SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Terapia uzależnień |
Kod przedmiotu | 05.9-WP-PEDP-TU |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2022/2023 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Występuje w specjalnościach | Poradnictwo i socjoterapia |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
Ćwiczenia | 30 | 2 | 18 | 1,2 | Zaliczenie na ocenę |
Celem przedmiotu jest:
- przekazanie i opanowanie wiedzy na temat cywilizacyjnych kontekstów uzależnień, opanowanie wiedzy na temat uzależnień, ich uwarunkowań, rodzajów, faz rozwoju i funkcjonowania osób uzależnionych.
- poznanie różnych metod i form terapii i resocjalizacji osób uzależnionych, poznanie metodyki oddziaływań terapeutycznych w różnych placówkach oraz różnych wzorcowych systemów terapii uzależnień w Polsce i na świecie;
- poznanie możliwości wykorzystania różnych form pracy terapeutycznej, socjoterapeutycznej i poradniczej w postępowaniu z osobami uzależnionymi;
- kształtowanie umiejętności refleksyjnego podejścia do pracy z osobami uzależnionymi.
Studenci posiadają podstawową wiedzę na temat zjawisk zachodzących w otaczającej rzeczywistości społecznej
Zakres tematyczny wykładów:
Przyczyny uzależnień – teorie biologiczne, psychologiczne i socjologiczne wyjaśniające proces powstawania uzależnień.
Prohibicja jako sposób społecznego oddziaływania w obszarze uzależnień.
Przemiany obyczajowe w Polsce jako tło rozwoju uzależnień.
Uzależnienie jako choroba – uzależnienie fizyczne, psychiczne i społeczne. Kryteria uzależnienia według ICD-10.
Psychologiczne uwarunkowania powstawania uzależnień. Fazy rozwoju uzależnienia – różne podejścia teoretyczne.
Programy Redukcji Szkód. Systemy terapii uzależnień w Polsce i na świecie.
Zagadnienia teoretyczne dotyczące metodyki terapii uzależnień w różnych środowiskach.
Zakres tematyczny ćwiczeń:
Rodzaje środków psychoaktywnych – ich działanie i skutki nadużywania. Uzależnienia od substancji.
Różnorodne uzależnienia od czynności.
Diagnoza pacjentów uzależnionych i jej znaczenie w terapii.
Wywiad diagnostyczny w terapii uzależnień – praktyczne aspekty przeprowadzania wywiadu motywującego.
Uzależnienia od substancji a uzależnienia od czynności – podobieństwa i różnice.
Alkoholizm jako najpowszechniejsze uzależnienie we współczesnym społeczeństwie.
Leczenie alkoholizmu.
Środowiskowe i kulturowe uwarunkowania powstawania uzależnień.
Dostęp do środków uzależniających a profilaktyka uzależnień.
Metody i formy leczenia uzależnień.
Motywacja do leczenia.
Społeczności terapeutyczne.
Programy substytucyjne.
Typologia pacjentów uzależnionych.
Różnorodność metod pracy z osobami uzależnionymi.
Rodzina a uzależnienie – wpływ środowiska rodzinnego na proces terapii osób uzależnionych.
Profilaktyka uzależnień.
Wykład – wykład konwersatoryjny, wykład z prezentacją multimedialną
Ćwiczenia – dyskusja, pogadanka heurystyczna, metoda projektów, analiza przypadków
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady z przedmiotu kończą się egzaminem. Metodą weryfikacji efektów kształcenia jest egzamin pisemny w formie testu z określonymi progami procentowymi (pytania otwarte z progami procentowymi przeliczanymi wg skali 94-100% = 5,0; 85-93% = 4,5; 76-84 = 4,0; 68-75% = 3,5; 60-67% = 3,0; 0-59% = 2,0.
Ćwiczenia z przedmiotu kończą się zaliczeniem na ocenę. Metodami weryfikacji efektów kształcenia są: ocena prezentacji wybranego zagadnienia programowego w toku zajęć (temat ekspercki – praca indywidualna lub grupowa); ocena projektu dotyczącego diagnozy osoby uzależnionej i prezentacji proponowanych działań terapeutycznych – praca grupowa (grupy 2-3 osobowe); ocena sposobu prezentacji i argumentacji własnych poglądów w toku zajęć – ocena indywidualnej aktywności w toku zajęć.
Nieobecność na zajęciach powinna być nadrobiona w ramach konsultacji. Osoby z IOS zobowiązane są uczestniczyć w kolokwium, zajęciach, na których prezentują temat ekspercki oraz przedstawić projekt działań terapeutycznych.
Ocenę końcową stanowi średnia ocen cząstkowych. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnej oceny ze wszystkich ocen cząstkowych.
Zmodyfikowane przez dr Andrzej Zygadło (ostatnia modyfikacja: 19-04-2022 10:29)