Poznanie mechanizmów utrzymania homeostazy w zdrowiu i w sytuacjach patologicznych. Zespolenie wiedzy z innych nauk podstawowych (m.in. anatomii, biochemii, fizjologii i biofizyki) do interpretacji patomechanizmów określonych jednostek i zespołów chorobowych. Poznanie patomechanizmów leżących u podłoża zmian czynnościowych i organicznych poszczególnych narządów i układów. Interpretacja w oparciu o wiedzę teoretyczną z patofizjologii wybranych badań (elektrokardiografii, gazometrii, badań krwi, badań hormonalnych). Przygotowanie teoretyczne studenta do zajęć klinicznych.
Wymagania wstępne
Znajomość anatomii, fizjologii, histologii i cytofizjologii.
Zakres tematyczny
I. Patofizjologia czynności nerek i regulacja objętości płynów ustrojowych
dr hab. n. med. Maciej Salagierski i lek. med. Marta Sochaj
Patofizjologiczne podłoże objawów chorób układu moczowego: niewydolność nerek ostra i przewlekła, patomechanizmy białkomoczu, nadciśnienie tętnicze nerko pochodne, zespół wątrobowo-nerkowy.
Zapalenia nerek kłębuszkowe i śródmiąższowe. Kamica układu moczowego. Zespół nerczycowy.
Zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Odwodnienie, przewodnienie, obrzęki.
Zaburzenia elektrolitowe: hipo- i hiperkaliemia, hipo- i hipernatremia, hipo- i hiperkalcemia, hipo- i hipermagnezemia, hipo- i hiperfosfatemia.
Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej. Wskaźniki zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej (pH krwi, pCO2, stężenie wodorowęglanów, zasady buforujące, luka anionowa).
Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej podział etiopatogeneza mechanizmy kompensacyjne ogólne zasady wyrównywania zaburzeń oddechowych i metabolicznych.
dr n. med. Barbara Dominik, lek. med. Urszula Kawalec-Hurny
Metody kształcenia
Wykład informacyjny z wykorzystaniem prezentacji multimedialnych, przykłady rozwiązywania problemów.
Ćwiczenia są realizowane w formie 6 bloków tematycznych z wykorzystaniem dostępnej aparatury badawczej. Samodzielne wykonanie pomiarów, udział w projektach badawczych.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykład – egzamin przeprowadzony w formie pisemnej, zawiera 60 pytań zamkniętych i pytania otwarte – rozwiązanie problemu. Uzyskanie powyżej 60% możliwych do zdobycia jest warunkiem zdania egzaminu. Do egzaminu student jest dopuszczany na podstawie zaliczenia ćwiczeń.
Ćwiczenia - warunkiem zaliczenia jest uzyskanie pozytywnych ocen ze wszystkich bloków tematycznych przewidzianych do realizacji w ramach programu ćwiczeń. Ocenie podlegają sprawdziany wprowadzające do zajęć/tematu, kolokwia sprawdzające wiedzę po każdym bloku tematycznym – ocena pozytywna powyżej 60% uzyskanych punktów. W przypadkach nieobecności, Student powinien uzupełnić braki w terminie uzgodnionym z prowadzącym zajęcia.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna wszystkich form przewidzianych do realizacji przedmiotu. Wyniki średniej arytmetycznej ustala się zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
Literatura podstawowa
Bręborowicz A, Thor PJ, Maria Małgorzata Winnicka M. Patofizjologia. Wyd. Elsevier Urban & Partner Wrocław 2010.
Maśliński S, Ryżewski J. Patofizjologia : podręcznik dla studentów medycyny. Wyd. Lekarskie PZWL Warszawa 2014.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.