SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Podręczniki narracyjnych gier fabularnych |
Kod przedmiotu | 08.9-WH-LPKSGP-Pingf-S21 |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Literatura popularna i kreacje światów gier |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Wprowadzenie studentów w wybrane realia konstruowania gier fabularnych, głównie gatunku - gry fabularne narracyjne.
Zapoznanie z funkcją, potencjałem illokucyjnym, strukturą i warstwą poznawczą różnego typu podręczników do gier fabularnych narracyjnych.
Brak
Dyskusja, praca ze źródłami, prezentacja.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Uczestnictwo na zajęciach, aktywny udział w zajęciach, prezentacja wybranego podręcznika.
Busse-Brandyk A., Chmielewska-Łuczak Danuta, Narracyjne gry fabularne jako droga do nieświadomości, „Homo Ludens” 2009, nr 1, s. 61-73.
Gry fabularne. Kultura – praktyki – kontekst, red. R. Dudziński, A. Wróblewska, Wrocław 2016, s. 49 – 70.
Ficek E., Współczesny poradnik: próba lingwistycznej charakterystyki gatunku i jego wielorakich aktualizacji, „Linguarum Silva” 2012, nr 1, s 151-166.
Fulińska A., Janicki J. T., Wstęp do analizy strukturalnej gier fabularnych, „Teksty Drugie” 2002, 6, s. 150-157.
Grzybkowska D., Gry fabularne – ontologia, komunikacja. Zjawisko społeczno – kulturowe, „Literatura Ludowa” 2001, nr 3, s. 11 – 28.
Kulturotwórcza funkcja gier: gra jako medium, tekst i rytuał, red. A. Surdyk, seria: Język-Kultura-Komunikacja, Poznań 2007.
Matyka M., Wybrane aspekty komunikacyjne funkcjonowania podręczników do systemów klasycznych gier fabularnych – miedzy autorem tekstu a nadawcą wirtualnym, „Homo Ludens” 1 (4), 2012, s. 135 – 148.
Surdyk A., Od Tolkiena do glottodydaktyki, czyli o technice gier fabularnych w dydaktyce języków obcych i gustach literackich studentów, [w:] Kulturotwórcza funkcja gier: gra jako medium, tekst i rytuał, red. A. Surdyk, seria: Język-Kultura-Komunikacja, Poznań 2007, s. 91-98.
Szeja J. Z., Gry fabularne. Nowe zjawisko kultury współczesnej, Kraków 2004.
Uździcka M., Podręcznik do gier fabularnych jako paratekst, Kniževna Istorija 2019.
Maj K. K., Czas światoodczucia. Imersja jako nowa poetyka odbioru, „Teksty Drugie” 2015, nr 3, s. 368 – 394.
Maziarz C., Zagadnienia metodologiczne modelowania podręczników w aspekcie dydaktycznym, [w:] Teoretyczne i praktyczne aspekty metodologii badań podręcznika szkolnego, red. Z. Krzemianowski, J. Skrzypczak, Warszawa 1986.
Kubiński P., Gry wideo. Zarys poetyki, Kraków 2016.
Surdyk A., Technika Role Play oraz Gry Fabularne na lektoracie języka angielskiego, [w:] Wokół autonomizacji w dydaktyce języków obcych. Badania i refleksje, red. W. Wilczyńska, Poznań 2002, s. 124-125.
Żółkiewski S., Teksty kultury. Studia, Warszawa 1988.
Brak
Zmodyfikowane przez dr Krystian Saja (ostatnia modyfikacja: 13-05-2021 22:15)