SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Komunikacja i perswazja w kampaniach parlamentarnych i samorządowych |
| Kod przedmiotu | 14.1--Poli2D-KPKPS-S22 |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Politologia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2023/2024 |
| Semestr | 3 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
| Występuje w specjalnościach | Marketing i PR polityczny |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Konwersatorium | 30 | 2 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Celem zajęć jest ukazanie sposobów, mechanizmów oraz form komunikowania, występujących podczas kampanii parlamentarnych i samorządowych. Słuchacz będzie mógł poznać zarówno zagadnienia teoretyczne, jak i przeanalizować konkretne przypadki komunikowania politycznego oraz perswazyjnego, w szczególności w kontekście budowania politycznego wizerunku oraz wyróżnianych modeli perswazyjnego zabiegania o poparcie i głosy wyborców. Istotnym elementem zajęć będzie ponadto analiza oraz krytyczna ocena nacechowania perswazyjnego przekazów politycznych oraz głównych praktyk nieetycznej komunikacji.
Brak.
Teoria i praktyka komunikacji politycznej i perswazyjnej (zarówno w wymiarze współczesnym, jak i historycznym); sposoby, mechanizmy oraz formy komunikowania, występujące podczas kampanii parlamentarnych i samorządowych; analiza dyskursu publicznego i politycznego, propagandy, perswazji, komunikowania i komunikowania politycznego, manipulacji, demagogii, populizmu oraz socjotechniki w kontekście kampanii parlamentarnych i samorządowych; rozważania na temat kampanii negatywnej, zjawisk z zakresu złośliwej dyskredytacji oraz manipulacji wizerunkiem przeciwnika w kampaniach parlamentarnych i samorządowych; zagadnienie perswazyjnej i symbolicznej siły narracji (słowa, obrazu) w kampaniach parlamentarnych i samorządowych; modele perswazji politycznej w kampaniach parlamentarnych i samorządowych.
Praca z tekstem; analiza źródeł audiowizualnych; praca w grupach; praca indywidualna; dyskusja; gra dydaktyczna; metoda projektów.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
W celu uzyskania zaliczenia zajęć należy:
1. Aktywnie uczestniczyć w zajęciach (uczestniczyć w tworzeniu gry edukacyjnej; uczestniczyć w dyskusjach na temat prezentowanych projektów)
2. W ramach pracy grupowej uczestniczyć w powstaniu gry edukacyjnej oraz jej rozgrywce (Projekt A)
3. Przygotować i przedstawić projekt (Projekt B) (w tym: prezentację multimedialną, wspartą o materiały audiowizualne i/lub audialne, konspekt, materiały dodatkowe; prezentację zamykają pytania zadawane przez uczestników spotkania, które odnoszą się do projektu)
Dobek-Ostrowska B., Komunikowanie polityczne i publiczne, Warszawa 2007.
Kolczyński M., Strategie komunikowania politycznego, Katowice 2007.
Komunikologia. Teoria i praktyka komunikacji, red. E. Kulczycki, M. Wendland, Poznań 2012.
Laska A., Dyskurs jako znaczeniowy wymiar polityki, [w:] Symboliczność przestrzeni polityki. Teoria i praktyka, red. J. Golinowski, F. Pierzchalski, Bydgoszcz 2011.
Maćkowska R., Zasady tworzenia i cele komunikatów w kampanii politycznej, ‘’Studia Ekonomiczne” 2014, nr 185, s. 245-257.
Scheffs Ł., Socjotechnika władzy, „Przegląd Politologiczny” 2016, nr (1), s. 35-48.
Sierwierska-Chmaj A., Język polskiej polityki. Politologiczno-semantyczna analiza exposé premierów Polski w latach 1919-2004, Rzeszów 2006.
Szalkiewicz W.K., Praktyki manipulacyjne w polskich kampaniach wyborczych, Kraków–Legionowo 2014.
Szkudlarek-Śmiechowicz E., Komunikowanie polityczne, [w:] Komunikowanie publiczne. Zagadnienia wybrane, red. B. Kudra, E. Olejniczak, Łódź 2014, s. 25-48.
Zaleska Z., Perswazja w języku polityki, „Dialogi Polityczne” 2008, nr 9, s. 255-266.
Zgodna z tematyką projektu.
PROPOZYCJE DO WYBORU:
Bralczyk J., O języku polskiej polityki lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, Warszawa 2003.
Język polityki – historia i współczesność, pod red. I. Kamińskiej-Szmaj, T. Piekota, M. Poprawy, Wrocław 2014.
Kamińska-Szmaj I., Komunikacja polityczna – język, styl, dyskurs, [w:] Style współczesnej polszczyzny. Przewodnik po stylistyce polskiej, Kraków 2013, s. 407-465.
Kampka A., Perswazja w języku polityki, Warszawa 2009.
Karwat M., O złośliwej dyskredytacji. Manipulowanie wizerunkiem przeciwnika, Warszawa 2006.
Karwat M., Sztuka manipulacji politycznej, Toruń 2001.
Michalczyk S., Komunikowanie polityczne Skrypt dla studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej oraz politologii, Katowice 2022.
Pasiut J., Socjotechnika i jej konsekwencje w wyborach samorządowych z 2014 roku – przykłady wybranych miast województwa małopolskiego, „Polityka i Społeczeństwo” 2021, nr 13(4), s. 25-39.
Tyka J.M., Strategie komunikacyjne w polskim dyskursie parlamentarnym po 1989 roku, [w:] Sytuacja komunikacyjna i jej parametry. I monografia z cyklu Sytuacje – komunikacja – konteksty, pod red. G. Sawickiej, Bydgoszcz 2010, s.209-218.
Brak.
Zmodyfikowane przez dr Anna Ratke-Majewska (ostatnia modyfikacja: 02-10-2023 10:36)
