nabycie wiedzy dotyczącej celów, zasad i kontekstów środowiskowych badań służących diagnozie pedagogicznej osób z różnorodnymi zaburzeniami i nietypowościami rozwojowymi, ze szczególnym uwzględnieniem niepełnosprawności intelektualnej, niepełnosprawności somatycznej (choroby przewlekłe), niepełnosprawności motorycznej, dysfunkcji narządu słuchu oraz odmienności językowej, etnicznej i kulturowej,
zapoznanie z wybranymi narzędziami diagnozy pedagogicznej, zdobycie podstaw umiejętności projektowania i poprawnego prowadzenia diagnozy pedagogicznej w ramach pedagogiki specjalnej oraz wykorzystania efektów diagnozy do konstruowania Indywidualnych Programów Edukacyjno-Terapeutycznych.
Wymagania wstępne
Student posiada wiedzę z zakresu pedagogiki, pedagogiki specjalnej oraz diagnostyki w pedagogice, zdobytą w trakcie studiów licencjackich oraz magisterskich, jak też w trakcie aktywności profesjonalnej w zawodzie nauczycielskim oraz na przedmiotach: "Diagnostyka w pedagogice specjalnej" i "Podstawy psychologii kształcenia dzieci i młodzieży ze SPE z elementami neuropsychologii".
Zakres tematyczny
Tematyka ćwiczeń:
Definicja i charakterystyka pojęcia "diagnoza specjalnych potrzeb edukacyjnych".
Proces diagnozowania specjalnych potrzeb edukacyjnych; założenia różnicowej i funkcjonalnej diagnozy.
Zapoznanie z wybranymi narzędziami diagnozy specjalnych potrzeb edukacyjnych, ze szczególnym uwzględnieniem diagnozy dzieci i uczniów z niepełnosprawnością intelektualną, niepełnosprawnością somatyczną (choroby przewlekłe), niepełnosprawnością motoryczną, dysfunkcją narządu słuchu oraz charakteryzujących się odmiennością językową, etniczną i kulturową.
Ćwiczenie prowadzenia diagnozy na podstawie wybranych formularzy diagnostycznych.
Wykorzystanie efektów diagnozy do konstruowania Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego.
Projekt: opracowanie formularza narzędzia diagnostycznego przeznaczonego do badania wybranego typu zaburzenia lub oboczności w rozwoju oraz zaprojektowanie na jego podstawie celów do Indywidualnego Programu Edukacyjno-Terapeutycznego.
Metody kształcenia
ćwiczenia audytoryjna i laboratoryjna: dyskusja, pokaz, metoda problemowa, metoda projektów, metoda działań praktycznych.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Ćwiczenia:
Średnia arytmetyczna ocen z:
aktywnego udziału w zajęciach,
pracy zaliczeniowej (projekt narzędzia diagnostycznego),
kolokwium z problematyki ćwiczeń (90% poprawnych odpowiedzi – ocena bdb, 75% - db, 60% - dst).
Ocena końcowa:
Oceną końcową z przedmiotu jest ocena z ćwiczeń.
Frekwencja:
Dozwolona jest jedna nieobecność na zajęciach bez konieczności jej zaliczania. Każdą kolejną nieobecność student zobowiązany jest zaliczyć na konsultacjach (dopuszczalne jest odrobienie zajęć z inną grupą). Studenci, którzy mają przyznany IOS (udział w zajęciach 50%-60%, wywiązanie się z ustalonych indywidualnie warunków zaliczenia).
Literatura podstawowa
Krakowiak K. (red.), Diagnoza specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży, Warszawa 2017.
Olechowska A., Specjalne potrzeby edukacyjne, Warszawa 2016.
Pilecka W., Rutkowski M. (red.), Dziecko ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi w drodze ku dorosłości : psychopedagogiczne podstawy edukacji, rewalidacji i terapii trudności w uczeniu się, Kraków 2009.
Wybrane narzędzia diagnozy funkcjonalnej.
Literatura uzupełniająca
Badura J., Lepalczyk I., Elementy diagnostyki pedagogicznej, Warszawa 1987.
Harlen, W. Assessment of learning, Thousand Oaks 2007.
Konarzewski S., Jak uprawiać badania oświatowe: metodologia praktyczna, Warszawa 2000.
Niemierko B., Diagnostyka edukacyjna. Podręcznik akademicki, Warszawa 2009.
Uwagi
Zmodyfikowane przez dr Tomasz Fetzki (ostatnia modyfikacja: 23-04-2022 10:18)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.
