Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawową wiedzą na temat projektowania w budownictwie,
a tym samym przygotowanie ich do przyszłych zajęć projektowych związanych z obliczaniem konstrukcji budowlanych.
Postawiony cel realizowany będzie poprzez:
zapoznanie studentów z:
systemem norm europejskich,
podstawowymi pojęciami dotyczącymi bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji,
metodą stanów granicznych i częściowych współczynników bezpieczeństwa,
rodzajami oddziaływań na konstrukcje,
analizowanymi sytuacjami obliczeniowymi,
zasadami ustalania kombinacji obciążeń,
nabycie przez studentów umiejętności:
tworzenia prostych i złożonych modeli obliczeniowych konstrukcji i jej elementów,
ustalania oddziaływań na konstrukcję i jej elementy,
ustalania kombinacji obciążeń dla określonych stanów granicznych i sytuacji obliczeniowych.
Wymagania wstępne
Podstawowe wiadomości z budownictwa ogólnego.
Zakres tematyczny
Normalizacja w budownictwie. Wprowadzenie do zagadnień bezpieczeństwa i trwałości konstrukcji. Przegląd historycznych metod projektowania budowli i zapewniania ich bezpieczeństwa. Struktura norm europejskich odnoszących się do projektowanie obiektów budowlanych. Metoda stanów granicznych i częściowych współczynników bezpieczeństwa. Wyjaśnienie podstawowych pojęć takich jak: bezpieczeństwo, trwałość, stany graniczne nośności, stany graniczne użytkowania, projektowy okres użytkowania.
Modele obliczeniowe konstrukcji (modele proste i złożone).
Zmienne podstawowe modelu obliczeniowego konstrukcji: zmienne geometryczne i materiałowe konstrukcji oraz oddziaływania na konstrukcję. Wartości nominalne, charakterystyczne i obliczeniowe zmiennych podstawowych oraz efektów oddziaływań na konstrukcję i jej nośności.
Odziaływania na konstrukcje i ich podziały ze względu na przyjęte kryteria.
Sytuacje obliczeniowe.
Zasady ustalania oddziaływań:
stałych i użytkowych (PN-EN 1991-1-1),
śniegu (PN-EN 1991-1-3),
wiatru (PN-EN 1991-1-4),
w czasie wykonywania konstrukcji (PN-EN 1991-1-6),
wyjątkowych (PN-EN 1991-1-7),
w warunkach pożaru (PN-EN 1991-1-2).
6. Zasady ustalania kombinacji oddziaływań odpowiednio dla SGN i SGU oraz rozpatrywanych sytuacji obliczeniowych.
Metody kształcenia
Podstawowa metoda kształcenia: metoda projektu.
Przewiduje się podział zajęć na część wprowadzającą do tematu (realizowaną przez nauczyciela, z wykorzystaniem technik multimedialnych) oraz część poświęconą na grupową pracę studentów nad zadanym projektem. Zakres projektu: opracowanie modelu obliczeniowego wybranych elementów konstrukcji budynku (ustalenie geometrii, warunków podparcia, oddziaływań i ich kombinacji dla określonych stanów granicznych i sytuacji obliczeniowych).
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Zaliczenie na podstawie oceny projektu i aktywności.
Literatura podstawowa
Praca zbiorowa pod kierunkiem L. Lichołai, Budownictwo ogólne. Tom 3 elementy budynków podstawy projektowania. Arkady, Warszawa 2010.
Praca zbiorowa pod kierunkiem W. Buczkowskiego, Budownictwo ogólne. Tom 4 konstrukcje budynków. Arkady, Warszawa 2010.
A. Rawska-Skotniczy, Obciążenia budynków i konstrukcji budowlanych według eurokodów, PWN, Warszawa 2013.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.
