Przedstawienie studentom teorii komunikacji jako nauki o warunkach, strukturze i przebiegu międzyludzkiego porozumiewania się, określenie stosunku między teorią komunikacji a pragmatyką, opisanie celów, zadań i głównych obszarów pragmatyki lingwistycznej.
Wymagania wstępne
Oczekuje się, że studenci posiadają podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa
Zakres tematyczny
Podstawy teorii komunikacji a model opisowy komunikacji
Pragmatyka jako nauka o językowym działaniu
Teoria aktów mowy w kontekście pragmatyki językowej
Wypowiedzi performatywne i konstatywne; warunki sukcesu performatywnych wypowiedzi
Jawne i niejawne wypowiedzi performatywne
Struktura aktu mowy według J. Austina
Struktura aktu mowy według J. Searlea
Klasyfikacja aktów mowy J. Austina. Krytyka tejże klasyfikacji przez Searlea
Taksonomia illokucyjnych aktów J. Searlea
Klasyfikacja aktów mowy D. Wunderlicha i J. Habermasa
Niejawne akty mowy
Reguły konwersacyjne. Teoria implikatur. Implikatury konwencjonalne (presupozycja) i niekonwencjonalne
Pojęcie dyskursu. Tekst a dyskurs
Podstawowe jednostki, procedury i metody analizy dyskursu
Grzeczność. Koncepcja zachowania twarzy Browna / Levinson
Gramatyka uprzejmości niemiecko-polskiej.
Metody kształcenia
Praca z tekstem źródłowym, praca z książką, opis wyjaśniający (prezentacja w Power Poincie), prelekcja, dyskusja, ćwiczenia kreatywne, opis klasyfikujący, opis uzasadniający, rozmowa nauczająca, klasyczna metoda problemowa.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Weryfikacja efektów kształcenia jest dokonywana na podstawie kontroli wyników nauczania w trakcie semestru. Techniki testowania dotyczą pytań kontrolnych, sprawdzających stopień opanowania materiału, streszczenia i interpretacji przekazywanych treści, opracowania i wygłoszenia samodzielnych prelekcji.
Literatura podstawowa
Ehrhard, Claus und Heringer, Hans Jürgen: Pragmatik. Paderborn: Wilhelm Fink, 2011. (Dostęp do publikacji zapewni prowadzący)
Ernst, Peter: Pragmalinguistik: Grundlagen, Anwendungen, Probleme. Berlin; New York: Walter de Gruyter, 2002.
Hindelang, Götz: Einführung in die Sprechakttheorie. Tübingen: Niemeyer, 2004.
Meibauer, Jörg: Pragmatik: Eine Einführung. Tübingen: Stauffenburg, 2006.
Wagner, Klaus: Pragmatik der deutschen Sprache. Fr. am Main: Peter Lang, 2001.
Literatura uzupełniająca
Austin, John L.: Zur Theorie der Sprechakte : (How to do things with words). Stuttgart: Reclam, 2002.
Grice, Herbert Paul: Logik und Konversation. In: L. Hoffmann (Hrsg.). Sprachwissenschaft. Ein Reader. Berlin/New York: Walter de Gruyter, 2000, S. 196-204.
Habermas Jürgen: Vorbereitende Bemerkungen zu einer Theorie der kommunikativen Kompetenz. In: J. Habermas, N. Luhmann (Hrsg.). Theorie der Gesellschaft oder Sozialtechnologie. Frankfurt, 1970, S. 101-141. (Dostęp do publikacji zapewni prowadzący)
Harras, Gisela: Handlungssprache und Sprechhandlung: eine Einführung in die theoretischen Grundlagen. Berlin; New York: Walter de Gruyter, 2004.
Levinson, Stephen C.: Pragmatik. Tübingen: Niemeyer, 1983/2000.
Liedtke, Frank. Moderne Pragmatik. Grundbegriffe und Methoden. Tübingen: Narr Francke Attempto, 2016.
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.
