SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Specjalistyczna literatura muzyczna EASM II |
Kod przedmiotu | 03.2-WA-EASMD-SLMuzII-S19 |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
Semestr | 3 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest wprowadzenie w zakres tej literatury muzycznej, która ukształtowała idiomatykę dyskursów muzyki filmowej w poszczególnych gatunkach filmu oraz w poszczególnych tradycjach narodowych. Ujęcie to zdaje się szczególnie ważne z punktu widzenia szeroko pojętej edukacji muzycznej ze względu na ogromna popularność filmu i muzyki filmowej wśród szerokich rzesz społeczeństwa. Daje to możność wykształcenia cennego instrumentu w działalności edukacyjnej: dojście do tzw muzyki poważnej poprzez skojarzenia z filmem.
Przyjęcie na studia II stopnia i zaliczenie II semestru studiów.
1. Hector Berlioz – Symfonia fantastyczna – wpływ na muzykę „filmu grozy”
2. Fr. Chopin – 4 Ballady fortepianowe – wykształcenie muzycznej narracji (metamorfozy tematyczne) mającej wpływ na późniejszy poemat symfoniczny Liszta
3. F. Liszt – poemat symf. "Preludia" – najwcześniejsza antycypacja niektórych aspektów idiomatyki narracji muzyki filmowej
4. R. Wagner – wstęp do Tristana i Izoldy oraz finał owego dzieła (Liebestodt), uwertura do "Tannhausera", – antycypacja dyskursu tworzącego ścieżki dźwiękowe wielu filmów o treści romantycznej oraz melodramatów
5. R. Strauss – "Don Juan" - j. w.: antycypacja muzycznej charakterystyki psychologicznych portretów postaci filmowych
6. P. Czajkowski – "Romeo i Julia" – antycypacja muzycznej narracji melodramatów (zwłaszcza główny nurt Hollywood) oraz filmowe inscenizacje baletowe
7. S. Rachmaninow – II Koncert fortepianowy c-moll, kantata „Dzwony” – j.w. , oraz antycypacja ścieżek dźwiękowych filmów Disneya (I cz. Kantaty "Dzwony")
Wykład połączony z prezentacjami fragmentów poszczególnych kompozycji.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Test słuchowy: warunkiem zaliczenia jest rozpoznanie minimum 60 % wymaganego repertuaru.
J. Haraschin, Przewodnik koncertowy
B. Muchenberg, Pogadanki o muzyce cz. 2
Wielka Encyklopedia Muzyczna PWM
Ponadto: literatura stosowna do każdego z zagadnień szczegółowych
Jerzy Toeplitz, Historia sztuki filmowej, Warszawa 1969
Zmodyfikowane przez dr Stanisław Leśniewski (ostatnia modyfikacja: 30-04-2021 13:25)