rozwijanie umiejętności instrumentalnych, wrażliwości artystycznej i wiedzy metodycznej potrzebnych do samodzielnego opanowywania zróżnicowanego stylistycznie repertuaru fortepianowego i kameralistyki fortepianowej (realizacja partii fortepianu towarzyszącego)
poznanie możliwie szerokiego repertuaru -adekwatnego do możliwości wykonawczych i specyfiki percepcji różnych słuchaczy- przydatnego w przyszłej pracy zawodowej animatora, popularyzatora muzyki - w szkolnictwie i placówkach kultury
rozwijanie umiejętności czytania a vista
Wymagania wstępne
Wynik pozytywny uzyskany podczas procedury kwalifikacyjnej przewidzianej dla kandydatów na I rok studiów II stopnia kierunek EASM
Zakres tematyczny
doskonalenie posiadanego warsztatu pianistycznego
gra polifoniczna – jednoczesna realizacja różnej artykulacji, dynamiki, frazowania
realizacja bardziej wyrafinowanych sposobów wykonawczych i umiejętność ich prawidłowego zastosowania /tempo rubato, skrajne rejestry dynamiczne, zmiany agogiczne typu stringendo, piu mosso, allargando,fermaty itp./
kształtowanie cech emocjonalnych koniecznych do swobodnej realizacji artystycznej opracowywanego utworu /
rozwijanie pamięci muzycznej i jej roli w swobodnym wykonywaniu utworów,
nauka umiejętności przekształcania właściwych stanów emocjonalnych, w konkretne narzędzia wykonawcze
doskonalenie umiejętności trafnej, krytycznej oceny własnej gry
kształtowanie smaku artystycznego,
rozwijanie zdolności trafnego, samodzielnego wartościowania i oceny utworów fortepianowych pod kątem swoich aktualnych możliwości pianistycznych i przydatności we własnej działalności artystycznej i popularyzatorskiej
kameralistyka –doskonalenie cech wykonawczych akompaniatora, opanowywanie partii towarzyszącej z włączeniem repertuaru utworów kompozytorów współczesnych,
gra publiczna - rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/
rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych sali , właściwości instrumentu i możliwość dokonania koniecznych zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej,
gra a vista – rozwijanie jakości techniczno-artystycznej gry a vista podczas wykonywania fragmentów utworów fortepianowych z różnych epok REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI MUZYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW!
Metody kształcenia
wyznaczanie zakresu materiału do samodzielnego przygotowania a następnie sprawdzenie i omówienie na zajęciach
pokaz prawidłowej realizacji problemów wykonawczych na przykładzie konkretnego utworu zestawiony z zademonstrowaniem niepoprawnych realizacji techniczno-muzycznych
wspólna gra na zajęciach z jednoczesnym proponowaniem konkretnych sposobów ćwiczenia i tworzeniem wprawek przydatnych do pokonania doraźnych problemów technicznych
tworzenie grupy seminaryjnej studentów prezentujących wobec swoich kolegów opracowane utwory, omawiających sposoby ćwiczenia i pracy nad nimi a także poddających je pod ocenę słuchaczy
analiza konkretnych wykonań opracowywanego dzieła /nagrania bądź wykonania koncertowe cenionych artystów, ocena istniejących przeróbek i aranżacji
praca z magnetofonem – analiza zapisu
aktywizacja studenta do gry publicznej – omówienie na zajęciach /analiza, ocena gry i form zachowań, wyciąganie wniosków pomocnych do uzyskania postępu/
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest zaprezentowanie przed nauczycielem wyznaczonego materiału obejmującego: a/ utwory zadane przez pedagoga i opracowywane pod jego kierunkiem, b/ utwór przeznaczony do samodzielnego przygotowania c/ utwór zaprezentowany w warunkach gry publicznej.Warunkiem jest również systematyczne uczęszczanie na zajęcia [kontrola obecności], oraz systematyczna praca.
Literatura podstawowa
Etiudy – zbiory etiud B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,
K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.
Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,
Formy klasyczne – wybory sonatin -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart – Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/;
L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty
Utwory dowolne – Czytanki muzyczne z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-
bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-
manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.
Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do utworów z różnych epok na głos, skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany
PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!
Literatura uzupełniająca
A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966
W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,
H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,
G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr hab. Bartłomiej Stankowiak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 14-04-2017 11:19)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.