SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Semiotyka i ikonografia |
| Kod przedmiotu | WA--SemIkon-W-POD16_pNadGenRAN0U |
| Wydział | Wydział Artystyczny |
| Kierunek | Ilustracja i komiks z elementami concept art |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | podyplomowe |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
| Semestr | 2 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | - | - | 4 (w tym jako e-learning) |
0,27 (w tym jako e-learning) |
Zaliczenie |
Zapoznanie z teorią znaku oraz funkcjonowaniem kultury jako systemu semiotycznego. Wykształcenie umiejętności analizy zjawisk kultury popularnej, zwłaszcza w jej warstwie ikonicznej, a także interpretacji zdarzeń kulturowych. Wprowadzenie do problematyki kultury rozumianej jako system znaków, obrazów i symboli. Zapoznanie studentów z kluczowymi zagadnieniami z zakresu ikonografii sztuki europejskiej.
Ukończone studia licencjackie. Podstawowa wiedza z zakresu historii kultury i cywilizacji.
Znak i jego rodzaje. Znak językowy i znak ikoniczny. Typologia znaków oraz zasady klasyfikacji. Reprezentowanie a prezentowanie.
Znaki w sztuce. Podstawowe pojęcia semiotyki sztuki. Obraz jako komunikat. Semiotyka filmu. Fotografia jako przekaz semiotyczny.
Kultura jako system znaków (jako tekst). Badanie kultury w aspekcie znakowym.
Semiotyka kultury popularnej. Mit jako system semiologiczny (Roland Barthes).
Człowiek jako istota symboliczna (Ernst Cassirer). Rozumienie symbolu w etnologii. Znaczenie oraz funkcje symbolu w kulturze.
Symbol w sztuce – znaczenie, rodzaje i treści symboli, alegorie.
Ikonografia – pojęcie i zakres badań. Sposoby czytania dzieł sztuki.
Udział w wykładach.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Przygotowanie do zajęć i aktywność. Znajomość oraz rozumienie podstawowych treści z literatury obowiązkowej i uzupełniającej. Zdobycie niezbędnej wiedzy teoretycznej w zakresie poruszanej problematyki, nabycie umiejętności sprawnego i efektywnego korzystania z zasobów źródłowych, jak też sporządzenie indywidualnej pracy pisemnej w formie eseju (wymogi techniczne tekstu: znormalizowany dokument Microsoft Word o objętości 8-10 stron).
J. Pelc, Wstęp do semiotyki, Warszawa 1982.
U. M. Żegleń, Wprowadzenie do semiotyki teoretycznej i semiotyki kultury, Toruń 2000.
Semiotyka kultury, red. E. Janus, M. R. Mayenowa, Warszawa 1977.
E. Cassirer, Esej o człowieku, Warszawa 1998.
U. Eco, Pejzaż semiotyczny, Warszawa 1972.
J. Łotman, Problem znaczenia w tekście artystycznym, w: Teorie literatury XX wieku, red. A. Burzyńska, M.P. Markowski, Kraków 2006.
M. Bense, Świat przez pryzmat znaku, Warszawa 1980.
J. Simon, Filozofia znaku, Warszawa 2004.
C. Ripa, Ikonologia, Kraków 2013
J. Łotman, Kultura i eksplozja, Warszawa 1999.
B. Uspienski, Historia i semiotyka, Gdańsk 1988.
M. Eliade, Obrazy i symbole, Warszawa 1988.
R. Barthes, Mit i znak. Eseje, Warszawa 1970.
C. G. Jung C., Archetypy i symbole, Warszawa 1981.
W. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 1999.
P. de Rynck, Jak czytać malarstwo, Kraków 2005.
S. Czekalski, Intertekstualność i malarstwo. Problem badań nad związkami międzyobrazowymi, Poznań 2006.
E. Panofsky, Ikonografia i ikonologia, w: Studia z historii sztuki, oprac. J. Białostocki, Warszawa 1971, s. 11-32.
J. Białostocki, Symbole i obrazy, w: Tegoż, Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982, s. 12-42.
E. Gombrich, Sztuka i złudzenie, Warszawa 1981.
E. Gombrich, Dążenia i ograniczenia ikonologii, w: Pisma o sztuce i kulturze, oprac. R. Woodfield, Kraków, s. 457-484.
R. Barthes, Retoryka obrazu, w: Ut pictura poesis, Gdańsk 2006, s. 139-158.
Zmodyfikowane przez dr hab. Magdalena Gryska, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 22-05-2019 20:05)
