SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Pracownia plastyczna II - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Pracownia plastyczna II
Kod przedmiotu 02.1-WI-ArchM-PP-II- 22
Wydział Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
Kierunek Architektura
Profil praktyczny
Rodzaj studiów jednolite magisterskie
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2022/2023
Informacje o przedmiocie
Semestr 2
Liczba punktów ECTS do zdobycia 2
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. inż. arch. Krzysztof Skwara, prof. UZ
  • mgr inż. arch. Rafał Dudzik
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Laboratorium 30 2 - - Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Zdobycie wiedzy na temat artystycznych problemów i zadań sztuki w architekturze

 Umiejętność wykorzystania technik plastycznych , wiedzy o barwie, kompozycji plastycznej i postrzeganiu w kreowaniu form architektonicznych oaz prezentacji idei autorskic

Kształcenie postawy twórczej oraz pojmowania architektury jako dziedziny sztuki mającej wiodącą rolę w edukowaniu  społecznym

Wymagania wstępne

Zaliczenie przedmiotu Pracownia plastyczna I

Podstawowe umiejętności plastyczne

Zakres tematyczny

 

Pobudzanie oraz rozwijanie wyobraźni plastycznej, przestrzennej i kompozycyjnej czerpiącej z wiedzy o budowie formy.

Rysunek perspektywiczny, rysunek architekta.

Integracja procesów projektowania, w tym objaśnianie zjawisk percepcji i  definicji piękna, znaczenia działań interdyscyplinarnych w tym: malarstwa, rzeźby i muzyki w procesie projektowania.

Wykształcenie umiejętności posługiwania się rysunkiem jako środkiem artystycznego wyrazu w oparciu o znajomość budowy formy, przestrzeni oraz kompozycji i perspektywy.

Wykształcenie umiejętności posługiwania się różnymi rodzajami rysunku w zależności od sytuacji np. linearny szkic koncepcyjny, lub światłocieniowe studium z natury - uwydatniające elementy detalu, czy formy wykreowane z wyobraźni.

Wykształcenie umiejętności posługiwania się szybkimi, syntetycznymi rysunkami posiadającymi istotny i znaczący przekaz merytoryczny.

Przygotowanie do zaprezentowania własnej interpretacji kompozycji ustawionej w pracowni oraz architektury rysowanej w plenerze.

Metody kształcenia

 

Metody poszukujące:

1. Studium z natury

2. Szkice w plenerze

3. Rysunek z wyobraźni

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Warunkiem zaliczenia jest dostarczenie do oceny oryginałów wszystkich prac

1. Poszerzył oraz ugruntował wiedzę o rysunku na przykładzie prac wybitnych malarzy i architektów.

2. Rozwinął wyobraźnię plastyczną, przestrzenną i kompozycyjną czerpiąc z wiedzy o budowie formy.

3. Na podstawie zaproponowanego układu różnych form (pracownia), dokonał własnej interpretacji tej kompozycji w dwóch ekspresjach: statycznej i dynamicznej, stosując różne rodzaje środków plastycznej wypowiedzi - akcentując wybrane elementy tego układu, podkreślające charakter danego opracowania.

4. Znalazł w plenerze obiekty architektury (współczesnej/zabytkowej), sporządził dokumentację fotograficzną pod kątem opracowywanego problemu, akcentując ich charakter (pejzaż otwarty/otoczenie miejskie) oraz kontekst (kulturowy i przyrodniczy), w którym funkcjonują wybrane obiekty, a następnie zobrazował badane zjawisko w serii szkiców (syntetycznych/analitycznych).

5. Dokonał interpretacji wybranego szkicu na dużym formacie (rysunek studyjny) - biorąc pod uwagę zmianę skali oraz środków wyrazu (rysunek linearny/rysunek walorowy) - z umiejętnym zaakcentowaniem architektonicznego detalu.

6. Na podstawie zaproponowanego układu różnych form (pracownia) dokonał własnej interpretacji tej kompozycji, dodając z wyobraźni elementy podkreślające lub zmieniające charakter danego układu - uwzględniając przestrzeń, proporcje oraz perspektywę, a także kontrasty wynikające z różnic w natężeniu światła i cienia oraz różnorodności faktur i materii.

7. Potrafił zaprezentować i przekonać do własnej interpretacji kompozycji ustawionej w pracowni oraz architektury rysowanej w plenerze, a także pogłębił umiejętność zarówno dyskusji, jak i swobodnego dzielenia się wrażeniami na temat własnej pracy twórczej oraz prac swoich kolegów.

Literatura podstawowa

1. A. Białkiewicz, Rola rysunku w warsztacie architekta, Politechnika Krakowska, Kraków 2004

2. O. Czerner, Polskie współczesne rysunki architektoniczne, SARP Kraków, 1989

3. L. Maluga, Autonomiczne rysunki architektoniczne, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2006

4.  N. Bingham, 100 lat rysunku architektonicznego, Laurence King Publishing Ltd. London, 2013

5. J. Bruzda, Szkice architektoniczne, A-7, PK, Kraków 1993

6. 4. H. Reed, O pochodzeniu formy w sztuce, PIW, Warszawa 1973

 

Literatura uzupełniająca

1. Czas Kultury - pismo społeczno-kulturalne, dwumiesięcznik

2. Artluk - magazyn o sztuce współczesnej, kwartalnik

3. Szum - magazyn o sztuce współczesnej, kwartalnik

4. Culture.pl - portal poświęcony polskiej kulturze

Uwagi

Pracownia wyposażona w sztalugi


Zmodyfikowane przez dr inż. arch. Alicja Maciejko (ostatnia modyfikacja: 16-01-2023 12:42)