SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Historia architektury polskiej |
Kod przedmiotu | 02.1-WI-ArchP-HAP02-S20 |
Wydział | Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska |
Kierunek | Architektura |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera architekta |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2020/2021 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Wykład | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
1. Celem merytorycznym zajęć jest przybliżenie Studentom najważniejszych zagadnień związanych z historią architektury na terenie Polski w ujęciu chronologiczno-problemowym od czasów przedromańskich po współczesność, w tym kanonicznych obiektów, konstrukcji, technologii oraz planów architektonicznych i urbanistycznych w obrębie poszczególnych epok stylowych.
2. W sensie dydaktycznym Uczestnicy zajęć powinni zdobyć umiejętność rozpoznawania i przybliżonego datowania obiektów prezentowanych na zajęciach i podobnych, na podstawie asocjacji dotyczących cech formalnych, np. konstrukcji, kompozycji i detalu architektonicznego oraz dekoracji wystroju wnętrz, a także prawidłowego posługiwania się terminologią fachową związaną z historią architektury polskiej. Wykład i ćwiczenia mają służyć także kształtowaniu umiejętności wykorzystania wiedzy o formach architektury historycznej jako inspiracji twórczej oraz pozyskiwania informacji z literatury polskiej i zagranicznej, źródeł multimedialnych i konserwatorskich, a także zdolności porównywania obiektów wyciągania wniosków, formułowania własnych opinii oraz prezentacji własnych opracowań.
3. W zakresie kompetencji personalnych i społecznych zajęcia mają na celu uświadomienie Studentowi społecznej roli architekta, a także potrzeby ustawicznego pogłębiania wiedzy o architekturze, w tym na podstawie bezpośredniego kontaktu z obiektami i śledzenia procesów ich konserwacji, rewitalizacji i adaptacji do nowych funkcji.
FORMALNE: brak
NIEFORMALNE: znajomość najważniejszych zagadnień z zakresu historii polskiej oraz historii architektury powszechnej
PROGRAM WYKŁADÓW:
Ramowy układ problemowo-chronologiczny wykładu kursowego:
PROGRAM ĆWICZEŃ
Analiza przypadku - szczegółowe omówienie wybranych obiektów w formie prezentacji multimedialnych z udokumentowaniem źródeł reprodukcji i bibliografią jako uzupełnienie treści wykładów. Na wstępnych zajęciach Studenci otrzymują od Wykładowcy zadania i instrukcję (w tym zagadnienia) do opracowania materiału. W trakcie i po prezentacji następuje analiza i koordynowana przez Wykładowcę dyskusja nad ciągiem przyczynowo-skutkowym powstania pewnych obiektów i zastosowanych w nich rozwiązań architektonicznych, konstrukcyjnych oraz stylowych oraz przygotowanie własnych plansz projektowych/ rysunków/ schematów poglądowych z opisem.
Przykładowe zagadnienia i grupy obiektów do omówienia
Ostateczną listę tematów do opracowania Wykładowca przedkłada Studentom na wstępnych zajęciach.
METODY PODAJĄCE: Forma wykładu – zmienna: konwersacyjny połączony z prezentacją power point i pokazem filmów, panoramicznych fotografii, animacji i innych źródeł multimedialnych oraz, selektywnie, dokumentacji konserwatorskiej
METODY POSZUKUJĄCE: Forma ćwiczeń – kształcenie interaktywne i kreatywne, praca w grupach realizowana wg szczegółowego harmonogramu zajęć, opracowanie zagadnień problemowych (analiza przypadku), jego prezentacja i dyskusja w grupie oparta na samodzielnej lekturze literatury przedmiotowej oraz archiwaliów i analizie materiałów z wykładu; referaty i koreferaty w formie prezentacji audiowizualnych, multimedialnych, animacji etc.; praktyczne zadania rozdane na wstępnych zajęciach wraz z instrukcją do przygotowania i wzorem bibliograficznym oraz wzorem opisu reprodukcji, respektującym prawa autorskie.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
WYKŁAD: Egzamin pisemny; warunkiem dopuszczenia do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń.
Ocena końcowa jest średnią ocen otrzymanych z egzaminu i ćwiczeń.
Obecność Studenta na wykładach jest obowiązkowa. Dopuszczalna ilość (usprawiedliwionych) nieobecności – 2 (w ocenie uwzględnia się także frekwencję). Student poddaje się weryfikacji wiedzy dotyczącej historii architektury polskiej, której podstawą jest pozytywny wynik egzaminu (wg skali ocen min. 3,0 – maks. 5,0) oraz obecność na wykładach.
Egzamin pisemny testowy (w tym test wizualny/ plansze do rozpoznania obiektów) z pytaniami otwartymi i zamkniętymi oraz (w razie negatywnego wyniku egzaminu pisemnego) egzamin ustny standaryzowany .
Zasada ustalania oceny z wykładu:
Ocena z egzaminu zależna jest od progów procentowych uzyskanych na podstawie pozytywnych odpowiedzi:
50% - 60% Dostateczny
61%- 70% Dostateczny plus
71% -80% Dobry
81% - 90% Dobry plus
91% - 100% Bardzo dobry
ĆWICZENIA
Ocenie podlegają:
Czasopisma : Kwartalnik Historii Kultury Materialnej, Wiadomości Konserwatorskie, Architectus
Materiały archiwalne/ źródła konserwatorskie.
Ostateczną listę literatury pomocniczej Wykładowca przedkłada Studentom na zajęciach.
Sala wykładowa i ćwiczeniowa z możliwością zaciemnienia powinna być wyposażona w sprzęt audiowizualny (rzutnik multimedialny wraz z ekranem do prezentacji), tablice do pisania i prezentowania plansz projektowych.
Zmodyfikowane przez dr inż. arch. Justyna Kleszcz (ostatnia modyfikacja: 30-04-2020 14:06)