SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Podręczniki narracyjnych gier fabularnych |
Kod przedmiotu | 08.9-WH-LPKSGP-Pingf-S21 |
Wydział | Wydział Humanistyczny |
Kierunek | Literatura popularna i kreacje światów gier |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2022/2023 |
Semestr | 1 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
- opanowanie podstawowej wiedzy z zakresu wybranych elementów struktury narracyjnych gier fabularnych i świata tam przedstawionego, ze szczególnym uwzględnieniem struktury, warstwy poznawczej, potencjału illokucyjnego i funkcji podręczników do tych gier;
- kształtowanie umiejętności analizy genologicznej podręczników i oceniania przydatności ich poszczególnych poziomów w wymiarze makro- i mikrostruktur do narracyjnych gier fabularnych;
- kształtowanie przekonania o istotnej roli podręczników do narracyjnych gier fabularnych.
Student posiada ogólną wiedzę na temat narracyjnych gier fabularnych.
dyskusja, analiza przypadków, prezentacja, metoda problemowa
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie ćwiczeń na podstawie ocen cząstkowych z:
- aktywności studenta weryfikowanej w toku dyskusji - 25%;
- oceny cząstkowej z przygotowanej wypowiedzi ustnej na temat wybranego scenariusza do narracyjnej gry fabularnej - 25%;
- przygotowania i prezentacji wybranego podręcznika - 50%.
Busse-Brandyk A., Chmielewska-Łuczak Danuta, Narracyjne gry fabularne jako droga do nieświadomości, „Homo Ludens” 2009, nr 1, s. 61-73.
Gry fabularne. Kultura – praktyki – kontekst, red. R. Dudziński, A. Wróblewska, Wrocław 2016, s. 49 – 70.
Ficek E., Współczesny poradnik: próba lingwistycznej charakterystyki gatunku i jego wielorakich aktualizacji, „Linguarum Silva” 2012, nr 1, s 151-166.
Fulińska A., Janicki J. T., Wstęp do analizy strukturalnej gier fabularnych, „Teksty Drugie” 2002, 6, s. 150-157.
Grzybkowska D., Gry fabularne – ontologia, komunikacja. Zjawisko społeczno – kulturowe, „Literatura Ludowa” 2001, nr 3, s. 11 – 28.
Kulturotwórcza funkcja gier: gra jako medium, tekst i rytuał, red. A. Surdyk, seria: Język-Kultura-Komunikacja, Poznań 2007.
Matyka M., Wybrane aspekty komunikacyjne funkcjonowania podręczników do systemów klasycznych gier fabularnych – miedzy autorem tekstu a nadawcą wirtualnym, „Homo Ludens” 1 (4), 2012, s. 135 – 148.
Szeja J. Z., Gry fabularne. Nowe zjawisko kultury współczesnej, Kraków 2004.
Uździcka M., Podręcznik do gier fabularnych jako paratekst, Kniževna Istorija 2019.
Maj K. K., Czas światoodczucia. Imersja jako nowa poetyka odbioru, „Teksty Drugie” 2015, nr 3, s. 368 – 394.
Maziarz C., Zagadnienia metodologiczne modelowania podręczników w aspekcie dydaktycznym, [w:] Teoretyczne i praktyczne aspekty metodologii badań podręcznika szkolnego, red. Z. Krzemianowski, J. Skrzypczak, Warszawa 1986.
Kubiński P., Gry wideo. Zarys poetyki, Kraków 2016.
Surdyk A., Technika Role Play oraz Gry Fabularne na lektoracie języka angielskiego, [w:] Wokół autonomizacji w dydaktyce języków obcych. Badania i refleksje, red. W. Wilczyńska, Poznań 2002, s. 124-125.
Żółkiewski S., Teksty kultury. Studia, Warszawa 1988.
Brak
Zmodyfikowane przez dr hab. Marzanna Uździcka, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 28-04-2022 18:35)