1. SylabUZ
2. Wydział Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska
3. semestr letni 2016/2017
4. Architektura krajobrazu - drugiego stopnia z tyt. magistra inżyniera
5. Planowanie przestrzenne

Wygeneruj PDF dla tej strony

Planowanie przestrzenne - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

Zapoznanie studentów z planowaniem i zagospodarowaniem przestrzennym terenów jako punktem wyjścia działań architektury krajobrazu oraz dokumentacją planistyczną. Wykształcenie umiejętności korzystania z dokumentacji planistycznej jako narzędzia pracy architekta krajobrazu.

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Formalne: zaliczenie przedmiotów: Ochrona środowiska, Geometria wykreślna, Grafika inżynierska, Inżynieria krajobrazu, Podstawy gospodarki przestrzennej lub pokrewny

Nieformalne: wiedza z zakresu geografii, fizjografii, nauk o środowisku

Zakres tematyczny

Program wykładów:

Pojęcia podstawowe gospodarki przestrzenią (przestrzeń, środowisko, struktura przestrzenna, przestrzenne jednostki przyrodnicze i planistyczne). Źródła planowania przestrzennego. Ład przestrzenny. Rozwój zrównoważony. Czynniki planowania przestrzennego. Podział kompetencyjny w planowaniu przestrzennym. Planowanie przestrzenne na szczeblu gminy – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego; studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy; decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu; lokalizacja inwestycji celu publicznego. Planowanie przestrzenne a obiekty architektury krajobrazu. Planowanie przestrzenne a zadania proekologiczne. Polityka przestrzenna Rzeczpospolitej Polskiej na tle współczesnych problemów planistyki.

Program ćwiczeń projektowych:

Strategie rozwoju oraz programy gminne i miejskie. Prognoza oddziaływania na środowisko, opracowanie ekofizjograficzne, raport oddziaływania na środowisko. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Tereny infrastruktury w SUiKZP wybranych gmin. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Tereny infrastruktury w MPZP w wybranych gminach. Przedstawienie powiązań zewnętrznych i wewnętrznych, szczególnie w zakresie komunikacji, infrastruktury i interakcji inwestycje – środowisko przyrodnicze.

Metody kształcenia

metody podające: wykład informacyjny z wykorzystaniem technik multimedialnych; wykład problemowy

metody poszukujące: projektowa; problemowe: giełda pomysłów w ocenie przyczyn i skutków zjawisk przestrzennych; sytuacyjna: analizowanie przez grupy studentów rzeczywistych sytuacji przestrzennych; ćwiczeniowo-praktyczne: ćwiczeniowa – praca z planistycznymi dokumentami gminnymi; studium przykładowe

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

prezentacje na zajęciach konwersatoryjnych, w tym ilustrujące wkład własny w analizę lokalnych dokumentów planistycznych – zaliczenie na ocenę

przygotowanie prognozy oddziaływania na środowisko dla danej sytuacji planistycznej – zaliczenie na ocenę; brane pod uwagę są: kompletność opracowania, zgodność z obowiązującymi regulacjami prawnymi, prawidłowość merytoryczna opracowania

sprawdzanie obecności na zajęciach

kolokwium pisemne z treści wykładowych – obejmuje część testową (test wielokrotnego wyboru) oraz otwartą ukierunkowaną na opis konkretnego krajobrazu poddanego zmianom wynikającym z działań z zakresu architektury krajobrazu. Całość kolokwium jest punktowana w skali 50-punktowej, z czego 30 pkt. Można otrzymać za część testową i 20 pkt. za część otwartą. Ocena końcowa jest rezultatem porównania liczby uzyskanych przez studenta punktów z tabelą: 5,0 – 45-50 pkt. / 4,5 – 40-44 pkt. / 4,0 – 35-39 pkt. / 3,5 – 34-30 pkt. / 3,0 – 25-29 pkt.

Literatura podstawowa

1. Baran A.: Planowanie przestrzenne jako narzędzie zarządzania środowiskiem. Wyd. Politechniki Białostockiej. Białystok 2004
2. Böhm A.: Planowanie przestrzenne dla architektów krajobrazu. Wyd. PK, Kraków 2006
3. Niewiadomski Z.: Planowanie przestrzenne. Zarys systemu. Wyd. Prawnicze LexisNexis. Warszawa 2002
4. Pęski W.:  Zarządzanie zrównoważonym rozwojem miast. Arkady. Warszawa 1999

Literatura uzupełniająca

1. Dembowska Z.: Metody i techniki w planowaniu przestrzennym. Cz. I. Metoda ogólna planowania przestrzennego. IGPiK. Warszawa 1987
2. Silski Z.: Podstawy planowania przestrzennego. Wyd. Uczeln. Politechniki Szczecińskiej. Szczecin 1985.

Uwagi

W kolejnych latach prezentowane będą treści nowych, powszechnie obowiązujących planistycznych aktów prawnych i opracowań centralnych, a także nowelizowane akty prawa lokalnego i opracowania lokalne, których znajomość/zdolność interpretacji będzie wymagana.

Zmodyfikowane przez dr hab. inż. Andrzej Greinert, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 30-08-2016 17:02)