1. SylabUZ
2. Wydział Artystyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Fortepian

Wygeneruj PDF dla tej strony

Fortepian - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

• rozwijanie umiejętności instrumentalnych, wrażliwości artystycznej i wiedzy metodycznej potrzebnych do samodzielnego opanowywania zróżnicowanego stylistycznie repertuaru fortepianowego i kameralistyki fortepianowej (realizacja partii fortepianu towarzyszącego)
• poznanie możliwie szerokiego repertuaru -adekwatnego do możliwości wykonawczych i specyfiki percepcji różnych słuchaczy- przydatnego w przyszłej pracy zawodowej animatora, popularyzatora muzyki - w szkolnictwie i placówkach kultury
• rozwijanie umiejętności czytania a vista

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Zaliczenie semestru 2

Zakres tematyczny

- pogłębianie swobody i elastyczności aparatu gry koniecznych do rozwinięcia dotychczasowych umiejętności technicznych  i opanowywania utworów fortepianowych  posiadających bardziej skomplikowaną fakturę

- doskonalenie umiejętności wykonawczych w zakresie zróżnicowanych formuł i zjawisk rytmicznych, planów brzmieniowych,

- muzyka polifoniczna –pogłębianie słyszenia linearnego  i niezależności rąk / jednoczesna realizacja różnej artykulacji, dynamiki, frazowania w ścisłej polifonii dwugłosowej/

- poszerzenie wiedzy i  umiejętności   frazowania  - frazy symetryczne i niesymetryczne – umiejętność posługiwania się dynamiką, agogiką i pedalizacją dla jej realizacji

- rozwijanie koncentracji i wydłużanie czasu jej utrzymywania – konieczne do wykonywania dłuższych kompozycji

- kształtowanie cech emocjonalnych  niezbędnych  do swobodnej realizacji artystycznej opracowywanego utworu / dyscyplina emocjonalna, wyciszania złych emocji, wyrabianie umiejętności koncentracji/

- nauka umiejętności przekształcania  właściwych stanów emocjonalnych  w konkretne narzędzia wykonawcze / tempo, dynamika, artykulacja, pedalizacja/. Korzystanie z wyobraźni i intuicji  w celu osiągnięcia zamierzonego efektu interpretacyjnego podlegającego kryterium stylowości

-  doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej  gry /samokontrola słuchowa/:

analiza konkretnych elementów wykonawczych –stopień opanowania technicznego, oryginalność interpretacji, stylowość, itp.

- wzorce wykonawcze w zakresie przerabianego repertuaru /bądź pokrewnego mu formą, problematyką wykonawczą, stylistyką itp./- nagrania lub wykonania koncertowe wybitnych artystów- rozwijanie umiejętności kompetentnej oceny , próba włączenia  cennych właściwości do swojego warsztatu artystycznego

- gra a vista – rozwijanie jakości techniczno-artystycznej  czytanych materiałów, poszerzenie o zapisy łatwych  utworów fortepianowych kompozytorów współczesnych

- poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów / słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, Internet/

- ćwiczenie pamięci muzycznej  - zasady pamięciowego opanowania tekstu muzycznego, sposoby pamięciowego opanowania utworów

kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych  akompaniatora, opanowywanie partii towarzyszącej z włączeniem repertuaru łatwych utworów kompozytorów współczesnych

- gra publiczna - rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/  rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych  sali , właściwości  instrumentu i możliwość dokonania koniecznych  zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej, sposoby opanowywania tremy, respektowanie i utrwalanie poprawnych form zachowań

          REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW!

Metody kształcenia

• wyznaczanie zakresu materiału do samodzielnego przygotowania a następnie sprawdzenie i omówienie na zajęciach
• pokaz prawidłowej realizacji problemów wykonawczych na przykładzie konkretnego utworu zestawiony z zademonstrowaniem niepoprawnych realizacji techniczno-muzycznych
• wspólna gra na zajęciach z jednoczesnym proponowaniem konkretnych sposobów ćwiczenia i tworzeniem wprawek przydatnych do pokonania doraźnych problemów technicznych
• tworzenie grupy seminaryjnej studentów prezentujących swoim kolegom opracowane utwory, omawiających sposoby ćwiczenia i pracy nad nimi a także poddających je pod ocenę słuchaczy
• analiza konkretnych wykonań opracowywanego dzieła /nagrania bądź wykonania koncertowe cenionych artystów, ocena istniejących przeróbek i aranż
• aktywizacja studenta do gry publicznej – omówienie na zajęciach /analiza, ocena gry i form zachowań, wyciąganie wniosków pomocnych do uzyskania postępu/

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest systematyczne uczęszczanie na zajęcia [kontrola obecności], systematyczna praca, opanowanie repertuaru wyznaczonego na początku semestru. Weryfikacja efektów kształcenia  następuje na bieżąco /w semestrze/ podczas pracy nad utworami i wzbogacaniem umiejętności techniczno- muzycznych, oraz na podstawie oceny jakości wykonania materiału zaliczeniowego.

Literatura podstawowa

         Etiudy – zbiory etiud  B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,

               K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.

        Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,

                J.S.Bach – „ Łatwe utwory”, „Drobne utwory”, „Małe preludia”,

               „Inwencje dwugłosowe", „Suity francuskie ” ; G.F.Haendel „Utwo-

                ry wybrane / wyd. PWM / itp.

      Formy klasyczne – wybory sonatin  -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart –                   Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/; 

          L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty

     Utwory dowolne – Czytanki muzyczne  z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-

            bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-

            manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.

    Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do  utworów z różnych epok na głos,   skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany

     PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!

Literatura uzupełniająca

A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966

W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,

H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,

G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr hab. Bartłomiej Stankowiak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 14-04-2017 09:40)