SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Fortepian |
Kod przedmiotu | 03.2-WA-EASMP-FOR-Ć-S14_pNadGenP1E2O |
Wydział | Wydział Artystyczny |
Kierunek | Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 3 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | - | - | Zaliczenie na ocenę |
Zaliczenie semestru 2
- pogłębianie swobody i elastyczności aparatu gry koniecznych do rozwinięcia dotychczasowych umiejętności technicznych i opanowywania utworów fortepianowych posiadających bardziej skomplikowaną fakturę
- doskonalenie umiejętności wykonawczych w zakresie zróżnicowanych formuł i zjawisk rytmicznych, planów brzmieniowych,
- muzyka polifoniczna –pogłębianie słyszenia linearnego i niezależności rąk / jednoczesna realizacja różnej artykulacji, dynamiki, frazowania w ścisłej polifonii dwugłosowej/
- poszerzenie wiedzy i umiejętności frazowania - frazy symetryczne i niesymetryczne – umiejętność posługiwania się dynamiką, agogiką i pedalizacją dla jej realizacji
- rozwijanie koncentracji i wydłużanie czasu jej utrzymywania – konieczne do wykonywania dłuższych kompozycji
- kształtowanie cech emocjonalnych niezbędnych do swobodnej realizacji artystycznej opracowywanego utworu / dyscyplina emocjonalna, wyciszania złych emocji, wyrabianie umiejętności koncentracji/
- nauka umiejętności przekształcania właściwych stanów emocjonalnych w konkretne narzędzia wykonawcze / tempo, dynamika, artykulacja, pedalizacja/. Korzystanie z wyobraźni i intuicji w celu osiągnięcia zamierzonego efektu interpretacyjnego podlegającego kryterium stylowości
- doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej gry /samokontrola słuchowa/:
analiza konkretnych elementów wykonawczych –stopień opanowania technicznego, oryginalność interpretacji, stylowość, itp.
- wzorce wykonawcze w zakresie przerabianego repertuaru /bądź pokrewnego mu formą, problematyką wykonawczą, stylistyką itp./- nagrania lub wykonania koncertowe wybitnych artystów- rozwijanie umiejętności kompetentnej oceny , próba włączenia cennych właściwości do swojego warsztatu artystycznego
- gra a vista – rozwijanie jakości techniczno-artystycznej czytanych materiałów, poszerzenie o zapisy łatwych utworów fortepianowych kompozytorów współczesnych
- poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów / słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych, Internet/
- ćwiczenie pamięci muzycznej - zasady pamięciowego opanowania tekstu muzycznego, sposoby pamięciowego opanowania utworów
kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych akompaniatora, opanowywanie partii towarzyszącej z włączeniem repertuaru łatwych utworów kompozytorów współczesnych
- gra publiczna - rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/ rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych sali , właściwości instrumentu i możliwość dokonania koniecznych zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej, sposoby opanowywania tremy, respektowanie i utrwalanie poprawnych form zachowań
REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW!
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest systematyczne uczęszczanie na zajęcia [kontrola obecności], systematyczna praca, opanowanie repertuaru wyznaczonego na początku semestru. Weryfikacja efektów kształcenia następuje na bieżąco /w semestrze/ podczas pracy nad utworami i wzbogacaniem umiejętności techniczno- muzycznych, oraz na podstawie oceny jakości wykonania materiału zaliczeniowego.
Etiudy – zbiory etiud B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,
K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.
Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,
J.S.Bach – „ Łatwe utwory”, „Drobne utwory”, „Małe preludia”,
„Inwencje dwugłosowe", „Suity francuskie ” ; G.F.Haendel „Utwo-
ry wybrane / wyd. PWM / itp.
Formy klasyczne – wybory sonatin -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart – Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/;
L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty
Utwory dowolne – Czytanki muzyczne z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-
bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-
manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.
Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do utworów z różnych epok na głos, skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany
PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!
A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966
W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,
H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,
G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994
Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Dorota Frąckowiak Kapała (ostatnia modyfikacja: 17-10-2016 17:50)