Zasadniczym celem zajęć jest praktyczne przygotowanie studenta do tworzenia tekstów zróżnicowanych stylistycznie (z uwzględnieniem charakterystycznych cech stylowych).
Wymagania wstępne
Brak wymagań.
Zakres tematyczny
Odmiany stylowe i ich komponenty w ujęciu synchronicznym i diachronicznym.
Podstawy korekty i autokorekty tekstów pisanych i mówionych.
Tworzenia tekstów krytycznych odnoszących się do różnych tekstów kultury.
Tekst i kryteria tekstowości.
Metody kształcenia
Wykład, wykład konwersacyjny, praca z tekstem (analiza językowa, nicowanie).
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Przygotowanie do zajęć i aktywny w nich udział; przedstawienie projektów cząstkowych i projektu końcowego.
Literatura podstawowa
Gajda S., Podstawy badań stylistycznych nad językiem naukowym, Warszawa 1982.
Kurkowska H., Skorupka S., Stylistyka polska. Zarys, wyd. V Warszawa 2001.
Przewodnik po stylistyce polskiej, red. S.Gajda, Opole 1995.
Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. E. Bańkowska, A. Mikołajczuk, Warszawa 2003.
Skubalanka T., Wprowadzenie do gramatyki stylistycznej języka polskiego, Lublin 2000.
Kuziak A., S.Rzepczyński, Sztuka pisania po polsku. Poradnik praktyczny, Warszawa-Bielsko-Biała 2008.
Zdunkiewicz-Jedynak D., Wykłady ze stylistyki, Warszawa 2008.
Literatura uzupełniająca
Bugajski M., Pół wieku kultury języka w Polsce, Warszawa 1999.
Dobrzyńska T., Tekst. Próba syntezy, Warszawa 1993.
Formy i normy, czyli poprawna polszczyzna w praktyce, praca zbiorowa pod red. K. Mosiłek-Kłosińskiej, Warszawa 2001.
Górny W., Składnia przytoczenia w języku polskim, Warszawa 1966.
Nauka o języku dla polonistów, red. S.Dubisz, Warszawa1999.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.