SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Metodyka logopedyczna I - dyslalia, palatolalia - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Metodyka logopedyczna I - dyslalia, palatolalia
Kod przedmiotu 05.6-WP-PEDP-ML1
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Pedagogika
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2023/2024
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Występuje w specjalnościach Logopedia i terapia pedagogiczna
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr hab. Ewa Skorek, prof. UZ
  • dr Grzegorz Hryniewicz
  • dr Małgorzata Kozłowska
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 15 1 Egzamin
Laboratorium 45 3 45 3 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Teoretyczne przygotowanie studentów do samodzielnego prowadzenia diagnozy i terapii logopedycznej. Przyswojenie niezbędnej wiedzy teoretycznej i trening umiejętności praktycznej realizacji diagnozy logopedycznej i terapii zaburzeń artykulacyjnych. Ćwiczenie umiejętności dostosowania metod terapeutycznych w zakresie dyslalii i palatolalii do indywidualnych potrzeb pacjenta w zależności od przyczyn i wieku.

Wymagania wstępne

Anatomia i fizjologia narządów mowy. Etapy prawidłowego rozwoju mowy. Typologia zaburzeń komunikacji językowej. Wprowadzenie do metodyki diagnozy i terapii logopedycznej.

 

Zakres tematyczny

Wykłady

 

  1. Wprowadzenie terminologiczne do dyslalii i palatolalii.
  2. Dyslalia a dysglosja.
  3. Przyczyny, patomechanizmy i objawy zaburzeń artykulacyjnych.
  4. Klasyfikacje dyslaii według kryteriów etiologicznych i objawowych.
  5. Mowa osób z wadą rozszczepową twarzoczaszki.

Konwersatoria

 

  1. Metodyka diagnozy dyslalii; diagnozowanie zaburzenia artykulacyjnego – standard badania logopedycznego; prezentacja testów diagnostycznych.
  2. Metodyka terapii: zasady planowania pracy terapeutycznej; metody pracy (ogólne i szczegółowe);
  3. Powrót do fizjologii narządów mowy, jako warunek niezbędny do wywołania i utrwalenia poprawnej artykulacji głosek.
  4. Usprawnianie słuchu fonemowego i fonetycznego.
  5. Metody wywoływania głosek, wprowadzania do nagłosu, śródgłosu i wygłosu wyrazu oraz mowy sponatnicznej.
  6. Profilaktyka zaburzeń artykulacyjnych.

Metody kształcenia

Wykłady – wykład tradycyjny.

Konwersatoria – metoda projektu, praca z książką, metoda przypadków, praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, burza mózgów.

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Laboratoria - Na ocenę z laboratoriów składają się wyniki osiągnięte z projektu (50%) oraz studium przypadku (50%).

Wykłady - Ocena ze sprawdzianu.

Ocena końcowa - Na ocenę z przedmiotu składa się średnia ocen z laboratorium (50%) i wykładu (50%). Z obu form zajęć oceny muszą być pozytywne.

Studenci otrzymujący IOS (indywidualna organizacja studiów) zgodnie z regulaminem zobowiązani są uczestniczyć we wszystkich zajęciach. 

Literatura podstawowa

  1. Cieszyńska J., Metody wywoływania głosek, Kraków 2012.
  2. Czaplewska E., Diagnoza zaburzeń rozwoju artykulacji, [w:] Diagnoza logopedyczna: podręcznik akademicki, GWP, Sopot 2012.
  3. Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red.), Logopedia: pytania i odpowiedzi, Opole 2003.
  4. Mackiewicz B., Wskazówki do nauki prawidłowego połykania w wadach zgryzu i wymowy u dzieci, [w:] Opieka logopedyczna od poczęcia, red. B. Rocławski, Gdańsk 1998.
  5. Minczakiewicz E., Mowa. Rozwój - zaburzenia - terapia, Kraków 1997.
  6. Sachajska E., Uczymy poprawnej wymowy, Warszawa 2004.
  7. Skorek E.M., Oblicza wad wymowy, Warszawa 2001.
  8. Sołtys-Chmielowicz A., Zaburzenia artykulacji. Teoria i praktyka, Kraków 2016.
  9. Pluta-Wojciechowska D., Zaburzenia mowy u dzieci z rozszczepem podniebienia. Badania-teoria-praktyka, Bielsko-Biała 2006.
  10. Pluta-Wojciechowska D.,  Mowa dzieci z rozszczepem wargi i podniebienia, Kraków 2011.
  11. Pluta-Wojciechowska D., Dyslalia obwodowa. Diagnoza i terapia logopedyczna wybranych form zaburzeń, Bytom 2019.
  12. Skorek E.M., Reranie: profilaktyka, diagnoza, korekcja, Kraków 2002.
  13. Skorek E.M., Samogłoski; profilaktyka, diagnoza, korekcja, Kraków 2000.
  14. Styczek I., Logopedia, Warszawa 1981.
  15. Baxter R., Język na uwięzi, Kraków 2023.

 

Literatura uzupełniająca

  1. Jeżewska-Krasnodębska E., Przyczyny zaburzeń artykulacji zlokalizowane w układzie obwoodwym, Kraków 2015.
  2. Jeżewska-Krasnodębska E., Zaburzenia artykulacji spółgłosek u dzieci rozpoczynających naukę szkolną, Kraków 2015.
  3. Kozłowska M., Wybrane problemy logopedyczne dzieci z klas zerowych (wyniki badań własnych) - przyczynek o dyskusji o profilaktyce, [w]: Wielowymiarowość przestrzeni profilaktyki logopedycznej, red. ER.M.Skorek, Zielona Góra 2017.
  4. Skorek E.M., Z logopedią na ty: podręczny słownik logopedyczny, Kraków 2000.
  5. Skorek E.M., Rządzka M., Profilaktyka i terapia dysfunkcji oddechowych u dzieci,  Zielona Góra 2011.
  6. Stecko E., Zaburzenia mowy – wczesne rozpoznawanie i postępowanie logopedyczne, Warszawa 1994.
  7. Wójtowicz J., Logopedyczny zbiór wyrazów, Warszawa 1981.

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr Małgorzata Kozłowska (ostatnia modyfikacja: 23-04-2023 21:35)