SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Komunikacja interpersonalna |
Kod przedmiotu | 06.9-WM-IB-P-10_15gen |
Wydział | Wydział Mechaniczny |
Kierunek | Inżynieria biomedyczna |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. inżyniera |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 5 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 1 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami z zakresu komunikacji interpersonalnej oraz poszczególnymi systemami komunikowania społecznego. Nabycie umiejętności wykorzystania odpowiednich zasad komunikacyjnych w życiu prywatnym i zawodowym.
Brak wymagań.
Komunikologia jako dyscyplina naukowa (etapy rozwoju nauki o komunikowaniu, podstawowe nurty teoretyczne). Komunikowanie jako proces. Komunikacja werbalna, niewerbalna, zasady komunikacji pisemnej, sztuka słuchania, zarządzanie przestrzenią. Znaczenie komunikacji interpersonalnej i pozawerbalnej w pracy zawodowej. Bariery komunikacyjne i sposoby ich pokonywania w komunikacji interpersonalnej – propozycje studentów. Komunikacja w zespole pracowniczym. Warunki skutecznej komunikacji, błędy w komunikowaniu się z klientem i/lub kontrahentem. Systemy komunikowania społecznego: organizacyjny (komunikacja wewnętrzna w przedsiębiorstwie), publiczny (sztuka prezentacji i wystąpień publicznych), polityczny, masowy. Komunikacja międzykulturowa. Rozmowy telefoniczne jako nietypowe sytuacje komunikacyjne. Nowe technologie informatyczne jako narzędzie komunikowania się. Sytuacje konfliktowe a style komunikacji interpersonalnej. Negocjacje (istota, style, założenia, techniki negocjacyjne; właściwa komunikacja w negocjacjach; cechy skutecznego negocjatora).
Wykład, ćwiczenia praktyczne, metoda problemowa, metoda projektu, różne odmiany dyskusji.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Zaliczenie na ocenę ćwiczeń odbywa się na podstawie ocenionych projektów i sprawdzianów.
1. Dobek-Ostrowska B., Podstawy komunikowania społecznego, Wrocław 2002.
2. Dobek-Ostrowska B., Wiszniowski R., Teoria komunikowania publicznego i politycznego, Wrocław 2002.
3. Griffin E., Podstawy komunikacji społecznej, Gdańsk 2003.
4. Łęcki K., Szóstak A., Komunikacja interpersonalna w pracy socjalnej, Katowice 1999.
5. Sorlin Pierre, Mass media. Kluczowe pojęcia, Wrocław 2001.
6. Stankiewicz J., Komunikowanie się w organizacji, Wrocław 2006.
7. Tkaczyk L., Komunikacja niewerbalna: postawa, mimika, gest, Wrocław 1996.
8. Wódz K., Wódz J. (red.), Funkcje komunikacji społecznej, Dąbrowa Górnicza 2003.
1. Kamiński J., Negocjowanie. Techniki rozwiązywania konfliktu, Warszawa 2003.
2. Kwiatkowska G.E., Markiewicz K., Komunikowanie się. Nowe wyzwania, Lublin 2010.
3. Markiewicz K., Soroka J., Komunikowanie się w sytuacjach społecznych, Lublin 2009.
4. Mruk H. (red.), Komunikowanie się w biznesie, Poznań 2002.
Zmodyfikowane przez dr inż. Daniel Dębowski (ostatnia modyfikacja: 29-09-2016 22:11)