Celem zajęć jest zapoznanie studentów z podstawową terminologią z dziedziny translatoryki, wskazanie zasadniczych problemów pojawiających się w procesie przekładu ustnego i pisemnego tekstu oraz omówienie technik i operacji translatorycznych stosowanych przez tłumaczy w celu radzenia sobie z nimi. Niemniej istotnym aspektem zajęć jest przedstawienie rodzajów i historii przekładu, specyfiki zawodu tłumacza, różnorodnych aspektów tłumaczenia jako procesu językowego i interkulturowego, głównych typów przekładu ustnego i pisemnego, zasad oceny przekładu oraz etycznego wymiaru pracy tłumacza. Uczestnicy kursu poznają zaawansowane metody translatorycznej analizy, interpretacji i wartościowania tekstów.
Wymagania wstępne
Brak
Zakres tematyczny
Zakres tematyczny zajęć obejmuje następujące zagadnienia:
współczesna i historyczna myśl przekładoznawcza
charakterystyka poszczególnych rodzajów przekładu pisemnego i ustnego (przekład tekstów pisanych, tłumaczenie konsekutywne, symultaniczne, à vista, szeptane, środowiskowe, przekład audiowizualny)
cechy przekładu jako aktu komunikacji międzyjęzykowej i międzykulturowej (model komunikacyjny O. Kadego)
typy odpowiedników międzyjęzykowych (pojęcie ekwiwalentu pełnego, częściowego i zerowego)
pojęcie przekładalności (aksjomat W. Kollera i spór o uniwersalia) i zjawisko nieprzekładalności (kulturowej i językowej)
sposoby radzenia sobie z nieprzekładalnością względną, transfer i werbalizacja
maksymy przekładowe oraz typy błędów przekładowych
warsztat tłumacza: etapy procesu przekładu (zasady wstępnej analizy tekstu, wariantowe poszukiwanie ekwiwalentu, rola tekstów paralelnych)
adekwatność, akceptowalność i lojalność w przekładzie
Wykład informacyjny, metoda przypadków, wykład problemowy, symulacja, dyskusja, praca indywidualna i w grupach
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolokwiów, prac pisemnych i odpowiedzi ustnych; obecność i aktywność na zajęciach; terminowe wykonywanie zadań domowych.
Literatura podstawowa
Koller, W.: Einführung in die Übersetzungswissenschaft, Wiebelsheim 2001.
Pieńkos, J.: Podstawy przekładoznawstwa. Od teorii do praktyki, Kraków 2003.
Tryuk, M.: Przekład ustny konferencyjny, Warszawa 2007.
Dąmbska-Prokop U., Mała encyklopedia przekładoznawstwa, Częstochowa, 2000.
Hönig, H.: Strategie der Übersetzung : ein Lehr- und Arbeitsbuch, Tübingen 1991.
Ponadto dodatkowa, indywidualnie dobrana przez wykładowcę literatura, każdorazowo udostępniana studentom.
Literatura uzupełniająca
Eco, U.: Quasi dasselbe mit anderen Worten. Über das Übersetzen, übers. von B. Kroeber, München 2006.
Dedecius K., Notatnik tłumacza, Warszawa, 1988.
Lipiński, K.,Vademecum tłumacza, Kraków 2000.
Tryuk, M., Przekład ustny środowiskowy, Warszawa 2006.
Tryuk, M., Przekład ustny konferencyjny, Warszawa 2007.
Tomaszkiewicz, T., Przekład audiowizualny, Warszawa 2008.
Grucza, F., Tłumaczenie, teoria tłumaczeń, translatoryka, [w:] F. Grucza (red.), Problemy translatoryki i dydaktyki translatorycznej, Wyd. UW, 1986.
Hejwowski K., Przekład: mity i rzeczywistość. Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, PWN, 2004.
Ende, A-K., Weilandt, A: Alles hängt mit allem zusammen: translatologische Interdependenzen : Festschrift für Peter A. Schmitt, Berlin 2013.
Thome, G.: Übersetzen als interlinguales und interkulturelles Sprachhandeln: Theorien – Methodologie – Ausbildung (TRANSÜD. Arbeiten zur Theorie und Praxis des Übersetzens und Dolmetschens), Berlin 2012.
Ponadto dodatkowa, indywidualnie dobrana przez wykładowcę literatura, każdorazowo udostępniana studentom.
Uwagi
Brak
Zmodyfikowane przez dr Piotr Krycki (ostatnia modyfikacja: 29-05-2019 19:32)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.
