Programowanie obiektowe - opis przedmiotu

Informacje ogólne

Nazwa przedmiotu	Programowanie obiektowe
Kod przedmiotu	11.3-WF-FizP-ProOb-L-S14_genNLL9Z
Wydział	Wydział Fizyki i Astronomii
Kierunek	Fizyka / Fizyka komputerowa
Profil	ogólnoakademicki
Rodzaj studiów	pierwszego stopnia z tyt. licencjata
Semestr rozpoczęcia	semestr zimowy 2016/2017

Informacje o przedmiocie

Semestr	3
Liczba punktów ECTS do zdobycia	6
Typ przedmiotu	obowiązkowy
Język nauczania	polski
Sylabus opracował	dr Marcin Kośmider

Formy zajęć

Forma zajęć	Liczba godzin w semestrze (stacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne)	Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne)	Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne)	Forma zaliczenia
Wykład	30	2	-	-	Egzamin
Laboratorium	30	2	-	-	Zaliczenie na ocenę

Cel przedmiotu

Przedmiot stanowi wprowadzenie do programowania obiektowego i zastosowania technik obiektowych w rozwiązywaniu problemów i zagadnień z fizyki i nauk pokrewnych. Celem przedmiotu jest przedstawienie technik programowania obiektowego w języku C++ oraz przedstawienie programowania obiektowego jako sposobu analizy i modelowania problemu w oderwaniu od specyfiki danego języka programowania. Kurs oprócz omówienie technik obiektowych zakłada również zapoznanie uczestników z standardami kodowania, formatowania kodu oraz jego dokumentowania i utrzymania w celu jego rozwoju.

Wymagania wstępne

Minimalny zakres wymagań wstępnych to sprawne posługiwanie się systemem Linux (zarówno w konsoli jak i w środowisku graficznym), znajomość podstaw programowania obejmujących programowanie proceduralne.

Zakres tematyczny

1. Wstęp do programowania obiektowego
− programowanie obiektowe a programowanie strukturalne
− pojęcie klasy, obiektu, metod i pól
− pojęcie konstruktora i destruktora
− instancje klas
− enkapsulacja danych
− wskaźniki do obiektów klas
− przeładowanie operatorów
− funkcje zaprzyjaźnione
2.Praca z predefiniowanymi klasami
− przypomnienie operacji IO
−omówienie wybranych kontenerów z biblioteki STL

3. Wskaźniki
− obiekty i dynamiczna rezerwacja pamięci
− konstruktor kopiujący
− destruktor
„inteligentne” wskaźniki
4. Dziedziczenie, polimorfizm i „code reuse”
− dziedziczenie
− metody wirtualne i klasy abstrakcyjne
− pojęcie interfejsu
− polimorfizm
− koncepcja „code reuse”
5. Organizacja kodu
− standardy nazewnictwa i formatowania kodu
− pliki nagłówkowe
− przestrzenie nazw
− makefile
− dokumentowanie kodu
− systemy kontroli wersji
6. Szablony
7. Wyjątki
8. Modelowanie i programowanie obiektowe
− analiza problemu i budowa jego modelu
− proces powstawania oprogramowania
− diagramy UML
− kodowanie diagramów UML w C++
9.Wzorce projektowe
− koncepcja wzorców projektowych
− wzorce kreacyjne
− wzorce strukturalne
− wzorce czynnościowe
10. Frameworki
− pojęcie frameworku i zastosowania
− przykład frameworku - Qt

Metody kształcenia

Wykład:
Wykład konwencjonalny, problemowy, pokaz, dyskusja, warsztaty (testowanie aktualnie omawianych fragmentów kodu), burza mózgów
Laboratoria:
Ćwiczenia laboratoryjne, metoda projektu, praca w grupie, giełda pomysłów, burza mózgów, prezentacja, praca z dokumentacją, samodzielne pozyskiwanie wiedzy

Efekty uczenia się i metody weryfikacji osiągania efektów uczenia się

Opis efektu	Symbole efektów	Metody weryfikacji	Forma zajęć

Warunki zaliczenia

Wykład:
Egzamin praktyczny polegający na rozwiązaniu postawionego problemu (wylosowanego z listy problemów). Ocenie końcowej podlega analiza problemu, przedstawienie algorytmów rozwiązania problemu, kod źródłowy oraz ocena i weryfikacja uzyskanych wyników
Laboratoria
Ocena końcowa składa się z: średniej ocen uzyskanych w trakcie laboratoriów z aktywności i krótkich testów sprawdzających postępy w nauce ( 50% oceny końcowej), oceny projektu semestralnego (50 % oceny końcowej). Warunkiem zaliczenia projektu semestralnego jest jego wykonanie, przygotowanie i oddanie w przewidzianym terminie sprawozdania z projektu oraz jego prezentacja. Przed przystąpieniem do egzaminu student musi uzyskać zaliczenie z ćwiczeń. Ocena końcowa: średnia ważona ocen z egzaminu (60%) i ćwiczeń (40%).

Literatura podstawowa

[1] Bruce Eckel, Thinking in C++ Edycja Polska, Helion Gliwice, 2002.
[2] Bruce Eckel, Thinking in C++ Edycja Polska, Tom 2, Helion Gliwice, 2004.
[3] Steve Holzner, Design patterns for dummies, Willey Publishing Ing. Indianapolis 2006.

Literatura uzupełniająca

[1] Internet

Uwagi

Wykład powinien odbywać się w sali z dostępem do internetu. Laboratoria komputerowe powinny odbywać się w grupach umożliwiających samodzielną pracę przy komputerze każdego studenta i nie liczniejszych niż 12 osób.

Zmodyfikowane przez prof. dr hab. Mirosław Dudek (ostatnia modyfikacja: 30-09-2016 16:16)