SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Fortepian |
Kod przedmiotu | 03.2-WA-EASMP-FOR-Ć-S14_pNadGenP1E2O |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Zaliczenie semestru 3
- doskonalenie wcześniejszych umiejętności warsztatowych oraz wrażliwości muzycznej koniecznych do realizacji problemów wykonawczych w utworach fortepianowych i partiach fortepianu towarzyszącego: polirytmia, skoki i przerzuty rąk realizujących rytmy punktowane
- ozdobniki jako ważny element integralnie związany z poprawnością stylistyczną – zasady wykonania w muzyce fortepianowej różnych epok, sposoby ćwiczenia
- samodzielne opracowanie utworu fortepianowego wybranego przez pedagoga – poczynając od wstępnego odczytania, poprzez zbudowanie własnej wizji artystycznej, dobór środków wykonawczych, wybór metod i ćwiczeń zapewniających ich realizację aż do umiejętności kompetentnego uzasadnienia koncepcji i jej realizacji
- rozwijanie koncentracji i wydłużanie czasu jej utrzymywania – konieczne do wykonywania dłuższych kompozycji
- kształtowanie cech emocjonalnych koniecznych do swobodnej realizacji artystycznej opracowywanego utworu / dyscyplina emocjonalna, wyciszania złych emocji, wyrabianie umiejętności koncentracji,
- nauka umiejętności przekształcania właściwych stanów emocjonalnych, w konkretne narzędzia wykonawcze / tempo, dynamika, artykulacja, pedalizacja /,korzystania z wyobraźni i intuicji w celu osiągnięcia zamierzonego efektu interpretacyjnego podlegającego kryterium stylowości
- doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej gry /samokontrola słuchowa/
analiza konkretnych elementów wykonawczych –stopnia opanowania technicznego, oryginalności interpretacji, stylowości ,itp./
-umiejętność docierania do wzorców wykonawczych w zakresie przerabianego repertuaru /bądź pokrewnego mu formą [ nagrania lub wykonania koncertowe wybitnych artystów], rozwijanie umiejętności kompetentnej oceny , próba włączenia cennych właściwości do swojego warsztatu artystycznego
- ćwiczenie pamięci muzycznej - zasady i sposoby pamięciowego opanowania tekstu muzycznego
- poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów – słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, Internet itp.
- gra a vista – rozwijanie jakości techniczno-artystycznej czytanych materiałów, poszerzenie o zapisy łatwych utworów fortepianowych kompozytorów współczesnych
-kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych akompaniatora, opanowywanie partii towarzyszącej z włączeniem repertuaru łatwych utworów kompozytorów współczesnych, gra w duetach fortepianowych
- poszerzanie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów /słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, internet/
- gra publiczna -rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/ rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych sali , właściwości instrumentu i możliwość dokonania koniecznych zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej, rozwijanie odporności estradowej, sposoby opanowywania tremy, respektowanie i utrwalanie poprawnych form zachowań
REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI MUZYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest zaprezentowanie przed nauczycielem wyznaczonego materiału, obejmującego: a/ utwory zadane przez pedagoga i opracowywane pod jego kierunkiem, b/ utwór przeznaczony do samodzielnego przygotowania c/ utwór zaprezentowany w warunkach gry publicznej. Weryfikacja efektów kształcenia następuje na bieżąco /w semestrze/ podczas pracy nad utworami i wzbogacaniem umiejętności wykonawczych oraz na podstawie oceny jakości wykonania materiału zaliczeniowego. Po 4 semestrze istnieje możliwość zdania egzaminu i zakończenia kursu fortepianu. Egzamin obejmuje wykonanie czterech utworów solowych [ w tym jednego z pamięci ], oraz grę z solistą [ wykonanie partii fortepianu towarzyszącego ].
Etiudy – zbiory etiud B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,
K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.
Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,
J.S.Bach – „ Łatwe utwory”, „Drobne utwory”, „Małe preludia”,
„Inwencje dwugłosowe", „Suity francuskie ” ; G.F.Haendel „Utwo-
ry wybrane / wyd. PWM / itp.
Formy klasyczne – wybory sonatin -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart – Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/;
L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty
Utwory dowolne – Czytanki muzyczne z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-
bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-
manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.
Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do utworów z różnych epok na głos, skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany
PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!
A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966
W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,
H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,
G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Dorota Frąckowiak Kapała (ostatnia modyfikacja: 17-10-2016 17:30)