Poznanie przez studentów podstawowych pojęć z zakresu psychologii klinicznej i psychopatologii oraz mechanizmów psychologicznych warunkujących powstanie zaburzeń psychicznych
Ukształtowanie u studentów umiejętności stosowania wiedzy z zakresu psychopatologii w praktyce pedagogicznej
Wymagania wstępne
Student powinien znać i rozumieć oraz potrafić scharakteryzować koncepcje, zjawiska i procesy z zakresu psychologii ogólnej.
Zakres tematyczny
Wykład:
Przedmiot, praktyka i obszar psychologii klinicznej.
Norma psychologiczna. Pojęcie zdrowia psychicznego.
Wyjaśnianie zaburzeń psychicznych w różnych koncepcjach psychologicznych. Podejście psychodynamiczne, poznawcze, behawioralne, humanistyczne.
Klasyfikacje zaburzeń psychicznych (DSM, ICD).
Pojęcie lęku i jego rola w tworzeniu zaburzeń zachowania.
Mechanizmy obronne: ich rodzaje i funkcje.
Diagnoza kliniczna i typy diagnozy psychologicznej. Charakterystyka postępowania diagnostycznego. Metody diagnostyczne stosowane w psychologii klinicznej: wywiad, obserwacja, kwestionariusze osobowości, techniki projekcyjne
Podstawowe rodzaje i zasady pomocy psychologicznej
Ćwiczenia:
Charakterystyka zaburzeń i ich kryteria diagnostyczne:
Zaburzenia osobowości (rodzaje zaburzeń osobowości, przyczyny i mechanizm ich powstawania).
Ćwiczenia: referat, studium przypadku, dyskusja, analiza zdarzeń krytycznych, praca z książką.
Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się
Opis efektu
Symbole efektów
Metody weryfikacji
Forma zajęć
Warunki zaliczenia
Wykłady:
Egzamin z treści wykładów; kryteria ocen: niedostateczny (0-50%); dostateczny (51-60%), dostateczny plus /61-70%), dobry (71-80%), dobry plus (81-90%), bardzo dobry (91-100%).
Ćwiczenia:
Ćwiczenia kończą się zaliczeniem z oceną. Ocena z ćwiczeń ustalana jest na podstawie średniej arytmetycznej ocen za:
referat przygotowany indywidualnie lub grupowo z prezentacją multimedialną,
indywidualną aktywność na zajęciach.
Ocena końcowa:
Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywnie zdany egzamin z wykładów i pozytywna ocena z ćwiczeń; oceną końcową jest średnia arytmetyczna ocen z wykładów i ćwiczeń.
Frekwencja:
Dozwolona jest jedna nieobecność na zajęciach bez konieczności jej zaliczania. Każdą kolejną nieobecność student zobowiązany jest zaliczyć na konsultacjach (dopuszczalne jest odrobienie zajęć z inną grupą). Studenci, którzy mają przyznany IOS: udział w zajęciach 50%-60%, wywiązanie się z ustalonych indywidualnie warunków zaliczenia.
Literatura podstawowa
Cierpiałkowska L., Psychopatologia , Warszawa 2024.
Cierpiałkowska L., Sęk H. (red.), Psychologia kliniczna,, Warszawa 2020.
Grzegorzewska I. Cierpiałkowska L. Borkowska A., Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży, Warszawa 2020.
Rosenhan D., Seligman M., Walker E., Psychopatologia, Poznań 2017.
Grzegorzewska I. Cierpiałkowska L., Uzależnienia behawioralne, Warszawa 2018.
Literatura uzupełniająca
James B. , Leczenie dzieci po urazach psychicznych, Warszawa 2003.
Meyer R., Psychopatologia. Jeden przypadek- wiele teorii, Sopot 2003.
Yapko M., Kiedy życie boli: zalecenia w leczeniu depresji, Gdańsk 2000.
Pospiszyl K.,, Psychopatia, Warszawa: 2000.
Wolańczyk T., Janas-Kozik M. (red.), Psychiatria dzieci i młodzieży Tom 1 i 2, Warszawa 2021.
Uwagi
Zmodyfikowane przez mgr Agnieszka Fetzka (ostatnia modyfikacja: 20-04-2024 00:08)
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Korzystając z niniejszej strony, wyrażasz zgodę na ich używanie. Dowiedz się więcej.