1. SylabUZ
2. Wydział Artystyczny
3. semestr zimowy 2016/2017
4. Edukacja artystyczna w zakresie sztuki muzycznej - drugiego stopnia z tyt. magistra sztuki
5. Fortepian

Wygeneruj PDF dla tej strony

Fortepian - opis przedmiotu

Cel przedmiotu

• rozwijanie umiejętności instrumentalnych, wrażliwości artystycznej i wiedzy metodycznej potrzebnych do samodzielnego opanowywania zróżnicowanego stylistycznie repertuaru fortepianowego i  kameralistyki fortepianowej (realizacja partii fortepianu towarzyszącego)
• poznanie możliwie szerokiego repertuaru -adekwatnego do możliwości wykonawczych i specyfiki percepcji różnych słuchaczy- przydatnego w przyszłej pracy zawodowej animatora, popularyzatora muzyki - w szkolnictwie i placówkach kultury
• rozwijanie umiejętności czytania a vista 

Wymagania wstępne

Zapisz zmiany

Zaliczenie semestru 1

Zakres tematyczny

• doskonalenie posiadanego warsztatu pianistycznego w celu pokonywania bardziej skomplikowanych  problemów wykonawczych w utworach fortepianowych 
• utwory „z pogranicza epok”
• współczesna muzyka fortepianowa – problemy wykonawcze związane z nowatorstwem środków kompozytorskich  o zabarwieniu programowym  -  umiejętność wydobycia efektów brzmieniowych
• różnicowanie brzmienia linii polifonicznych w fakturach dwu- i trzygłosowych
• samodzielne opracowanie  utworu fortepianowego wybranego przez studenta
• doskonalenie umiejętności trafnej oceny własnej  gry 
• kształtowanie smaku artystycznego
• gra a vista z uwzględnieniem wiernego odczytu maksymalnej ilości elementów ukrytych w zapisie
• poszerzenie znajomości repertuaru fortepianowego związanego z kierunkiem studiów / słuchanie i analiza nagrań, penetracja zasobów bibliotecznych ,Internet/
• specyfika gry na różnych typach fortepianu i  pianin
• gra publiczna - rozwijanie umiejętności doboru repertuaru /możliwości wykonawcze, percepcja słuchaczy/  rozwijanie kompetencji w ocenie warunków akustycznych  sali, właściwości  instrumentu i możliwość dokonania koniecznych  zmian w przygotowanej koncepcji artystycznej,
• kameralistyka – doskonalenie cech wykonawczych  akompaniatora    
• REALIZACJA TREŚCI PROGRAMOWYCH UZALEŻNIONA JEST OD INDYWIDUALNYCH PREDYSPOZYCJI MUZYCZNYCH I UMIEJĘTNOŚCI PRAKTYCZNYCH STUDENTÓW!

Metody kształcenia

• wyznaczanie zakresu materiału do samodzielnego przygotowania a następnie sprawdzenie i omówienie na zajęciach
• pokaz prawidłowej realizacji problemów wykonawczych na przykładzie konkretnego utworu zestawiony z zademonstrowaniem niepoprawnych realizacji techniczno-muzycznych
• wspólna gra na zajęciach z jednoczesnym proponowaniem konkretnych sposobów ćwiczenia i tworzeniem wprawek  przydatnych do pokonania doraźnych problemów technicznych
• tworzenie grupy seminaryjnej studentów prezentujących wobec swoich kolegów opracowane utwory,omawiających sposoby ćwiczenia i pracy nad nimi a także     poddających je pod ocenę słuchaczy
• analiza konkretnych wykonań opracowywanego dzieła /nagrania bądź wykonania koncertowe cenionych  artystów
• aktywizacja studenta do gry publicznej – omówienie na zajęciach /analiza, ocena gry i form zachowań, wyciąganie wniosków pomocnych do uzyskania postępu/

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Formą zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie z oceną. Jego podstawą jest zaprezentowanie przed nauczycielem wyznaczonego materiału, obejmującego: a/ utwory zadane przez pedagoga i opracowywane pod jego kierunkiem, b/ utwór przeznaczony do samodzielnego przygotowania c/ utwór zaprezentowany w warunkach gry publicznej.

Literatura podstawowa

         Etiudy – zbiory etiud  B. Bertiniego, V. Duvernoya, L.Schytte, H.Lemoina, H. Berensa,

               K. Czernego, St.Hellera, A. Loeschorna itp.

        Utwory polifoniczne – „Wybór utworów z XVII i XVIII w.”/ wyd. PWM /,

                J.S.Bach – „ Łatwe utwory”, „Drobne utwory”, „Małe preludia”,

               „Inwencje dwugłosowe", „Suity francuskie ” ; G.F.Haendel „Utwo-

                ry wybrane / wyd. PWM / itp.

      Formy klasyczne – wybory sonatin  -opr. Hoffmann-Rieger, S.Raube /wyd.PWM / ; W.A.Mozart –                   Sonatiny wiedeńskie , Sonaty ; J.Haydn-Sonaty, Drobne utwory /wyd. Peters/; 

          L. van Beethoven – Łatwe wariacje, Ronda, Sonatiny, Sonaty

     Utwory dowolne – Czytanki muzyczne  z I-IV / wyd.PWM /; R.Schumann, P.Czajkowski - Al-

            bum dla młodzieży; Łatwe utwory kompozytorów polskich – F.Chopina, K.Szy-

            manowskiego, J.Garści, W.Lutosławskiego, W.Kilara /wyd. PWM /, wybrane utwory F.Mendelssohna, S.Prokofiewa, D.Kabalewskiego, E.Griega, Fr.Schuberta .F.Chopina itp.

    Akompaniamenty : Utwory zaproponowane przez studentów, oraz akompaniamenty do  utworów z różnych epok na głos,   skrzypce, obój, fagot, flet, trąbkę, itp.,duety fortepianowe –na cztery ręce, dwa fortepiany

     PODANĄ LITERATURĘ NALEŻY TRAKTOWAĆ JAKO PRZYKŁADOWĄ!

Literatura uzupełniająca

A. Foldes ABC pianisty, PWM, Kraków ,1966

W. Chmielowska – Z zagadnień nauczania gry na fortepianie, PWM, Kraków,1971,

H. Neuhaus „Sztuka pianistyczna” PWM, Kraków 1970,

G. Sandor „O grze na fortepianie-gest, wyraz ,dźwięk” , PWN, Warszawa 1994

Uwagi

Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Dorota Frąckowiak Kapała (ostatnia modyfikacja: 17-10-2016 20:11)