1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr zimowy 2023/2024
4. Inteligentne systemy miejskie - pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
5. Inżynieria krajobrazu

Wygeneruj PDF dla tej strony

Inżynieria krajobrazu - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Ukształtowanie postawy inżyniera jako osoby świadomie ingerującej w przestrzeń. Poznanie możliwości minimalizacji strat środowiskowych podczas prowadzonych robót, a także naprawy przestrzeni miejskiej w razie nieuchronnej konieczności jej naruszenia w wyniku prowadzonych prac inżynierskich i instalacyjnych. Poznanie wybranych rodzajów działań inżynierii krajobrazu.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Formalne: brak

Nieformalne: podstawowa wiedza z zakresu prac ziemnych, ochrony wód i powierzchni ziemi

Zakres tematyczny

Program wykładów:

Pojęcie krajobrazu - krajobraz pierwotny, naturalny, antropogeniczny. Środowisko wodne miast - zagrożenia i możliwości regulacyjne/odnowy. Geośrodowisko miast - zagrożenia i możliwości regulacyjne/rekultywacyjne. Działania przeciwerozyjne. Działania przeciwpowodziowe. Tereny zieleni miejskiej: aspekty prawne istnienia terenów zieleni kształtowanej, planowanie terenów zieleni, miejskie jednostki przestrzenne. Normy prawne wykonywania prac inwestycyjnych w zakresie ochrony środowiska przyrodniczego. Inżynier na placu budowy. Tereny zabudowane w krajobrazie miasta: mieszkaniowe, usługowe, przemysłowe, komunikacyjne. Prace inżynieryjno-techniczne a krajobraz. Kształtowanie krajobrazu nadwodnego. Podstawy kształtowania obszarów miejskich, przedmieść i terenów podmiejskich. Małe formy architektoniczne. Prace inżynieryjno-techniczne na terenach zieleni – remonty, konserwacja i pielęgnacja.

Program ćwiczeń:

Charakterystyka działań inżynieryjnych w mieście na podstawie wizji terenowej. Studium przypadków. Wskaźniki inżynieryjno-techniczne stosowane podczas planowania prac inżynieryjno-technicznych w miastach.

Program projektu:

Opracowanie koncepcji realizacji wybranej inwestycji inżynierii miejskiej, zgodnie z zasadami ochrony krajobrazu. Projektowe wskazanie sposobów minimalizacji negatywnych oddziaływań podczas przygotowań oraz realizacji inwestycji, a także metod naprawy zaistniałych negatywnych jej skutków.

Metody kształcenia

Wykład konwencjonalny, informacyjno-problemowy, dyskusja, studium przypadków.

Ćwiczenia audytoryjne, studium przypadku, ćwiczenia terenowe

Projekt

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykład:

Wykłady zaliczane są na podstawie końcowego kolokwium pisemnego obejmującego część testową (test wielokrotnego wyboru) oraz otwartą. Całość kolokwium jest punktowana w skali 50-punktowej, z czego 30 pkt. można otrzymać za część testową i 20 pkt. za część otwartą. Skala ocen: ocena/uzyskane punkty:  5,0 – 45-50 pkt. / 4,5 – 40-44 pkt. / 4,0 – 35-39 pkt. / 3,5 – 34-30 pkt. / 3,0 – 25-29 pkt.

Ćwiczenia:

Ćwiczenia zaliczane na podstawie oceny prezentacji w trakcie zajęć oraz zadanego opracowania pisemnego.

Projekt:

Projekt zaliczany na podstawie przygotowania i zaliczenia projektu, przygotowanego zgodnie z zadanymi kryteriami. Oceniana jest poprawność merytoryczna wykonanego projektu.

Ocena końcowa:

Zgodnie z Regulaminem Studiów obecność na zajęciach jest obowiązkowa. Podstawą ustalenia oceny końcowej jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,4 oceny z wykładu oraz 0,3 oceny z ćwiczeń i 0,3 z projektu. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku. Ocena końcowa ustalona jest na podstawie średniej ważonej zgodnie z zasadą: poniżej 3,24 – dostateczny, od 3,25 do 3,74 – dostateczny plus, od 3,75 do 4,24 – dobry, od 4,25 do 4,74 – dobry plus, od 4,75 – bardzo dobry.

Literatura podstawowa

1. Begemann W., Schiechtl H.M., 1999. Inżynieria ekologiczna w budownictwie wodnym i ziemnym. Wyd. Arkady, Warszawa.
2. Garbulewski K., Mosiej J., Popek Zb., 2015. Inżynieria krajobrazu. Wyd. SGGW, Warszawa.
3. Jeż J., 2001. Przyrodnicze aspekty bezpiecznego budownictwa. Wyd. Politechniki Poznańskiej, Poznań.
4. Wojciechowski I., 1987. Ekologiczne podstawy kształtowania środowiska. PWN, Warszawa.

Literatura uzupełniająca

1. Greinert A., 2000. Ochrona i rekultywacja terenów zurbanizowanych. Monografia 97. Wydawnictwo PZ, Zielona Góra.
2. Greinert A., 2003. Studia nad glebami obszaru zurbanizowanego Zielonej Góry. Ofic. Wyd. UZ, Zielona Góra.
3. Greinert A., Drozdek M.E., 2016. Ogólna koncepcja kształtowania terenów zieleni przydrożnej w Miejskim Obszarze Funkcjonalnym Zielonej Góry. Ofic. Wyd. UZ, Zielona Góra.
4. Greinert A., Drozdek M.E., 2015. "Zielona" Zielona Góra. Strategia rozwoju terenów zieleni w mieście Zielona Góra. Ofic. Wyd. UZ, Zielona Góra.
5. Greinert A., Drozdek M.E. (Eds), 2008. Od promenady do autostrady - Komunikacja z naturą. Zieleń Miast i Wsi - współczesna i zabytkowa. Ofic. Wyd. PWSZ w Sulechowie, Sulechów.
6. Pęski W., 1999. Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast. Wyd. Arkady, Warszawa.
7. Pisarczyk St., 2008. Elementy budownictwa ochrony środowiska. Ofic. Wyd. Politechniki Warszawskiej, Warszawa.
8. Richling A., Solon J., 1996. Ekologia krajobrazu. Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa.
9. Szafrańska E., 2016. Wielkie osiedla mieszkaniowe w mieście postsocjalistycznym. Wyd. Uniw. Łódzkiego. Łódź.
10. Witkoś-Gnach K., Tyszko-Chmielowiec P. (Eds), 2014. Drzewa w krajobrazie. Podręcznik praktyka. Drogi dla Natury. Fundacja EkoRozwoju, Wrocław.
11. Zientek-Varga J., 2013. Jak dbać o drzewa. Dobre praktyki ochrony zadrzewień. Drogi dla Natury. Fundacja EkoRozwoju, Wrocław.

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr inż. Ireneusz Nowogoński (ostatnia modyfikacja: 06-02-2023 13:57)