SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Etyka sportu |
Kod przedmiotu | 08.1-WL-WF-ESP |
Wydział | Wydział Nauk Biologicznych |
Kierunek | Wychowanie fizyczne / nauczycielska |
Profil | praktyczny |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2019/2020 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z zagadnieniami z zakresu antropologii filozoficznej oraz związkami filozofii z kulturą fizyczną. Zasadnicza orientacja w problematyce historii filozofii obejmującej okres od starożytności po współczesność (szczególnie uwzględnienie podejścia do kultury fizycznej i cielesności). Ukazanie historycznego rozwoju idei olimpizmu (kultura starogrecka jako źródło nowożytnego sportu europejskiego, rozwój idei starożytnego olimpizmu w poglądach P. de Coubertina). Prezentacja poglądów na sport, jako zjawisko podlegające zasadom „fair play”. Etyka w sporcie.
Znajomość podstawowych zagadnień i pojęć z zakresu filozofii i etyki.
Filozofia w europejskim kręgu kulturowym. Starożytna idea „kalokaghatii” i jej realizacja w sporcie. Antropologia filozoficzna. Ciało, jego recepcja i ocena wartości w różnych epokach. Filozofia sportu – powstanie i rozwój. Idea olimpizmu. Etyka jako dyscyplina filozoficzna ‒ jej główna problematyka i naczelne kategorie (wartości, normy, oceny, sankcje, dobro, doskonałość, prawda, piękno, sprawiedliwość ), koncepcja „etyki sportowej walki”i zasada „fair play” jako jej naczelna zasada; współczesne zagrożenia dla zasady „fair play” (agresja, doping, korupcja, chuligaństwo stadionowe); estetyczny wymiar sportu ‒ kategoria piękna w sporcie.
Wykład konwencjonalny, wykład problemowy, prezentacja multimedialna
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład: podstawą zaliczenia jest przygotowanie pisemnego projektu indywidualnego.
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ustalona zgodnie z zasadą: średnia 3,25 stanowi ocenę końcową 3,5; średnia 3,75 stanowi ocenę końcową 4,0; średnia 4,25 stanowi ocenę końcową 4,5; średnia 4,75 stanowi ocenę końcową 5,0.
1. Platon, Państwo, tłum. W. Witwicki, Warszawa 1958 lub inne wydanie.
2. Tatarkiewicz W., Historia filozofii, Tom1, (wydanie dowolne).
3. Lipiec J. Filozofia olimpizmu, Warszawa 1999.
4.Lipiec J. Kalogiata: Szkice z filozofii sportu, Kraków 1988.
5. Krawczyk Z. (red) Filozofia i socjologia kultury fizycznej. Wybór tekstów, Warszawa 1974, PWN;
6. Karta Olimpijska (źródło dowolne).
7. Czasopisma i podręczniki dostępne w Bibliotece Uniwersyteckiej UZ (bazy danych w układzie alfabetycznym) http://www.bu.uz.zgora.pl/
1. Lipiec J. (red.), Duch sportu, Kraków 1980.
2. Lipoński W., Olimpizm dla każdego: popularny zarys wiedzy w historii, organizacji i filozofii ruchu olimpijskiego, Poznań 2000.
3. Osterloff K., Historia sportu, Warszawa 1976.
4. Humanistyczna encyklopedia sportu, Warszawa 1987.
Zmodyfikowane przez dr Ewa Skorupka (ostatnia modyfikacja: 21-03-2020 15:41)