SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Wybrane zagadnienia wytrzymałości materiałów - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Wybrane zagadnienia wytrzymałości materiałów
Kod przedmiotu 06.1-WM-MiBM-P-20_15gen
Wydział Wydział Mechaniczny
Kierunek Mechanika i budowa maszyn / Eksploatacja maszyn
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. inżyniera
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2016/2017
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. inż. Anna Walicka, prof. UZ
  • prof. dr hab. inż. Edward Walicki
  • dr inż. Paweł Jurczak
  • dr inż. Jarosław Falicki
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 30 2 18 1,2 Egzamin
Laboratorium 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie i opanowanie przez studentów metodyki rozwiązywania problemów i złożonych analiz wytrzymałościowych występujących w budowie maszyn.

Wymagania wstępne

Wytrzymałość materiałów I, mechanika I, matematyka.

Zakres tematyczny

WYKŁAD

Zakres rozszerzony wiadomości z przedmiotu wytrzymałość materiałów jako uzupełnienie. Przypomnienie zagadnień związanych z typami podpór układów płaskich i przestrzennych. Obliczanie reakcji podpór z równań równowagi (układy płaskie i przestrzenne). Wykorzystanie zasady prac przygotowanych do obliczania reakcji podpór i sił wewnętrznych w układach sztywnych. Wykresy sił wewnętrznych. Charakterystyki geometryczne przekrojów. Wyznaczanie linii ugięcia belek. Rozkłady naprężeń stycznych w przekrojach belek poddanych nierównomiernemu zginaniu. Skręcanie belek cienkościennych o profilu zamkniętym i otwartym. Zastosowanie hipotez wytrzymałościowych do wymiarowania belek i układów belkowych. Obciążenia złożone. Określanie wytężenia materiału z hipotez. Wyznaczanie przemieszczeń belek i układów belkowych z zasady wzajemności prac. Zadania statycznie wyznaczalne. Rozwiązywanie układów statycznie niewyznaczalnych. Określanie stopnia statycznej niewyznaczalności. Wykorzystanie równań ciągłości do rozwiązywania statycznie niewyznaczalnych układów belkowych. Zagadnienia dotyczące tarcz i płyt. Powłoki cienko i grubościenne. Naprężenia błonowe w powłokach cienkościennych i osiowosymetrycznych. Zastosowanie twierdzeń wariacyjnych sprężystości do przybliżonego rozwiązywania belek, tarcz i płyt. Nośność graniczna belek i układów belkowych. Obliczanie obciążeń krytycznych. Analiza wybranych konstrukcji złożonych.

LABORATORIUM

Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów stanowią uzupełnienie i praktyczną ilustrację wykładów i ćwiczeń rachunkowych. Są one formą zapoznania studentów z metodami pomiarów wielkości fizycznych, sposobami opracowywania danych uzyskanych na drodze eksperymentu oraz metodyką sporządzania dokumentacji technicznej badań. Ponadto wyniki uzyskane w trakcie wykonywanych ćwiczeń pozwalają na sprawdzenie słuszności praw i założeń teoretycznych.

Przewidziane ćwiczenia:

  1. Pomiar modułu Younga metodą ekstensometryczną,
  2. Pomiar modułu Younga metodą tensometrii oporowej
  3. Zginanie ukośne,
  4. Badanie wyboczenia pręta ściskanego
  5. Badanie odkształceń pierścienia kołowego
  6. Ćwiczenia poprawkowe, kolokwia.

Metody kształcenia

Wykłady konwencjonalne z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Praca z książką. Praca zespołowa w trakcie wykonania ćwiczeń laboratoryjnych; prezentacja rozwiązań, analiza i dyskusja nad uzyskanymi wynikami.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykład: 

otrzymanie oceny pozytywnej z egzaminu

Laboratorium:

otrzymanie ocen pozytywnych z kolokwium i raportów z przeprowadzonych ćwiczeń laboratoryjnych

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie wszystkich jego form, przy czym student przed przystąpieniem do egzaminu musi uzyskać pozytywną ocenę z zajęć laboratoryjnych.

Ocena końcowa na zaliczenie przedmiotu jest średnią arytmetyczną z ocen za poszczególne formy zajęć.

Literatura podstawowa

  1. Niezgodziński M. E., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, 1979 PWN wyd. XI,
  2. Rżysko J., Statyka i wytrzymałość materiałów , 1979 PWN,
  3. Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, 1984 WNT,

Literatura uzupełniająca

  1. Gubrynowiczowa J., Wytrzymałość materiałów, 1968 PWN.
  2. Banasiak M., Grossman K., Trombski M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, 1998, PWN.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Anna Walicka, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 29-09-2016 11:27)