SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Rewitalizacja miast |
Kod przedmiotu | 02.1-WI-ArchD-RM-S21 |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Architektura |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera architekta |
Semestr rozpoczęcia | semestr letni 2021/2022 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Projekt | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Wykład | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
w zakresie wiedzy |
Celem w zakresie wiedzy jest zapoznanie studenta z podstawowymi typami i formami osadnictwa występującego na terenach Polski poczynając od kształtowania się osadnictwa średniowiecznego, kapitalistycznego przez okres uspołecznionej gospodarki rolnej do współczesnego osadnictwa w gospodarce wolnorynkowej włącznie z dyspozycją i podziałem działek siedliskowych rozkładem pól, rodzajem komunikacji wewnętrzne i wpływem rozwiązań przestrzennych i urbanistycznych na kształtowanie zrównoważonego rozwoju terenów wiejskich. |
w zakresie umiejętności |
Celem w zakresie umiejętności jest nauczenie studenta przeprowadzania urbanistycznej analizy i oceny , funkcjonalno - przestrzennej, społeczno - środowiskowej i estetyczno - technicznej istniejącego stanu zagospodarowania zabudowy wiejskiej oraz formułowania urbanistycznych wniosków projektowych |
w zakresie kompetencji personalnych i społecznych |
Celem w zakresie kompetencji personalnych i społecznych jest przygotowanie studenta do samodzielnego poszerzania wiedzy, doświadczeń i umiejętności podczas wykonywania indywidualnie i w zespole projektowych zadań inwentaryzacyjno-studialnych na zajęciach i w terenie. |
brak
Poszukiwanie głównych współzależności między elementami systemu obejmującego: osadnictwo, funkcje rekreacyjne, ochronne i kształtowanie walorów przyrodniczo-krajobrazowych, komunikację itd, oraz konsekwencji nowych tendencji społeczno-gospodarczych, kulturowych i in. Współpraca z lokalnymi samorządami i lokalną społecznością w tworzeniu koncepcji rewitalizacyjnych dla obszarów wiejskich. Projekt obejmuje: - studia terenowe - zdjęcia, szkice obiektów usług handlowych i kulturalnych- koncepcję zagospodarowania dla zespołu/ siedliska z obiektem usługowym
Student zapoznaje się z problematyką istnienia w przestrzeni terenów poprzemysłowych. Poznaje procedurę formalno-prawną uznawania terenów za zdegradowane oraz konsekwencjami takiego ich zaklasyfikowania. Poznaje różne rodzaje degradacji terenów, kierunki i cele ich rekultywacji w zależności od formy docelowego zagospodarowania. Zapoznaje się z technologiami i technikami rekultywacyjnymi stosowanymi na poprzemysłowych terenach zdegradowanych.
Pojęcia degradacji, dewastacji, rekultywacji, rewitalizacji i zagospodarowania terenu. Problem istnienia terenów poprzemysłowych w krajobrazach miejskich i otwartych. Wpływ zdegradowanych form przestrzennych na krajobraz i funkcjonalność obszarów, w tym na bezpieczeństwo ich użytkowania – zabudowa, komunikacja, formy otwarte. Konsekwencje uznania terenów za zdegradowane lub zdewastowane – planistyka rekultywacyjna. Wpływ warunków naturalnych na możliwości kształtowania krajobrazu poprzemysłowego – kształtowanie obszarów miejskich; kształtowanie obszarów podmiejskich i wiejskich; kształtowanie ciągów komunikacyjnych. Fazy rekultywacji terenów poprzemysłowych: rekultywacja techniczna, rekultywacja biologiczna, zagospodarowanie terenu. Inżynieria krajobrazu w rekultywacji terenów poprzemysłowych – techniki kształtowania rzeźby terenu; zabiegi hydro- i agrotechniczne; roślinność w krajobrazie poprzemysłowym; remonty, konserwacja i pielęgnacja elementów historycznych oraz terenów zieleni. Tereny pokopalniane jako wyzwanie dla regionu lubuskiego. Miejskie tereny poprzemysłowe w regionie lubuskim.
metody podające |
Wykłady problemowe realizowane są w sposób konwencjonalny z wykorzystaniem urządzeń audiowizualnych; |
metody poszukujące |
Ćwiczenia projektowe mają charakter interaktywny i kreatywny. Studenci pracują w grupach. Praktycznymi elementami zajęć są: ćwiczenia inwentaryzacyjne w terenie, prezentacje audiowizualne przed grupą, dyskusja, studium, analizy, korekty projektów, oddania przejściowe oraz oddanie końcowe. |
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Student zdobywa zaliczenie na podstawie zdanego kolokwium (wg skali ocen min. 3,0 – maks. 5,0) oraz obecności na wykładach.
Wykłady: Oceną osiągniętych efektów kształcenia z wykładu jest zestawienie kryteriów na podstawie pozytywnej oceny z kolokwium wg skali ocen min. 3,0 (dst.) i maks. 5,0 (bdb.) oraz obecności.
Student oceniany jest za całokształt pracy, obecność na zajęciach, aktywność, zaangażowanie oraz systematyczność. Warunkiem zaliczenia jest: złożenie przez studenta końcowego opracowania projektowego, poprzedzone zaliczeniem etapów przejściowych, z częścią inwentaryzacyjno-studialną
1. Borusewicz W., Konserwacja zabytków budownictwa murowanego, Arkady, Warszawa 1985.
2. Kadłuczka A., Konserwacja zabytków i architektoniczne projektowanie konserwatorskie, Wyd. Politechniki Krakowskiej, Kraków 1999.
3. Kalinowski W., Problemy ochrony i konserwacji zabytkowych układów przestrzennych miast i osiedli, Wyd. Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toruń 1971.
4. Kłosek-Kozłowska D., Dziedzictwo miast. Ochrona i rozwój, PAN, Warszawa 2013.
5. Kłosek-Kozłowska D., Ochrona wartości kulturowych miast a urbanistyka, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2007.
6. Kowalski T., Rekonstrukcja zabytków architektury. Teoria a praktyka. Wyd. PKZ, Warszawa 1985.
7. Małachowicz E., Konserwacja i rewaloryzacja architektury w środowisku kulturowym, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 2013.
8. Małachowicz E., Ochrona środowiska kulturowego, PWN, Warszawa 1988.
9. Ostrowski W., Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Arkady, Warszawa 1980.
10.Mączeński Z., Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym, Warszawa 2008.
Paszkowski Z., Restrukturalizacja Miasta Historycznego - jako metoda jego współczesnego kształtowania, Szczecin 2008.
Rymaszewski B., O przetrwanie dawnych miast, Arkady, Warszawa 1984.
Wejchert K.: Elementy kompozycji urbanistycznej, Arkady, Wyd. 2, Warszawa 2008.
Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce. Odbudowa i konserwacja, praca zbiorowa pod red. W. Zina, Arkady, Warszawa 1986.
Ziobrowski Z., Odnowa miast: rewitalizacja, rehabilitacja, restrukturyzacja, Instytut Gospodarki Przestrzennej i Komunalnej, Kraków 2000.
Czasopisma: „Renowacje”, „Ochrona Zabytków”; „Teka Konserwatorska”; „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”; „Wiadomości Konserwatorskie”; „Spotkania z Zabytkami”.
Sala wykładowa i projektowa powinna być zaciemniana i wyposażona w sprzęt audio-wizualny lub w możliwość rozstawienia własnego. W sali powinny być wygodne stoły kreślarskie, tablica do pisania oraz ekrany lub tablice do eksponowania plansz.
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. arch. Marta Skiba, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 23-09-2021 14:00)