SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Doktryny pedagogiczne |
Kod przedmiotu | 05.0-WP-PEDP-DPED-C_pNadGenCX680 |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika / Animacja kultury z profilem artystycznym - Taniec/Fotografia |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | pierwszego stopnia z tyt. licencjata |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 2 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 3 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Egzamin |
Przekazanie studentom wiedzy na temat wybranych doktryn wychowania i kształcenia
Uzyskanie zaliczenia ze wstępu do pedagogiki oraz historii wychowania i opieki
Pedagogika pozytywistyczna – orientacja i program badawczy pedagogiki pozytywistycznej; podstawowe pojęcia pedagogiki pozytywistycznej (socjologizm, psychologizm, pedagogizm); system nauczania wychowującego. Pedagogika personalistyczna – orientacje i odmiany pedagogiki pozytywistycznej, antropologiczne podstawy pedagogiki personalistycznej; relacje osobowe w pedagogice pozytywistycznej. Pedagogika egzystencjalna. Pedagogika pragmatyzmu. Pedagogika krytyczna. Pedagogika emancypacyjne. Pedagogika postmodernizmu. Pedagogika serca. Pedagogika niedyrektywna. Pedagogika nieautorytarna. Pedagogika Gestalt. Pedagogika antyautorytarna. Antypedagogika – idea wzajemnego wspomagania się w samowychowaniu; zadania antypedagogiki, wychowanie jako spotkanie, znaczenie samowychowania w rozwoju człowieka. Pedagogika międzykulturowa. Pedagogika analityczno-krytyczna – teoretyczne założenia pedagogiki krytycznej, wychowanie według pedagogiki krytycznej; warunki skuteczności oddziaływań wychowawczych. Pedagogika steinerowska – szkoły waldorfskie.
Wykłady – wykład konwencjonalny, wykład problemowy.
Ćwiczenia – metoda tekstu przewodniego, praca z książką, praca w grupach, dyskusja, gry dydaktyczne.
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Egzamin pisemny w formie testowej. Studentowi postawione zostaną zarówno pytania o charakterze teoretycznym jak i praktycznym (analiza tekstu źródłowego). Kryterium ocen: bardzo dobry (91-100%), dobry plus (81-90%), dobry (71-80%), dostateczny plus (61-70%), dostateczny (51-60%).
Ćwiczenia
Test, ocena zgodnie z podanymi progami punktowymi.
Ocena końcowa
Średnia arytmetyczna z oceny z wykładów i ćwiczeń. Wiedza zostanie sprawdzona w formie testu końcowego. W celu uzyskania oceny pozytywnej należy opanować treść wykładanego materiału oraz zapoznać się z treściami literatury uzupełniającej.
1. Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2001.
2. Pedagogika: podręcznik akademicki, T. I, red. Z. Kwieciński, B. Śliwerski, Warszawa 2003.
Każdorazowo ustalana przez prowadzącego.
1. Neill S., Summerhill, Katowice 1991.
2. Głażewski M., O witalności szkoły, Zielona Góra 1996.
3. Gordon T., Wychowanie bez porażek, Warszawa 1996.
4. von Schoenebeck H., Antypedagogika w dialogu: wprowadzenie w rozmyślania antypedagogiczne, Toruń 1991.
5. Sokal A., Bricmont J., Modne bzdury, Warszawa 2000.
Każdorazowo ustalana przez prowadzącego.
Zmodyfikowane przez dr Anita Famuła-Jurczak, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 10-07-2016 10:46)