1. SylabUZ
2. Wydział Artystyczny
3. semestr zimowy 2017/2018
4. Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Fortepian

Wygeneruj PDF dla tej strony

Fortepian - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

• rozwijanie umiejętności instrumentalnych, wrażliwości artystycznej i wiedzy metodycznej potrzebnych do samodzielnego opanowywania zróżnicowanego stylistycznie repertuaru fortepianowego i kameralistyki fortepianowej (realizacja partii fortepianu towarzyszącego)
• poznanie możliwie szerokiego repertuaru -adekwatnego do możliwości wykonawczych i specyfiki percepcji różnych słuchaczy- przydatnego w przyszłej pracy zawodowej animatora, popularyzatora muzyki - w szkolnictwie i placówkach kultury
• rozwijanie umiejętności czytania a vista

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Zaliczenie semestru 3

Zakres tematyczny

- doskonalenie wcześniejszych umiejętności warsztatowych  oraz wrażliwości muzycznej koniecznych do realizacji problemów wykonawczych w utworach fortepianowych i partiach fortepianu towarzyszącego: polirytmia, skoki i przerzuty rąk realizujących rytmy punktowane

- ozdobniki jako ważny element integralnie związany z poprawnością stylistyczną – zasady wykonania w muzyce fortepianowej różnych epok, sposoby ćwiczenia

- samodzielne opracowanie  utworu fortepianowego wybranego przez pedagoga – poczynając od wstępnego odczytania, poprzez zbudowanie własnej wizji artystycznej, dobór środków wykonawczych, wybór metod i ćwiczeń zapewniających ich realizację aż do umiejętności kompetentnego uzasadnienia koncepcji i jej realizacji

- rozwijanie koncentracji i wydłużanie czasu jej utrzymywania – konieczne do wykonywania dłuższych kompozycji

- kształtowanie cech emocjonalnych  koniecznych do swobodnej realizacji artystycznej opracowywanego utworu / dyscyplina emocjonalna, wyciszania złych emocji, wyrabianie umiejętności koncentracji,

- nauka umiejętności przekształcania   właściwych stanów emocjonalnych, w konkretne narzędzia wykonawcze / tempo, dynamika, artykulacja, pedalizacja /,korzystania z wyobraźni i intuicji w celu osiągnięcia zamierzonego efektu interpretacyjnego podlegającego kryterium stylowości

- doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej  gry /samokontrola słuchowa/

analiza konkretnych elementów wykonawczych –stopnia opanowania technicznego, oryginalności interpretacji, stylowości ,itp./ 

-umiejętność docierania do wzorców wykonawczych w zakresie przerabianego repertuaru /bądź pokrewnego mu formą [ nagrania lub wykonania koncertowe wybitnych artystów], rozwijanie umiejętności kompetentnej oceny , próba włączenia  cennych właściwości do swojego warsztatu artystycznego

- ćwiczenie pamięci muzycznej  - zasady i sposoby pamięciowego opanowania tekstu muzycznego 

- poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów – słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, Internet itp.

- gra a vista – rozwijanie jakości techniczno-artystycznej  czytanych materiałów, poszerzenie o zapisy łatwych utworów fortepianowych kompozytorów współczesnych

 -kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych akompaniatora, opanowywanie partii towarzyszącej z włączeniem repertuaru łatwych utworów kompozytorów współczesnych, gra w duetach fortepianowych

- poszerzanie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów /słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, internet/

- gra publiczna -rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/  rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych  sali , właściwości  instrumentu i możliwość dokonania koniecznych  zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej, rozwijanie odporności estradowej, sposoby opanowywania tremy, respektowanie i utrwalanie poprawnych form zachowań  

REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI MUZYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW

Metody kształcenia

• wyznaczanie zakresu materiału do samodzielnego przygotowania a następnie sprawdzenie i omówienie na zajęciach
• pokaz prawidłowej realizacji problemów wykonawczych na przykładzie konkretnego utworu zestawiony z zademonstrowaniem niepoprawnych realizacji techniczno-muzycznych
• wspólna gra na zajęciach z jednoczesnym proponowaniem konkretnych sposobów ćwiczenia i tworzeniem wprawek przydatnych do pokonania doraźnych problemów technicznych
• tworzenie grupy seminaryjnej studentów prezentujących wobec swoich kolegów opracowane utwory, omawiających sposoby ćwiczenia i pracy nad nimi oraz poddających je pod ocenę słuchaczy
• praca indywidualna i dyskusja
• aktywizacja studenta do gry publicznej – omówienie na zajęciach /analiza, ocena gry i form zachowań, wyciąganie wniosków pomocnych do uzyskania postępu/

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest zaprezentowanie przed nauczycielem wyznaczonego materiału, obejmującego: a/ utwory zadane przez pedagoga i opracowywane pod jego kierunkiem, b/ utwór przeznaczony do samodzielnego przygotowania c/ utwór zaprezentowany w warunkach gry publicznej. Weryfikacja efektów kształcenia następuje na bieżąco /w semestrze/ podczas pracy nad utworami i wzbogacaniem umiejętności wykonawczych oraz na podstawie oceny jakości wykonania materiału zaliczeniowego. Po 4 semestrze istnieje możliwość zdania egzaminu i zakończenia kursu fortepianu. Egzamin obejmuje wykonanie czterech utworów solowych [ w tym jednego z pamięci ], oraz grę z solistą [ wykonanie partii fortepianu towarzyszącego ].

Literatura podstawowa

         Etiudy – zbiory etiud  B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,

               K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.

        Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,

                J.S.Bach – „ Łatwe utwory”, „Drobne utwory”, „Małe preludia”,

               „Inwencje dwugłosowe", „Suity francuskie ” ; G.F.Haendel „Utwo-

                ry wybrane / wyd. PWM / itp.

      Formy klasyczne – wybory sonatin  -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart –                   Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/; 

          L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty

     Utwory dowolne – Czytanki muzyczne  z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-

            bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-

            manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.

    Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do  utworów z różnych epok na głos,   skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany

     PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!

Literatura uzupełniająca

A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966

W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,

H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,

G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994

Uwagi

Zmodyfikowane przez dr hab. Bartłomiej Stankowiak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 14-04-2017 10:30)