SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Techniki wytwarzania |
| Kod przedmiotu | 06.9-WM-ZiIP-P-13_19 |
| Wydział | Wydział Mechaniczny |
| Kierunek | Zarządzanie i inżynieria produkcji |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2021/2022 |
| Semestr | 2 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 4 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
| Laboratorium | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest zapoznanie słuchaczy z najważniejszymi metodami wykonywania półfabrykatów o różnej postaci, kształtowania części maszyn na drodze obróbki ubytkowej i bezubytkowej, zapoznanie ze sposobami cięcia materiałów, łączenia i spajania części, przetwórstwem tworzyw sztucznych, wybranymi technikami pomiarowymi oraz dostarczeniem informacji odnośnie stosowanych w przemyśle maszyn i urządzeń produkcyjnych.
Podstawy chemii i fizyki na poziomie LO.
Wykłady:
W1. Wprowadzenie. Wybrane zagadnienie z procesów hutniczych.
W2. Techniki otrzymywania odlewów. Materiały stosowane na formy odlewnicze. Techniki wytwarzania form.
W3. Odlewanie do form trwałych i specjalne technologie odlewania, specjalne materiały formierskie.
W4. Techniki unikania wad odlewniczych, technologiczność odlewu, dokumentacja technologiczna. Środowiskowe zagrożenia procesów metalurgicznych.
W5. Ogólna klasyfikacja procesów spajania, charakterystyka i zastosowanie procesów spawalniczych. Spawalność materiałów konstrukcyjnych. Metody spajania.
W6. Metody spajania. Procesy cięcia materiałów. Robotyzacja procesów spawalniczych. Wady spawalnicze.
W7. Podstawy fizyczne kształtowania plastycznego metali. Metody kształtowania plastycznego blach i brył, mechanika procesów. Maszyny i urządzenia stosowane w obróbce plastycznej
W8. Podstawy fizyczne kształtowania plastycznego metali. Metody kształtowania plastycznego blach i brył, mechanika procesów. Maszyny i urządzenia stosowane w obróbce plastycznej
W9. Metody badań części i elementów maszyn.
W10. Klasyfikacja tworzyw polimerowych wraz z charakterystyką poszczególnych grup tworzyw. Materiały dodatkowe i środki modyfikujące właściwości tworzyw. Klasyfikacja ważniejszych metod przetwórstwa.
W11. Fizyczne podstawy przetwórstwa. Technologia wtryskiwania, wytłaczania, prasowania. Rodzaje powłok. Techniki nakładania powłok. Elementy inżynierii powierzchni.
W12. Obróbka skrawaniem-pojęcia podstawowe i podstawy fizyczne.
W13. Materiały na narzędzia skrawające.
W14. Charakterystyka procesów obróbki wiórowej: toczenie, frezowanie, wiercenie.
W15. Charakterystyka procesów obróbki ściernej: szlifowanie, honowanie, docieranie.
Zakres tematyczny laboratorium:
L1. Wprowadzenie. Opracowanie technologii wykonania odlewu.
L2. Ręczne wykonywanie form piaskowych.
L3. Odlewanie do form piaskowych i metalowych.
L4. Odlewanie do form specjalnych.
L5. Ocena jakościowa odlewów.
L6. Spawanie metodą MIG/MAG
L7. Określanie tłoczności blach
L8. Wyznaczanie kąta sprężynowania w procesie gięcia
L9. Wtryskiwanie tworzyw termoplastycznych
L10. Identyfikacja tworzyw sztucznych stosowanych w budowie maszyn
L11. Toczenie powierzchni zewnętrznych i wewnętrznych
L12. Frezowanie kształtowe
L13. Obróbka otworów.
L14. Szlifowanie powierzchni płaskich i obrotowych.
L15. Obróbka uzębień. Zaliczenie.
Wykład - konwencjonalny.
Laboratorium – praca zespołowa w trakcie wykonywania ćwiczeń, ćwiczenia o charakterze produkcyjnym (w niektórych tematach).
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykład – warunkiem zaliczenia wykładu jest uzyskanie pozytywnych ocen z 3 kolokwiów przeprowadzonych w trakcie semestru, obejmujących weryfikację znajomości podstawowych zagadnień. Każde kolokwium cząstkowe zawiera po 3 pytania. Warunkiem zaliczenia kolokwium jest uzyskanie pozytywnej oceny z każdego z 3 pytań. Ocena z kolokwium stanowi średnią.
Laboratorium – ocena wyznaczana na podstawie składowej oceniającej umiejętności związane z realizacją ćwiczeń laboratoryjnych i przygotowania sprawozdań z zajęć laboratoryjnych przewidzianych do realizacji w ramach programu, z uwzględnieniem obecności i aktywności studenta na zajęciach.
Zaliczenie przedmiotu: ocena końcowa na zaliczenie przedmiotu jest średnią arytmetyczną z ocen za poszczególne formy zajęć.
1. Praca zbiorowa pod redakcją J. Erbla: Encyklopedia technik wytwarzania stosowanych w przemyśle maszynowym, tom I/II, OW Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2001.
2. Adamiec P., Dziubiński J.: Techniki wytwarzania-Spawalnictwo, Skrypt nr 1988 Politechniki Śląskiej, Gliwice, 1996.
3. Filipowski R., Marciniak M.: Techniki obróbki mechanicznej i erozyjnej, OW Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2000.
4. Sikora R.: Techniki wytwarzania-Przetwórstwo tworzyw wielocząsteczkowych, PWN, Warszawa, 1994.
5. Perzyk M. i inni: Odlewnictwo, WNT, Warszawa, 2004.
6. Bydałek A.W.. (2019), Analiza zjawisk koagulacji i krystalizacji miedzi drogą do nowej technologii. Oficyna Wydawnicza UZ.
7. Bydałek A.W., Bydałek A. Metalurgia miedzi i jej stopów, Wydawnictwo PWSZ w Głogowie, 2011
1. Instrukcje do ćwiczeń laboratoryjnych.
2. Bydałek A.W., Bydałek A., Biernat S. Analiza procesów topienia i pomiary w metalurgii , Wydawnictwo PWSZ w Głogowie, 2017
Brak
Zmodyfikowane przez dr inż. Tomasz Belica (ostatnia modyfikacja: 05-07-2021 14:20)
