SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | PDW: Topografia w literaturze i w kulturze |
| Kod przedmiotu | 08.9-WH-LPKSGP-TL-S17 |
| Wydział | Wydział Humanistyczny |
| Kierunek | Filologia polska |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2018/2019 |
| Semestr | 4 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
| Typ przedmiotu | obieralny |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Głównym celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z problematyką przestrzeni we współczesnych tekstach kultury oraz w najnowszych badaniach literackich i kulturoznawczych.
Wiedza: Student posiada wiedzę na temat najważniejszych koncepcji związanych z przestrzenią w literaturze i kulturze, toposów i motywów przestrzennych, współczesnych teorii i metodologii funkcjonujących w ramach zwrotu topograficznego.
Umiejętności: Student potrafi zastosować wiedzę w działaniu praktycznym, wskazać i określić funkcje motywów przestrzennych w tekstach kultury, samodzielnie redaguje pracę pisemną z zastosowaniem poznanych pojęć i kategorii przestrzennych.
Kompetencje: Student docenia rolę wiedzy o humanistycznych teoriach i praktykach przestrzennych jako o elemencie dziedzictwa kulturowego regionu, kraju, Europy.
Brak
Przestrzeń literacka w ujęciu tradycyjnej poetyki. Zwrot topograficzny w badaniach literackich. Geopoetyka, geopolityka i geografia kulturowa. Motywy i toposy przestrzenne (m.in. locus amoenus, locus horridus, utopie i dystopie). Opozycje przestrzenne (globalizm i regionalizm, centrum i peryferie, miasto i wieś). Przestrzeń w ujęciu interdyscyplinarnym (nie-miejsca, heterotopie, miejsca pamięci, miejsca niepamięci, polityka miejsca). Przestrzenie zdegradowane (dyskursy postkatastroficzne i postapokaliptyczne). Proksemika – przestrzeń w ujęciu psychologiczno-komunikacyjnym.
Metoda heurystyczna, opis wyjaśniający, dyskusja, studium przypadku, analiza tekstu źródłowego.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Praca pisemna, odpowiedź ustna
1. M. Auge, Nie-miejsca. Wprowadzenie do antropologii hipernowoczesności, Warszawa 2010 (wybrane fragmenty)
2. M. Foucault, Inne przestrzenie, „Teksty Drugie” 1995, nr 6.
3. L.M. Nijakowski, Świat po apokalipsie. Społeczeństwo w świetle postapokaliptycznych tekstów kultury popularnej, Warszawa 2018 9wybrane fragmenty0.
4. E. Rybicka, Geopoetyka (o mieście, przestrzeni i miejscu we współczesnych teoriach i praktykach kulturowych), [w:] Kulturowa teoria literatury, red. M.P. Markiewicz, R. Nycz, Kraków 2010.
5. E. Rybicka, Od poetyki przestrzeni do polityki miejsca. Zwrot topograficzny w badaniach literackich, „Teksty Drugie: 2008, nr 4.
6. R. Sendyka, Miejsca, które straszą. Afekty i nie-miejsca pamięci, „Teksty Drugie” 2014, nr 1.
7. J. Sławiński, Przestrzeń w literaturze. Elementarne rozróżnienia i wstępne oczywistości, [w:] Przestrzeń i literatura, red. J. Sławiński, I. Okopień-Sławińska, Wrocław 1978.
8. Wybrane teksty literackie i teksty kultury (skonsultowane ze studentami).
1. M. Hendrykowski, Proksemika. Studium z antropologii kulturowej, „Przestrzenie Teorii” 2015, nr 23.
2. E. Konończuk, O poetyckim zamieszkiwaniu świata według Kennetha White’a, „Białostockie Studia Literaturoznawcze” 2011, nr 2.
3. K. Maj, Utopie i dystopie. Typologia narracji utopijnych z perspektywy filozoficznoliterackiej, „Ruch Literacki” 2014, z. 2.
4. A. Stasiak, Turystyka literacka i filmowa, [w:] Współczesne formy turystyki kulturowej, Poznań 2009.
5. A. Szpociński, Miejsca pamięci, „Teksty Drugie” 2008, nr 4.
6. Yi-Fu Tuan, Przestrzeń i miejsce, Warszawa 1987.
Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 30-10-2020 12:14)
