Przybliżenie praktyki interwencji kryzysowej, z naciskiem na interwencję w sytuacji straty. Ukazanie roli jaką odgrywają w niej różne formy wsparcia.
Przedstawienie przeżyć, jakie wywołują straty, dróg powrotu do zdrowia i wskazówek, które mogą pomóc w towarzyszeniu osobom przeżywającym żałobę.
Wymagania wstępne
Student posiada ogólną wiedzę na temat zjawisk zachodzących w otaczającej go rzeczywistości.
Zakres tematyczny
Typy kryzysów emocjonalnych.
Fazy reakcji kryzysowych.
Teoria kryzysu Caplana.
Praktyka interwencji kryzysowej.
Na czym polega przeżywanie żalu po stracie? Uczucia powstające podczas tego procesu.
Fazy żałoby. Dlaczego tak rzadko decydujemy się na wyrażanie tych uczuć i przejście przez wszystkie te fazy?
Psychologiczne, społeczne i somatyczne skutki tłumienia żalu po stracie – odcięcie się od swoich uczuć. Pozorny powrót do zdrowia.
Jak konstruktywnie radzić sobie z żalem po stracie? Kroki, które trzeba poczynić, żeby odzyskać dobre samopoczucie.
Towarzyszenie osobie, która poniosła stratę, jako zadanie dla bliskich, przyjaciół, psychologów, psychiatrów, pracowników socjalnych.
Instytucjonalne i pozainstytucjonalne formy wsparcia po stracie.
Metody kształcenia
Wykłady – wykład konwencjonalny, wykład z prezentacją, wykład konwersatoryjny.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykłady z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest kolokwium pisemne lub ustne z zagadnień programowych wykładów opracowanych w formie pytań. Warunkiem zaliczenia wykładu jest uzyskanie 60% poprawnych odpowiedzi na pytania.
Ocenę końcową stanowi ocena z wykładów.
Dozwolona jest jedna nieobecność na zajęciach bez konieczności jej zaliczania. Za zgodą prowadzącego zajęcia student może odrobić zajęcia na których nie był uczestnicząc w zajęciach z inną grupą.
Studenci którzy mają przyznany tryb indywidualnej organizacji studiowania są zobowiązani zgłosić się do prowadzącego zajęcia w ciągu dwóch tygodni od przyznania im IOS-u celem uzgodnienia indywidualnych warunków zaliczenia.
Literatura podstawowa
Alexander H., "Doświadczenie żałoby", Poznań 2012.
Bonanno G.A., "The other side of sadness", New York 2009.
Dodziuk A., „Żal po stracie, czyli o przeżywaniu żałoby”, Warszawa 2007.
Guntzelman J., "Jak sobie radzić z życiową tragedią, Kraków 2014.
Herbert M., Żałoba w rodzinie, Gdańsk 2005.
Hołownia Sz., "Ludzie na walizkach", Kraków 2010.
Kleszcz-Szczyrba R., Gałuszka A., "Utrata i żałoba", Katowice 2016.
Literatura uzupełniająca
Korlak-Łukasiewicz A., Zdaniewicz M., „Wsparcie społeczne w sytuacji kryzysowej”, Zielona Góra 2016.
Korlak-Łukasiewicz A., „Wsparcie po stracie rodzinne i instytucjonalne” [w:] „Wielowymiarowość wsparcia współczesnej rodziny polskiej”, red. Kantowicz E., Ciczkowska-Giedziun M., Willan-Horla L., Olsztyn 2015.
Korlak-Łukasiewicz A., „Interwencja kryzysowa po stracie” [w:] „Żałoba i strata. Ujęcie interdyscyplinarne”, red. Kurtyka-Chałas J., Truszkowska J., Warszawa 2016.
McDowell J., Stewart E., "Śmierć ukochanej osoby", Warszawa 2010.
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Anna Korlak-Łukasiewicz (ostatnia modyfikacja: 09-04-2022 11:42)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.