SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Dydaktyka szkoły wyższej: Dydaktyka procesów myślowych |
| Kod przedmiotu | 08.0-WH-T-DSW-dydpecmys-S16 |
| Wydział | Wydział Humanistyczny |
| Kierunek | Historia |
| Profil | ogólnoakademicki |
| Rodzaj studiów | trzeciego stopnia z tyt. doktora |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2016/2017 |
| Semestr | 1 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 5 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Ćwiczenia | 30 | 2 | - | - | Egzamin |
Zapoznanie doktorantów ze współczesnymi metodami przekazu treści filozoficznych oraz uzyskanie sprawności w prowadzeniu zajęć dydaktycznych z filozofii.
Znajomość treści przedstawianych w ramach wykładu Dydaktyka filozofii I.
W trakcie zajęć analizowane będą przede wszystkim trzy formy wykładu: informacyjny, konwersatoryjny i syntetyczny. Rolą tego pierwszego jest zapoznanie słuchaczy z odpowiednimi partiami materiału. Rolą drugiego jest aktywizacja słuchaczy w toku wykładu, zachęcanie słuchaczy do krótkiej dyskusji i zadawania pytań, zwłaszcza w sytuacjach, gdy jakieś partie omawianego materiału wydają się im niezrozumiałe. Zadaniem trzeciego jest podsumowanie omówionego materiału i ułatwienie zapamiętania najważniejszych zagadnień omawianych w trakcie wykładu. Analizowane będą również sposoby prowadzenia ćwiczeń. Omawiane będą takie zagadnienia, jak: (1) organizacja przestrzeni zajęć − uczestnicy dyskusji powinni się dobrze widzieć i słyszeć; (2) właściwe przedstawienie tematyki zajęć − określenie materiału i problemów, które są punktem wyjścia do dyskusji; (3) wysondowanie zainteresowań osób biorących udział w ćwiczeniach, dotyczących omawianych na ćwiczeniach zagadnień; (4) przeprowadzenie zajęć: (a) stworzenie/zrekonstruowanie sytuacji problemowej; (b) przedstawienie próbnych rozwiązań; Wydział Humanistyczny Kierunek: historia (c) dobranie właściwych sposobów sprawdzenia tych rozwiązań; (d) ujawnienie dalszych problemów, które pojawiły się w wyniku (a)-(c).
Główny nacisk położony jest na metody integrujące wiedzę i umiejętności z różnych dziedzin oraz na metody kształcące umiejętność wymiany poglądów. Z tych drugich eksploatowane będą przede wszystkim: dyskusje prowadzone tokiem parlamentarnym i dialogowym. Z tych pierwszych: projekt pod postacią prezentacji multimedialnej. Projekt, w którym osoby go realizujące przyjmują role ekspertów, jest wprowadzeniem do dyskusji parlamentarnych i dialogowych.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
(1) wykonanie projektu (ocena); (2) przygotowanie wprowadzenia do dyskusji (ocena); (3) aktywny udział w dyskusji na każdych zajęciach (ocena). Ocena końcowa: egzamin.
M. Bała, Filozofia w ćwiczeniach, Pelplin 2003. K. Marczewski, Notatki do ćwiczeń z filozofii, czyli jak i po co odróżniać Platona od Plotyna, Lublin 2000. D. Probucka, A. Olech, M. Woźniczka, Pasja czy misja? O uczeniu filozofii, Częstochowa 2001. S. Symotiuk, Konwersatorium z metodyki nauczania filozofii, Lublin 1989. K. Śleziński, Zarys dydaktyki filozofii, Kraków 2000. M. Woźniczka (red.), Filozofia sztuka myślenia i dobro wspólne. Sposoby uczenia się i nauczania filozofii, Częstochowa 1998
Zmodyfikowane przez dr hab. Małgorzata Konopnicka, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 13-10-2016 20:01)
