rozwijanie umiejętności instrumentalnych, wrażliwości artystycznej i wiedzy metodycznej potrzebnych do samodzielnego opanowywania zróżnicowanego stylistycznie repertuaru fortepianowego i kameralistyki fortepianowej (realizacja partii fortepianu towarzyszącego)
poznanie możliwie szerokiego repertuaru -adekwatnego do możliwości wykonawczych i specyfiki percepcji różnych słuchaczy- przydatnego w przyszłej pracy zawodowej animatora, popularyzatora muzyki - w szkolnictwie i placówkach kultury
rozwijanie umiejętności czytania a vista
Wymagania wstępne
Zaliczenie semestru 1
Zakres tematyczny
doskonalenie posiadanego warsztatu pianistycznego w celu pokonywania bardziej skomplikowanych problemów wykonawczych w utworach fortepianowych
utwory „z pogranicza epok”
współczesna muzyka fortepianowa – problemy wykonawcze związane z nowatorstwem środków kompozytorskich o zabarwieniu programowym - umiejętność wydobycia efektów brzmieniowych
różnicowanie brzmienia linii polifonicznych w fakturach dwu- i trzygłosowych
samodzielne opracowanie utworu fortepianowego wybranego przez studenta
doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej gry
kształtowanie smaku artystycznego
gra a vista z uwzględnieniem wiernego odczytu maksymalnej ilości elementów ukrytych w zapisie
poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów / słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych ,Internet/
specyfika gry na różnych typach fortepianu i pianin
gra publiczna - rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/ rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych sali, właściwości instrumentu i możliwość dokonania koniecznych zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej,
kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych akompaniatora
REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI MUZYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW!
Metody kształcenia
wyznaczanie zakresu materiału do samodzielnego przygotowania a następnie sprawdzenie i omówienie na zajęciach
pokaz prawidłowej realizacji problemów wykonawczych na przykładzie konkretnego utworu zestawiony z zademonstrowaniem niepoprawnych realizacji techniczno-muzycznych
wspólna gra na zajęciach z jednoczesnym proponowaniem konkretnych sposobów ćwiczenia i tworzeniem wprawek przydatnych do pokonania doraźnych problemów technicznych
tworzenie grupy seminaryjnej studentów prezentujących wobec swoich kolegów opracowane utwory,omawiających sposoby ćwiczenia i pracy nad nimi a także poddających je pod ocenę słuchaczy
analiza konkretnych wykonań opracowywanego dzieła /nagrania bądź wykonania koncertowe cenionych artystów
aktywizacja studenta do gry publicznej – omówienie na zajęciach /analiza, ocena gry i form zachowań, wyciąganie wniosków pomocnych do uzyskania postępu/
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest zaprezentowanie przed nauczycielem wyznaczonego materiału, obejmującego: a/ utwory zadane przez pedagoga i opracowywane pod jego kierunkiem, b/ utwór przeznaczony do samodzielnego przygotowania c/ utwór zaprezentowany w warunkach gry publicznej.
Literatura podstawowa
Etiudy – zbiory etiud B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,
K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.
Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,
Formy klasyczne – wybory sonatin -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart – Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/;
L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty
Utwory dowolne – Czytanki muzyczne z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-
bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-
manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.
Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do utworów z różnych epok na głos, skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany
PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!
Literatura uzupełniająca
A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966
W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,
H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,
G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr hab. Bartłomiej Stankowiak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-01-2017 12:55)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.