SylabUZ
| Nazwa przedmiotu | Edukacja dorosłych |
| Kod przedmiotu | 05.5-WP-PSD-ED |
| Wydział | Wydział Nauk Społecznych |
| Kierunek | Praca socjalna |
| Profil | praktyczny |
| Rodzaj studiów | drugiego stopnia z tyt. magistra |
| Semestr rozpoczęcia | semestr zimowy 2017/2018 |
| Semestr | 4 |
| Liczba punktów ECTS do zdobycia | 2 |
| Typ przedmiotu | obowiązkowy |
| Język nauczania | polski |
| Sylabus opracował |
|
| Forma zajęć | Liczba godzin w semestrze (stacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (stacjonarne) | Liczba godzin w semestrze (niestacjonarne) | Liczba godzin w tygodniu (niestacjonarne) | Forma zaliczenia |
| Wykład | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
| Ćwiczenia | 15 | 1 | 9 | 0,6 | Zaliczenie na ocenę |
Pogłębienie wiedzy z zakresu teorii edukacji dorosłych i umiejętności wspomagania rozwoju człowieka dorosłego w różnorodnych środowiskach dorosłych uczących się; kształtowanie umiejętności krytycznego i twórczego myślenia nad współczesną edukacją dorosłych
Podstawowe zagadnienia z zakresu andragogiki
Wykłady:
Cechy, funkcje i zadania edukacji dorosłych. Kompetencje edukacyjne dorosłych. Procesy motywacyjne człowieka dorosłego.Specyfika uczenia się dorosłych. Uwarunkowania aktywności edukacyjnej ludzi dorosłych w świetle wybranych koncepcji andragogicznych: „Model motywacji edukacyjnej ludzi dorosłych” M.Crowder i K. Pupynin; „Paradygmat wartości oczekiwanej„ K. Rubensona; „Model łańcucha interakcji” P. Cross; „Koncepcja sił pola” H. Millera; "Kulturowe scenariusze rozwoju ludzi dorosłych" P. Heymansa, "Uczenia się Transformatywnego" J. Mezirowa. Wymiary i przestrzenie społecznego uczenia się - społeczno-kulturowe teorie uczenia się dorosłych. Znaczenia doświadczeń edukacyjnych ludzi dorosłych. Edukacja dorosłych w ujęciu biograficznym - teorie biograficznego uczenia się.
Ćwiczenia:
Edukacja dorosłych - formalna, pozaformalna i nieformalna. Wybrane formy edukacji dorosłych - szkoły dla dorosłych, Uniwersytety Trzeciego Wieku, szkoły językowe, kursy, szkolenia, warsztaty prowadzone w ramach funduszy europejskich. Specyfika pracy z uczniem dorosłym. Obszary edukacji pozaformalnej i nieformalnej: cielesność jako obszar edukacji: przyczyny zwrotu ku cielesności, sposoby uczenia się cielesności, źródła wiedzy, cechy edukacji w obszarze ciała; rodzina jako obszar edukacji: fazowy charakter życia rodzinnego, uczenie się w poszczególnych fazach; czas wolny – edukacja do czasu wolnego, edukacja w czasie wolnym i poprzez czas wolny; stosunki interpersonalne jako obszar i przedmiot edukacji. Kultura popularna jako płaszczyzna działań edukacyjnych. Wybrane środowiska edukacyjne człowieka dorosłego (rodzina, zakład pracy, grupa rówieśnicza, stowarzyszenia społeczne, wypoczynek). Aktywność społeczno-kulturalna osób 50+ jako obszar edukacji i całożyciowego uczenia się.
Wykład:
Konwencjonalny, interaktywny.
Ćwiczenia
praca z dokumentem źródłowym, projekt, symulacja, metoda warsztatowa, praca w grupach, klasyczna metoda problemowa, dyskusja, prezentacje.
| Opis efektu | Symbole efektów | Metody weryfikacji | Forma zajęć |
Wykłady
Pozytywna ocena z pracy pisemnej o charakterze problemowym lub test.
Ćwiczenia
Ocena przygotowanych przez studentów projektów (tematyka projektu dobierana przez prowadzącego), np. – Projekt aktywności edukacyjnej człowieka dorosłego (nieistniejącej w lokalnym środowisku) lub prezentacji opracowanych na podstawie analizy dokumentów źródłowych i badań terenowych. Do oceny włączana jest również (1/5 oceny) aktywność studenta na zajęciach (udział w dyskusji).
Ocena z przedmiotu
Ocena końcowa jest średnią arytmetyczną ocen z obu form zajęć (ćwiczenia i wykład)
Knowles. M. S., Holton E. F., Swanson R. A., Edukacja dorosłych. Podręcznik akademicki, PWN, Warszawa 2009.
Kargul J, Obszary pozaformalnej i nieformalnej edukacji dorosłych., Wyd. DSWE, Wrocław 2005.
Illeris K., Trzy wymiary uczenia się. Poznawcze, emocjonalne i społeczne ramy współczesnej teorii uczenia się, Wyd. DSWE, Wrocław 2006.
Malewski M., Teorie andragogiczne, Metodologia teoretyczności dyscypliny naukowej, Wyd. UWr, Wrocław 1998.
Malewski M., Od nauczania do uczenia się. O paradygmatycznej zmianie w andragogice, Wyd. DSW, Wrocław 2010.
Czasopismo: "Dyskursy Młodych Andragogów", red. M.Olejarz, Oficyna Wydawnicza UZ, t. 2-17.
Czasopisma: "Edukacja Dorosłych" i "Rocznik Andragogiczny" - wyd. Akademickie Towarzystwo Andragogiczne.
Edukacyjne konteksty kultury popularnej, W. Jakubowski, E. Zierkiewicz, (red.), Impuls, Kraków 2002.
Matlakiewicz A., Solarczyk-Szwec H., Dorośli uczą się inaczej. Andragogiczne podstawy kształcenia ustawicznego, Wyd. CKU w Toruniu, Toruń 2005.
Jurgiel-Aleksander A., Doświadczenie edukacyjne w perspektywie andragogicznej, Wydawnictwo UG, Gdańsk 2013.
Kurantowicz E. O uczących się społecznościach. Wybrane praktyki edukacyjne ludzi dorosłych. Wydawnictwo Naukowe DSW, Wrocław 2007.
Inicjatywy kulturalne angażujące osoby 50+ jako przestrzeń indywidualnego rozwoju i kształtowania kapitału społecznego, S. Słowińska (red.), Oficyna Wydawnicza UZ, Zielona Góra 2015.
Zmodyfikowane przez dr Małgorzata Olejarz, prof. UZ (ostatnia modyfikacja: 04-05-2017 20:07)
