SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Fizyka |
Kod przedmiotu | Fiz010WMATBUD_pNadGen1D5JT |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Inżynieria środowiska |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Poznanie i rozumienie zjawisk i procesów fizycznych w przyrodzie; wykorzystanie praw fizyki w technice i życiu codziennym; dokonywanie pomiaru i określanie podstawowych wielkości fizycznych.
Nieformalne: Fizyka w szkole ponadgimnazjalnej.
Program wykładów: Klasyfikacja ruchów punktu materialnego, kinematyczne równania ruchu w różnych układach odniesienia. Ruch po okręg, przyspieszenie w ruchu krzywoliniowym, rzuty. Ruch bryły: postępowy i obrotowy. Zasady dynamiki dla punktu materialnego oraz dla bryły. Siły tarcia. Praca, moc, energia kinetyczna, energia potencjalna. Zasady zachowania w mechanice klasycznej: zasada zachowania pędu, energii, momentu pędu. Zderzenia. Prawo powszechnego ciążenia, prawa Keplera, prędkości kosmiczne. Pole grawitacyjne Ziemi: natężenie i potencjał pola, energia potencjalna ciał w polu grawitacyjnym. Kinematyka relatywistyczna: ograniczenia stosowalności mechaniki klasycznej, postulaty szczególnej teorii względności, doświadczenie Michelsona-Morleya, transformacja Lorentza, skrócenie Lorentza, dylatacja czasu, relatywistyczne prawo dodawania prędkości. Ruch harmoniczny prosty, siła harmoniczna, równanie drgań harmonicznych prostych, wahadło matematyczne. Ruch falowy, fale poprzeczne, podłużne, czoło fali, fale kuliste, płaskie natężenie fali, równanie fali płaskiej. Podstawowe zjawiska falowe: interferencja, dyfrakcja, fale stojące. Mechanika płynów: gęstość, ciśnienie, prawo Pascala i Archimedes, pojęcie strugi i linii prądu. Ciecze doskonałe: równanie ciągłości, równanie Bernouliego. Ciecze rzeczywiste: lepkość, przepływ laminarny i turbulentny, prawo Stokesa, siła lepkości w przepływie laminarnym. Liczba Reynoldsa. Teoria kinetyczna gazów: gazy doskonałe a rzeczywiste, równanie stanu gazu doskonałego, temperatura, zasada ekwipartycji energii, prawo Guy-Lussaca i prawo Charlesa. Termodynamika: zasady termodynamiki, ciepło właściwe przy stałym ciśnieniu i objętości. Przemiany: izobaryczna, izotermiczna, izochoryczna, adiabatyczna, cykl Carnota. Elektrostatyka: prawo Coulomb, natężenie i potencjał pola elektrostatycznego, zasada superpozycji, strumień pola elektrycznego prawo Gaussa dla pola elektrostatycznego. Magnetostatyka: źródła pola magnetycznego, siła Lorentza, wektor indukcji pola magnetycznego. prawo Gaussa dla pola magnetycznego. Prądy: natężenie prądu, prawo Ohma, siła elektomotoryczna, prawo Ampere'a, indukcja elektromagnetyczna, prawo Faradaya. Fale elektromagnetyczne: prąd przesunięcia, równanie falowe, rozchodzenie się fal elektomagnetycznych. Optyka: falowa (polaryzacja, dyfrakcja i interferencja) i geometryczna (prawo odbicia, załamania, soczewki).Elementy fizyki współczesnej.
Program ćwiczeń: Rozwiązywanie zadań i problemów dotyczących zagadnień przedstawionych na wykładzie.
Metody podające: wykład konwencjonalny z elementami wykładu problemowego.
Metody ćwiczeniowe – ćwiczenia rachunkowe.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Podstawą do zaliczenia wykładu jest uzyskanie pozytywnej oceny z kolokwium pisemnego, obejmującego cały materiał. Podstawą zaliczenia ćwiczeń jest aktywność na zajęciach oraz pozytywna oceny z dwóch sprawdzianów pisemnych. Podstawą ustalenia oceny łącznej jest średnia ważona uzyskana przez dodanie: 0,67 oceny z wykładu oraz 0,33 oceny z ćwiczeń. Średnią ważoną zaokrągla się do dwóch miejsc po przecinku.
Ocena łączna ustalona jest na podstawie średniej ważonej zgodnie z zasadą: poniżej 3,30 – dostateczny, od 3,30 do 3,69 – dostateczny plus, od 3,70 do 4,09 – dobry, od 4,10 do 4,49 – dobry plus, od 4,50 – bardzo dobry.
brak
Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Sylwia Myszograj, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 12-04-2017 10:04)