SylabUZ
Nazwa przedmiotu | Innowacje w pedagogice elementarnej |
Kod przedmiotu | 05.5-WP-PEDD-IPE-C_genMXZ8N |
Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
Kierunek | Pedagogika / Edukacja elementarna i wspieranie dzieci w rozwoju zdolności |
Profil | ogólnoakademicki |
Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
Semestr | 4 |
Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
Typ przedmiotu | obowiązkowy |
Język nauczania | polski |
Sylabus opracował |
|
Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami z zakresu innowacji pedagogicznych. Kształcenie umiejętności wdrażania wiedzy do praktyki edukacyjnej. Zapoznanie z możliwościami innowacyjnej pracy nauczyciela z dziećmi. Kształcenie umiejętności zastosowania zdobytej wiedzy do projektowania własnego programu opartego na autorskiej koncepcji pracy z małym dzieckiem.
Podstawy pedagogiki ogólnej i dydaktyki oraz pedagogiki zdolności i twórczości.
Nurt progresywizmu i nowego wychowania oraz ich znacznie dla współczesnej edukacji. Źródła, mechanizmy i cele innowacji. Proces zmian społecznych determinujący modernizowanie edukacji. Kierunki przemian w oświacie światowej. Przemiany oświatowe w Polsce. Edukacja alternatywna w Polsce. Ruch innowacyjny w Polsce (od okresu między wojennego do dziś). Instytucjonalne uwarunkowania innowacji. Szkoła organizacją innowacyjną. Funkcje rozwojowe systemu oświatowego. Piśmiennictwo pedagogiczne czynnikiem inspirującym innowacje. Rola nauk pedagogicznych w procesie innowacyjnym. Kompetencje twórcze nauczyciela. Praca pedagogiczna jako twórczość nauczyciela. Działalność innowacyjna procesem badawczym. Rola nauczyciela w procesie innowacyjnym. Nauczyciel innowatorem. Nauczanie przez eksperymentowanie. Pedagogika zabawy. Sens pedagogiki Marii Montessorii. Pedagogika C. Freineta. Kinezjologia Edukacyjna Paula E. Dennisona. Szkoły twórczości. Tworzenie programów autorskich. Idea pluralizmu programowego i jej skutki dla edukacji małego dziecka: klasyczne, romantyczne i ponowoczesne podejście do programu. Programy własne w świetle ustaw oświatowych. Podstawy filozoficzne, psychologiczne, socjologiczne konstruowania programów. Planowanie programu: jego struktura, etapy i fazy pracy. Zasady pracy nad programem autorskim. Cele programu kształcenia – ich definiowanie, sposoby formułowania, operacjonalizacja i osiąganie. Materiał nauczania: selekcja i gradacja treści kształcenia; wiedz szkolna i pozaszkolna. Procedura oceniania uczniów: strategie oceniania, ujecie metodyczne i ideologiczne, ocena opisowa i bieżąca. Projektowanie rozwiązań praktycznych i ewaluacja programu.
Wykłady – wykład konwencjonalny, problemowy, prezentacje multimedialne.
Ćwiczenia – podające (praca z tekstem, praca z dokumentem źródłowym); problemowe (dyskusja, meta plan, drzewo decyzyjne), praktycznego działania (projektowanie zadań, metoda przypadków, praca w grupach, burza mózgów, projekty i prezentacje multimedialne).
Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Zaliczenie na ocenę na podstawie aktywnej obecności i dyskusji studentów (25%), skonstruowanego projektu innowacji (25%), pracy pisemnej (25%) i sprawdzianu (25%).
Ćwiczenia
Zaliczenie na ocenę na podstawie kolokwium pisemnego (25%), projektowania zadań i sytuacji edukacyjnych (25%), prezentacji multimedialnej do wybranego zagadnienia (25%) aktywnej obecności studentów (25%).
Ocena końcowa
Ocena końcowa to średnia arytmetyczna ocen z wykładów i ćwiczeń, która obejmuje: 50% oceny uzyskanej z wykładu oraz 50% oceny uzyskanej z ćwiczeń.
Pozycje każdorazowo ustalane i podawane przez prowadzącego wykłady i ćwiczenia.
Zmodyfikowane przez dr Klaudia Kasowska (ostatnia modyfikacja: 04-08-2016 18:46)