SylabUZ

Wygeneruj PDF dla tej strony

Społeczne uwarunkowania dewiacji - opis przedmiotu

Informacje ogólne
Nazwa przedmiotu Społeczne uwarunkowania dewiacji
Kod przedmiotu 05.9-WNS-RzK-D-SUD
Wydział Wydział Nauk Społecznych
Kierunek Resocjalizacja z kryminologią
Profil ogólnoakademicki
Rodzaj studiów drugiego stopnia z tyt. magistra
Semestr rozpoczęcia semestr zimowy 2024/2025
Informacje o przedmiocie
Semestr 4
Liczba punktów ECTS do zdobycia 4
Typ przedmiotu obowiązkowy
Język nauczania polski
Sylabus opracował
  • dr Izabela Kaźmierczak-Kałużna
Formy zajęć
Forma zajęć Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) Forma zaliczenia
Wykład 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę
Ćwiczenia 15 1 9 0,6 Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z wybranymi koncepcjami dewiacji społecznych oraz przygotowanie do pogłębionej analizy przykładowych zjawisk dewiacyjnych ze szczególnym uwzględnieniem ich uwarunkowań i społecznych skutków.

Wymagania wstępne

Student rozróżnia potoczne i naukowe próby analizy i wyjaśniania zjawisk dewiacyjnych

Zakres tematyczny

Wykład:

  1. Dewiacja społeczna, patologia społeczna, problemy społeczne, dezorganizacja, nonkonformizm  – rozstrzygnięcia definicyjne.
  2. Współczesne ujęcia kontroli społecznej w socjologii i innych naukach społecznych.
  3. Kontrola społeczna a dewiacja. Mechanizmy kontroli społecznej i ich znaczenie w procesach generowania i przeciwdziałania dewiacjom.
  4. Patologia społeczna i dewiacja – wybrane podejścia teoretyczne i ich ewolucja.
  5. Badania dewiacji społecznych – dylematy metodologiczne.

 

  1. Biopsychologiczne uwarunkowania zachowań dewiacyjnych.
  2. Normy społeczne i ich (słabnące?) oddziaływanie.
  3. Socjalizacja jako proces kształtowania zachowań (nie)dewiacyjnych.
  4. Durkheima ujęcie dewiacji społecznych.
  5. Mertonowska teoria anomii. Nonkonformiści i ich rola w społeczeństwie.
  6. Dewiacje społeczne w perspektywie interakcjonizmu symbolicznego. Koncepcje naznaczania społecznego.
  7. Dewiacje społeczne – zawiłości profilaktyki. Zapobiegać? Resocjalizować? Karać? Leczyć?

Metody kształcenia

Wykład – wykład konwencjonalny, wykład konwersatoryjny

Ćwiczenia – praca z testem, praca grupowa, dyskusja, prezentacje

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu Symbole efektów Metody weryfikacji Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Zasady uzyskania oceny pozytywnej z wykładu:

Podstawę zaliczenia wykładu stanowić będzie indywidualna praca pisemna na temat uzgodniony ze studentami w trakcie zajęć na początku semestru.

Zasady uzyskania pozytywnej oceny z pracy pisemnej: zgodność z tematem, poprawna struktura i język, rzetelność, samodzielność wykonania pracy, odpowiedni dobór literatury przedmiotu i właściwe stosowanie odwołań, umiejętność udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące pracy.

Ocena z pracy pisemnej stanowi jednocześnie ocenę z wykładu.

 

Zasady uzyskania oceny pozytywnej z ćwiczeń:

Podstawę zaliczenia ćwiczeń stanowić będzie kolokwium w formie pytań otwartych – zakres materiału zgodny z sylabusem, przedstawionym podczas zajęć na początku semestru. Warunkiem uzyskania oceny pozytywnej z kolokwium jest uzyskanie co najmniej 50% możliwych do uzyskania punktów.

Ocena z kolokwium stanowi jednocześnie ocenę z ćwiczeń.

 

Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uzyskanie pozytywnych ocen z ćwiczeń i wykładu.

Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z wykładu i ćwiczeń.

 

Literatura podstawowa

  1. Becker H. (2009), Outsiderzy. Studia z socjologii dewiacji, Warszawa, PWN.
  2. Hołyst B. (2014), Zagrożenia ładu społecznego, t. II, Warszawa, PWN.
  3. Kieszkowska A. (red.) (2011), Tożsamość osobowa dewiantów a ich reintegracja społeczna, Kraków, Wydawnictwo Impuls.
  4. Kwaśniewski J. (1983), Społeczeństwo wobec dewiacji, Warszawa, Wydawnictwa UW.
  5. Kwaśniewski J. (1998), Dewiacja społeczna, w: Encyklopedia Socjologii, Warszawa, Oficyna Naukowa.
  6. Kwaśniewski J. (2000), Patologia społeczna, w: Encyklopedia Socjologii, Warszawa, Oficyna Naukowa.
  7. Hołyst B. (2017), Kryminologia, Warszawa, Wolters Kluwer.
  8. Gaberle A. (1993), Patologia społeczna, Warszawa, Wydawnictwo Prawnicze.
  9. Kurczewski J. (1999), Kontrola społeczna, w: Encyklopedia Socjologii, Warszawa, Oficyna Wydawnicza.
  10. Merton R. K. (1982), Teoria socjologiczna i struktura społeczna, Warszawa, PWN.
  11. Goffman E. (2005), Piętno, Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Literatura uzupełniająca

  1. Giddens A. (2008), Socjologia, Warszawa, PWN.
  2. Guerreschi C. (2010), Nowe uzależnienia, Kraków, Wydawnictwo Salwator.
  3. Cohen S. (1985), Visions of Social Control, Polity Press.
  4. Summner C. (1994), The Sociology of Deviance, Open University Press.
  5. Zamecka J. (1987), Kontrola społeczna I dewiacja społeczna jako zjawiska współzależne, „Studia Socjologiczne”, nr 3/4.

 

Uwagi


Zmodyfikowane przez dr Ernest Magda (ostatnia modyfikacja: 04-02-2024 21:51)