1. SylabUZ
2. Wydział Nauk Społecznych
3. semestr zimowy 2022/2023
4. Pedagogika - pierwszego stopnia z tyt. licencjata
5. Metodyka terapii i profilaktyki uzależnień

Wygeneruj PDF dla tej strony

Metodyka terapii i profilaktyki uzależnień - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest:

-  opanowanie wiedzy na temat uzależnień, ich uwarunkowań, rodzajów, faz rozwoju i funkcjonowania osób uzależnionych;

-  poznanie różnorodnych metod i form terapii i resocjalizacji osób uzależnionych

- poznanie metodyki oddziaływań w placówkach resocjalizacyjnych oraz różnych wzorcowych systemów terapii uzależnień w Polsce i na świecie;

- poznanie możliwości wykorzystania socjotechniki, psychotechniki, antropotechniki, kulturotechniki i metody twórczej resocjalizacji w terapii i profilaktyce uzależnień;

- kształtowanie umiejętności refleksyjnego podejścia do metod pracy z człowiekiem potrzebującym wsparcia.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Student posiada ogólną wiedzę na temat zjawisk z zachodzących w otaczającej go rzeczywistości społecznej

Zakres tematyczny

Wykłady:

Przyczyny uzależnień – teorie biologiczne, psychologiczne i socjologiczne wyjaśniające proces powstawania uzależnień. Prohibicja jako sposób społecznego oddziaływania w obszarze uzależnień.  Przemiany obyczajowe w Polsce jako tło rozwoju uzależnień. Uzależnienie jako choroba – uzależnienie fizyczne, psychiczne i społeczne. Kryteria uzależnienia według ICD-10. Psychologiczne uwarunkowania powstawania uzależnień. Fazy rozwoju uzależnienia – różne podejścia teoretyczne. Programy Redukcji Szkód. Systemy terapii uzależnień w Polsce i na świecie. Metodyka terapii uzależnień w środowisku otwartym i zamkniętym.

Ćwiczenia:

Rodzaje środków psychoaktywnych – ich działanie i skutki nadużywania. Uzależnienia od czynności.  Uzależnienia od substancji a uzależnienia od czynności – podobieństwa i różnice. Środowiskowe i kulturowe uwarunkowania powstawania uzależnień. Dostęp do środków uzależniających a profilaktyka uzależnień. Programy substytucyjne. Typologia pacjentów uzależnionych. Różnorodność metod pracy z osobami uzależnionymi. Rodzina a uzależnienie – wpływ środowiska rodzinnego na proces terapii osób uzależnionych. Profilaktyka uzależnień.

Metody kształcenia

Wykłady – wykład konwersatoryjny, wykład z prezentacją multimedialną

Ćwiczenia – dyskusja, pogadanka heurystyczna, metoda projektów, analiza przypadków

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykłady

Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny z pytaniami otwartymi z określonymi progami procentowymi  przeliczanymi wg skali 94-100% = 5,0; 85-93% = 4,5; 76-84 = 4,0; 68-75% = 3,5; 60-67% = 3,0; 0-59% = 2,0.Zajęcia z przedmiotu kończą się zaliczeniem z oceną. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: ocena z testu (pytania otwarte z progami procentowymi p

Ćwiczenia

Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem na ocenę. stanowią ją: ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć (tzw. temat ekspercki); ocena projektu dotyczącego diagnozy osoby uzależnionej i prezentacji proponowanych działań terapeutycznych – praca grupowa (grupy 2-3 osobowe); ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć – ocena indywidualnej aktywności w toku zajęć.

Nieobecność na zajęciach powinna być nadrobiona w ramach konsultacji. Osoby z IOS zobowiązane są uczestniczyć w egzaminie, zajęciach, na których prezentują temat ekspercki oraz przedstawić projekt działań terapeutycznych.

Ocenę końcową stanowi średnia ocen cząstkowych. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny ze wszystkich ocen cząstkowych.

 

Literatura podstawowa

 

 

• Chrostek Maj J., Wodowski G., Szczypta naszej nadziei: leczenie substytucyjne uzależnionych od opiatów w Krakowie, 2000-2007, Kraków 2008.
• Derwich – Nowak A., Patologiczny hazard, 2021
• ICD-10 Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania:  badawcze kryteria diagnostyczne Warszawa 1998 (część dotycząca zaburzeń psychicznych spowodowanych używaniem substancji psychoaktywnych).
• Lessenger J.E., Roper G.F., Drug Courts. A new approach to treatment and rehabilitation, New York, 2007. 
• Maisto S, Galizio M., Connors G. Uzależnienia: zażywanie i nadużywanie, Warszawa 2000.
• Mellibruda  J., Sobolewska-Mellibruda Z., Integracyjna psychoterapia uzależnień: teoria i praktyka, Warszawa 2006
• Obłękowska-Rogala J., Narkoman w rodzinie: wskazania do terapii, Warszawa 2002 (rozdz. Skuteczność programów terapii uzależnień).
• Wojewódzka B., Hazard: zabawa czy zagrożenie, 2016
• Woydyłło E., Wyzdrowieć z uzależnienia, Warszawa 2004.

Literatura uzupełniająca

1. Izdebski Z., Zygadło A., Capiga M., Sexual and reproductive health of injecting drug users, Zielona Góra 2008
2. Gaś Z., B., Redukcja szkód a profilaktyka uzależnień, „Remedium” 2002.
3. James R.K., Gilliand B.E., Strategie interwencji kryzysowej, Warszawa 2004 (rozdz. 8: Uzależnienie od substancji chemicznych, Kryzys nałogu).
4. Psychologiczna problematyka uzależnień od alkoholu i narkotyków , [w:] Psychologia: podręcznik akademicki, T. III, Gdańsk.
5. Verster A., Bunnig E., Skuteczność leczenia substytucyjnego uzależnienia od opiatów, Warszawa 2004 (tekst dostępny na stronie Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania Narkomanii www.kbpn.gov.pl w dziale Publikacje).
6. Kwartalnik „Problemy Narkomanii”.
7. Czasopismo „Remedium.

Uwagi

bez uwag

Zmodyfikowane przez dr Andrzej Zygadło (ostatnia modyfikacja: 19-04-2022 15:43)