SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Praktyka w zakresie prelekcji i krytyki muzycznej |
Kod przedmiotu | 03.2-WA-JiMEP-PPK-Ć-S14_pNadGenO9CXR |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Jazz i muzyka estradowa |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
Semestr | 6 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
- opanowanie podstawowej wiedzy dotyczącej krytyki muzycznej (istota, funkcje, historia),
- opanowanie wiedzy z zakresu estetyczno-muzycznych uwarunkowań praktyki krytycznomuzycznej (publicystycznomuzycznej),
- zapoznanie z problematyką warsztatu krytycznomuzycznego (publicystycznego),
- przygotowanie do praktycznej działalności publicystycznej (recenzenckiej) w zakresie muzyki (w środowiskach i mediach lokalnych),
- przygotowanie do praktycznej realizacji różnych form publicznego komentowania muzyki.
Zaliczenie z przedmiotu: seminarium prelekcji i krytyki muzycznej.
1. Krytyka muzyczna i krytyka jazzowa – pojęcie, źródła, funkcje i formy. 2. Zarys historii krytyki muzycznej. Socjologiczne, estetyczne i kulturowe uwarunkowania funkcjonowania krytyki muzycznej. Krytyka muzyczna w Polsce – historia i współczesność. 3. Krytyka jazzowa - historia. Krytyka jazzowa w Polsce. 4. Podstawowa problematyka krytycznomuzyczna i jej estetycznomuzyczne konteksty (estetyka muzyczna-socjologia muzyki-krytyka muzyczna). 5. Formalno-prawne aspekty publicystyki muzycznej. Prawo prasowe. 6. Sylwetka krytyka (publicysty) muzycznego. 7. Elementy warsztatu krytycznomuzycznego. 8. Krytyka (publicystyka) muzyczna jako działalność społeczna. 9. Formy publicystyki muzycznej. 10. Prasa lokalna – przegląd, stan, perspektywy. Publicystyka muzyczna w prasie lokalnej.
Metoda projektu, wykład problemowy, dyskusja.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Ocena semestralna wynika z ocen za poszczególne projekty (publikacja w prasie tekstu o muzyce/kulturze muzycznej lub wywiadu, sporządzenie dossier artystycznego solisty lub zespołu). Kryteria oceny: tytuł, język, forma, poprawność merytoryczna, oryginalność ujęcia.
1. W.Pisarek, Nowa retoryka dziennikarska, Kraków 2002; 2. Dziennikarstwo i świat mediów, red. Z.Bauer, E.Chudziński, Kraków 2004;
3. J.Sobczak, Prawo prasowe, Warszawa 2000; 4. Z polskiej krytyki jazzowej, red. W.Panek, Kraków 1978; 5. Polskie ścieżki do jazzu, red. K.Brodacki, Warszawa 1980; 6. R.Ciesielski, Jazz jako przedmiot krytyki muzycznej, w: Krytyka muzyczna. Krytyka czy krytyki?, red. M.Bristiger, R.Ciesielski, Zielona Góra 2012; 7. Jazz w kulturze polskiej, red. R.Ciesielski, Zielona Góra 2014, t. 1; 2016, t. 2.
1. S.Jarociński, Antologia polskiej krytyki muzycznej XIX i XX wieku, Kraków 1955; 2. M.Dziadek, Polska krytyka muzyczna 1890-1914. Koncepcje i zagadnienia, Katowice 2002; 3. R.Ciesielski, Refleksja estetyczna w polskiej krytyce muzycznej Dwudziestolecia międzywojennego, Poznań 2005,
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Jerzy Szymaniuk (ostatnia modyfikacja: 29-04-2017 10:48)