SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Przedmiot do wyboru A4: Ekofilozofia |
Kod przedmiotu | 08.1-WH-CDFP-PE |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Kulturoznawstwo |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obieralny |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z filozoficznymi koncepcjami ujmującymi rzeczywistość holistycznie, w której człowiek i przyroda stanowią wzajemnie dopełniające się elementy. Przyroda zostanie przedstawiona jako struktura dynamiczna, podlegająca ewolucji wraz z ludzką cywilizacją. Studenci w trakcie zajęć nabywają również kompetencji w zakresie samodzielnej analizy problemów ekologicznych zagrażających przyszłości ludzkiego gatunku, w tym także oceny trafności projektów zażegnania istniejących zagrożeń.
Znajomość historii kultury i postaw wiedzy biologicznej na .poziomie szkoły średniej oraz podstaw historii filozofii
1. Przedmiot, terminologia i podstawowe założenia ekofilozofii.
2. Idea koewolucji świata przyrodniczego i społecznego.
3. Spory w ekofilozofii: antropocentryzm, biocentryzm, ekocentryzm i „teoria wszystkiego”. Inkluzjonizm a ekskluzjonizm
4. Miejsce przyrody w systemie wartości ogólnoludzkich. Naturalizm.
5. Ekologia człowieka. Znaczenie bioróżnorodności dla biosfery ni dla życia człowieka.
6. Miejsce człowieka w przyrodzie w tradycji filozoficznej (starożytność, średniowiecze, czasy nowożytne)
7. Ekofilozofia Henryka Skolimowskiego
8. Ekoteologia. Environmentalizm.
9. Ekofeminizm. Koncepcja Gai – James Lovelock i Lynn Margulis.
10. Neonaturalizm a ekologia głęboka.
11. Kreowanie ery ekologicznej. Edukacja ekologiczna.
12. Koncepcje zrównoważonego rozwoju.
13. Spór o przyszłość w ekofilozofii. "Elizjum" czy transhumanizm.
14. Przeciwdziałanie zmianom klimatycznym jako czynnik przeobrażeń społecznych
15. Kolokwium zaliczeniowe
metoda tekstu przewodniego, metoda projektu, metoda przypadków, dyskusja panelowa
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Warunkiem dopuszczenia do kolokwium jest systematyczne uczestnictwo w zajęciach . Ocena końcowa z przedmiotu jest wypadkową oceny z ćwiczeń oraz z testu końcowego.
1. S. Konstańczak, Wybrane zagadnienia ekofilozofii, Słupsk 2005.
2. Z. Piątek, Ekofilozofia, Kraków 2008.
3. H. Skolimowski, Filozofia żyjąca. Eko-filozofia jako drzewo życia, Warszawa 1993.
4. W. Tyburski, Dyscypliny humanistyczne i ekologia, Toruń 2013.
5. K. Waloszczyk, Kryzys ekologiczny w świetle ekofilozofii, Łódź 1996.
1. I. S. Fiut, Ekofilozofia. Geneza i problemy, Kraków 2003.
Wykorzystywane środki dydaktyczne:
a. Encyklopedia multimedialna PWN „Środowisko”;
b. Encyklopedia multimedialna PWN „Ziemia”.
c. Encyklopedia multimedialna PWN „Życie”;
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Stefan Konstańczak (ostatnia modyfikacja: 22-04-2021 17:44)