1. Zapoznanie z wybranymi technikami używanymi przez kompozytorów muzyki klasycznej, filmowej i rozrywkowej.

2. Poznanie terminologii oraz zakresu pojęcia technik kompozytorskich.

3. Analiza fragmentów partytur i nagrań.

4. Przyswojenie umiejętności kształtowania we własnych próbach kompozytorskich poszczególnych elementów dzieła muzycznego według kryteriów charakterystycznych dla danej techniki kompozytorskiej.

Metody kształcenia

Analiza wybranych przykładów dzieł muzycznych, pokaz, dyskusja, praca własna studenta, instruktaż pedagoga. Omówienie i korekta prac przygotowywanych przez studenta.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zaliczenie ze stopniem obejmuje:

- Obecność na zajęciach i aktywną pracę pod kierunkiem prowadzącego

- Pracę własną – przygotowanie ćwiczeń kompozytorskich

Żadna z powyższych aktywności nie może być oceniona na mniej niż 3,0 aby otrzymać zaliczenie przedmiotu.

Literatura podstawowa

Gołąb M., Muzyczna moderna w XX wieku, Wrocław 2011.

Schäffer B., Muzyka XX wieku. Twórcy i problemy, Kraków 1975.

Gawlas J., Kontrapunkt, Kraków 1964.

Partytury i nagrania dobrane do każdego z zagadnień szczegółowych.

Literatura uzupełniająca

Zieliński T., Problemy harmoniki nowoczesnej, Kraków 1983.

Gołąb M., Dodekafonia, Bydgoszcz 1987.

Ross A., Reszta jest hałasem. Słuchając dwudziestego wieku, przekł. A. Laskowski, Warszawa 2011.

Uwagi

Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Jerzy Szymaniuk (ostatnia modyfikacja: 21-04-2022 21:10)